მოულოდნელი დასასრული (8)

განუზომელი იყო ქეთის შიში, სრულიად უცხო გარემოში მოხვდა... არადა ეს ყველაფერი რამოდენიმე წლით ადრე რომ მომხდარიყო ალბათ ასე არ შეეშინდებოდა, მაგრამ ახლა? რა უნდა ექნა? მას ხომ არ ჰქონდა უფლება გრძნობები გამოეხატა, ის უბრალოდ სტუმარი იყო ამ სახლში...

ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი!

გრძელდებოდა ჩემი და საბას სიყვარული, ანუ გრძელდებოდა ჩემი სიცოცხლეც.ყოველ დღე უფრო მეტად გვიყვარდებოდა ერთმანეთი, როგორც ყველა შეყვარებული გოგო მეც დაბნეული და გამოშტერებული დავდიოდი.. ყველაფერს ხვდებოდა მამა მაგრამ სიტყვაც არ უთქვია ამის შესახებ,

ეკლესია მაცოცხლებელი ძალა(თავი2)

-საყვარლად რომ იბუტები სწორედ მაგიტომ უნდა ვიცინო გუგა. ორივეს სიცილი აგვიტყდა.ერთმანეთი საუკუნის განმავლობაშიც რომ არ გვენახა, შეხვედრისას ძალიან ბევრს ვიცინოდით. გუგამ მოვიდა გულში ჩამიკრა, შემდეგ ლოყაზე მაკოცა და ხელი გამომიწოდა რადგან ხელმკლავი

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 4

-მეც მაგრამ უნდა წახვიდეწადი სახლში და არ ინერვიულო - ამ დროს გარედან დაცვამ დამიძახა გასვლის დრო იყო მე გავედი მაგრამ სახლში არ წავსულვარ თეოსთან წავედი ის გიგის ცოლი იყო მასთან ვიყავი ერთმანეთსაც ვერ ვამშვიდებდით ორივე ძალიან ცუდად ვიყავით ერთი

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მერვე)

მთელი გზა დემეს მზერა არ მომშორებია სულ მიყურებდა...მე მისი მანერებით ვტკბებოდი..ისეთი შარმიანი იყო...საჭეც კანსაკუთრებით უხდებოდა...მალე მივედით..მანქანიდან გადმოვიდა და კარები გამიღო თავით მანიშნა გადმობრძანდითო...მეც თავი დავუკარი და

სიმპატიური ბიზნესმენი 3

სახლში დაღლილი მივედი, ტანსაცმელი იქვე მივყარე და სააბაზონოში ვნებივრობდი. ოთახში პირსახოც შემოხვეული დავბოდიალობდი და ტანსაცმელს ვარჩევდი. არჩევანი წითელ გრძელ მკლავიან ტოპ ზედაზე შევაჩერე და ამავე ფერის მაღალწელიან ქვედაბოლო შევუსაბამე რომელიც

ვერსად გამექცევი 21

გარეთ გავედით და რას ვხედავ ... იცით რა დაგვხვდა გარეთ??არა დარწმუნებულივარ ვერცკი მიხვდებით... მოკლედ იმ სცენის დანახვის მერე გავწითლდი, ავფორიაქდი ... გრძნობები ერთმანეთში ამერია .... ვიდექი და ვუყურებდი გაღიმებულ რეზის... რომელიც დიდი თაიგულით

სიყვარული რომელიც.. ბედნიერად ვერ სრულდება (ნაწილი 2 თავი 1)

- კარგიით ნახვამდის! -გავთიშე. თითქმის ყოველ მეორე დღეს ვრეკავდი და მაბავს ვეკითხებოდი თამილა დედიდას. ხან მეუბნებოდა კარგადააო ხან მდგომარეობა უარესდაო. ეგ ნორმალურიც იყო. რადგან ასე რადენიმე დღეში ვერ გამოკეთდებოდა. ერთ დღესაც დაურეკე მოვიკითხე

მაშინაც ასე წვიმდა

მაშინაც ასე წვიმდა,საშინლად წვიმდა,ქუჩაში მოვდიოდი სულ მთლად გაწუწული,მომღიმარი სახით,ნეტავ რა მიხაროდა?იქნებ წვიმა,იქნებ ჩემი სასაცილო გარეგნობა მგვრიდა სიცილს,როცა ჩემს თავს ვაკვირდებოდი.წინ არ ვიხედებოდი,თავაწეული ამაყად მივაბიჯებდი...მეც

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (8)

–ნუც ხო იცი როგორ მიყვარხარ? პროსტა სიმართლეს გეტყვი. ასეთი მნიშვნელოვანი თამაშის წინ მაგ თემის განხილვა არ იყო კარგი იდეა. თავისთვის ძალა უნდა დაგეტანეებინა და გვერდში დადგომოდი –აუუ რა იდიოტი ვაარ –ბალიშში ჩარგო თავი და სასაცილოდ ააფართხალა ფეხები