გთხოვ, დარჩი ჩემთან. (2)

– მე ვიფიქრე მამასთან ხომ არ წავსულიყავი რუსეთში – ვიცოდი რომ ამაზე სულ გადაირეოდა, მაგრამ მაინც გადავწყვიტე მეთქვა. – მაგაზე მეორედ კრინტი არ დაძრა. იცოდე ძალიან გამაბრაზებ ლიზი.– კარგი, დავბრუნდები სახლში და მერე რამე სამსახურს მოვძებნი. – ფინჯანი

მინდოდა მეთქვა მიყვარხარ 5

ღამის 10 საათი იყო, მე და ვერონიკა ვერ ვიძინებდით. ბევრი ვილაპარაკეთ და როგორც იქნა ჩაგვეძინა ოღონდ არ მახოვს როდის. დილით რომ გავიღვიძე თავში მაშინვე გამიელვა იმ აზრმა, რომ დღეს კვირა იყო და თვალები გავახილე. მე თვითონ წარმომედგინა ეხლა როგორი

ცხოვრების ბოროტი პრიციპები (3 თავი )

ბექასოთახთან მისულ კიდევ უცხო ხალხი დამხვდა, კარები შევაღე და რას ვხედავ? ბექას ადგილზე ვიღაც გოგოა... ისტერიკა დამეწყო, კივილ-წივილი ავტეხე, ექთანს ვეჯაჯგურებოდი სად არის და რა უქენით ჩემს ძმასთქო, ის კიდევ სულ ერთდაიმავეს გაიძახოდა „მე არაფერი

რომანტიკოსი ცხვირსახოცი

სადღაც, შორეული უჯრის შორეულ კუნჭულში ცხოვრობდა თეთრი, მსუბუქი, სათნო, გულუბრყვილო და მგრძნობიარე ცხვირსახოცი. სხვა ცხვირსახოცებისგან მას ერთი რამ განასხვავებდა: ეს ოცნება იყო. თუ შენ ახლა ამ სიტყვებზე გაგეცინა უნდა გითხრა რომ უცოდინარი ვინმე

ნერვებზე მოთამაშე (5)

ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა იმას, რომ მამა გახდებოდა. ნინია კი მისი შვილების დედა. მისთვის რომ ეკითხათ, დედამიწაზე მასზე ბედნიერი, კაცი არ დადიოდა. მისი ეგონა დედამიწა თავიდან ბოლომდე, უკიდურესი პოლუსებიც კი მის საკუთრებად მიაჩნდა იმ წამს. არ იცოდა,

მწვანეთვალებას გადაყვარება რთულია 2

ლუკამ დაგვირეკა, გამოდითო, ჩვენც მეტი გზა აღარ გვქონდა, დავემშვიდობეთ ბავშვებს და გარეთ გავედით. როდესაც გავედით ჩემი ძმა მანქანასთან იდგა და გველოდებოდა. მარო გაიქცა ჩაეხუტა და კაი ძმაკაცივით მოიკითხა ლუკა. გასაკვირი არც იყო, როგორც და-ძმა ისე

Day 07 დღე 07 - გიორგი ბაზოიანი

ისევ არსებობის ველი ცხოვრებაში არსებობს ისევ რომელიც ველი დატოვა ის ისევ გამარჯვებული ბევრი ცუდი მოხდა მაგრამ ამას აეთვისა აზრი კომენტარებშიისევ არსებობის ველი ცხოვრებაში არსებობს ისევ რომელიც ველი დატოვა ის ისევ გამარჯვებული ბევრი ცუდი მოხდა

საცოლე ქირით.. (15)

11 საათი სრულდებოდა როდესაც მდინარის ნაპირებს მიუყვებოდნენ და შინ ბრუნდებოდნენ გიგა თინათინს ელაპარაკებოდა ნატა და ლუკა კი ჩუმად მიდიოდნენ. ბოლოს სიჩუმე კვლავ ლუკამ დაარღვია. -მოგეწონა სოფელი ?

მაპატიე...შემიყვარდა! (23)

...ვუყურებდი ლიზას და ვერ ხვდებოდი ესე ძაან რამ შეცვალა...მახსოვს,როდესაც რაიმე მიჭირდა ყოველთვის ჩემს გერდით იყო და არ მაძელვდა უფლებას დავნებებულიყავი,ისიც მახსოვს როგორ მითხრა რომ არასდროს ცამედო გულში ბრაზი,მაგრამ ამ წამს თვითონ ღალატობდა თავის

ყველა ფერი{9}

დილა ამაზე ბედნიერად ჯერ არ დაწყებულა დაშნიანისთვის.უკვე მეორედ ხედავდა ახალგაღვიძებულზე სასურველის სახეს,თუმცა ახლა უფრო კარგ სიტუაციაში იმყოფებოდა,რადგან მათ შორის გრძნობები აღარ იყო დამალული,თავისუფლად შეეძლო კოცნით გაეღვიძებინა და ამის სულ არ