მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 1)

- ალო -გმარჯობა, როგორ ხარ ნიკი? ხო მე ნიკი ვარ 17წლის. -კარგად რომელი ხარ? -რა გჭირს პატარა აღარ გახსოვარ? ლუკა ვარ. -კი გიცანი, რაშვები? სად ხარ? -რავი არაფერს დღეს ჩამოვდივრუკა ჩემი ერთადერთი მეგობარია, რომელიც გერმანიაში იყო დედასთან, ლუკა

თვალები სიყვარულს მეტყველებენ 10

ელენე უნიდან სიცილით დამოვიდა, თუმცა ღიმილი სახეზე შეახმა, როცა საბა დაინახა მანქანაზე მიყუდებული... ყველზე მეტად ახლა მისი ნახვა არ უნდოდა... არა რა ერთხელ და სამუდამოდ რით ვერ მოიშორა ეს ბიჭი?! უბრალოდ ლომისას არ გადააბიჯებს, რასაც მისი ძმა

თანამემამულენო!

მაკიაჟზე,ორმეტრიანებით სიარულზე(ახალშობილ ცხენს რომ მოგაგონებს ისეთი "პახოდკით"),გაწელილ ლაპარაკზე ხმასაც არ ვიღებ. მე 13წლის თამაშის და გართობისგარდა არაფერზე არ ვფიქრობდი მგონი და რომ ვუფიქრდები ამ წამსაც კი თქვენზე უფრო ბავშვი ვარ. შეგონება ამ

მაპატიე...შემიყვარდა! (1)

-ლიზა_ქალს ხმა უკანკალებდა,ენის ბორძიკით ცდილობდა რაღაცის თქმას -დიახ ქალბატონო მანანა_გოგონა შეკრთ მიხვდა ხმაზე რომ რაღაც მოხდა -მარიამი...ის ...ის...არაა შვილო,ჩემი მარიკო აღარაა,დამტოვა..._გოგონას ამის შემდგე აღარფერი გაუგია,ტელეფონი ხელიდან

რისთვის მოვედი,რისთვის მივდივარ?

თვრამეტი წელი გავიდა უკვე, რისთვის მოვედი,რისთვის მივდივარ? ვიცხოვრე ბევრი, რა გავაკეთე? ვინ შევიყვარე?ვინ შემიყვარა? მარტო ვიყავი მთელი ცხოვრება და ესეც ფეხ ქვეშ მეცლება უკვე, სულ ორპირობა და სულ სიცრუე, მეტი რა ვნახე? რა გავაკეთე?

ბაკურიანი2015 (დასასრული)

_ესეც ასე,პირველი კოცნა მე მოგპარეო გამიღიმა თვალი ჩამიკრა და ისევ მიმიხუტა! როგორ მიხვდა პირველი რომ იყო? ალბათ იმდენზე უკოცნი ...აიქედან იცის,,,, ამა ფაქტმა მომიწამლა გუნება, ხელი ვკარი და სასტუმროსაკენ გავიქეცი. სიყვარული სიცოცხლის ერთადერთი

ყველა ფერი{6}

მოკლე,ტანზე გამოყვანილ,თეთრ კაბაში გამოწყობილმა დაშნიანმა ყველას ყურადღება მიიქცია,ესეც ამაყად დაიძრა თავისი მეგობრებისკენ,თან ცდილობდა ოდნავ მაინც მოშორებოდა ავალიანის ხელს,რომელიც მარწუხივით ჰქონდა წელზე მოჭერილი. ცოტა ხანს თუ არ მოვცილდი გულის

ძვირფასი განძი [3]

ერთადერთი ვისთანაც ასე ახლო ურთიერთობა ჰქონდა ლევანი იყო, მესამე წელია მამაკაცებთან შორიდან მისალმებით ან ხელის ჩამორთმევით შემოიფარგლება. ახლა კი სრულიად თავისუფლად მოჰხვია ხელი ზარანდიამ,

სასჯელი არაფრისთვის , ანგელოზიც წავიდა (სრულად)

გათენდა მორიგი დილა და ისევ იმაზე ფიქრობ, თუ როგორ ასიამოვნო საკუთარ თავს სხვისი უბედურების ფასად, ძალიან რთულია, როდესაც მარტოობის სავანეში ხარ და ირგვლივ არავინ გყავს,ვისაც ეყვარები,ვინც რჩევას მოგცემს,ვისაც თუნდაც გაუბრაზდები ან ვინც

რეალობას შერწყმული ფანტაზია! (თავი1)

გამარჯობათ! მე მოგიყვებით ერთ ამბავს სადაც არის ბევრი რამ ჩვეულებრივი ცხოვრებიდან ბევრი კი მხოლოდ ილუზიით შექმნილი! მოკლედ ერთ-ერთ საკმაოდ დიდ ქალაქში ცხოვრობდა გოგონა რომლის მსგავსები ალბათ გადაშენდნენ  მაგრამ ვფიქრობ ჯერ კიდევ