მე ვარ გრძნობების მცირე სამყარო

ვზივარ უაზროდ გლოვის კედელთან და დღის სინათლე მიბრმავებს თვალებს, როცა სინაზის გამონათება გააფერადებს წლების ნაკვალევს,

სად ვარ.

ერთი და იგივე რესტორანში, ერთი და იგივე მუსიკა სვუსმენთ, ერთი და იგივე ჰაერს ვსუნთქვავთ ცეკვისგან გულმოვარდნილები. ის, სხეულის ცეკვით გულამოვარდნლი. მე, სულის ცეკვით გულამოვარნილი. ჩვენი მაგიდა პრიალაშუშებიან კარის პირაპირ დგას, თქვენი მოშორებით,

ეგოისტი გოგო ვარ!

ეგოისტი გოგო ვარ, დამიბრუნე გრძნობები! თავს მოვიკლავ იცოდე, აღარ დაგელოდები! გული ცივი გამიხდა, ამაცალე ლოდები!

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო,

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო, ოღონდ არ მკითხო,ვერ გეტყვი რატომ. ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული, მაგრამ მკვდარია ჩემი სხეული.

მე ვარ სევდიანი მხატვარი

მე ვარ სევდიანი მხატვარი, და გამოვხატავ გრძნობას, ტონით დაბალით, შევყურებ შენს უძველეს სურათს, მის გარშემო, ყველაფერი ბრუნავს.

პატარავ, მე სოციოპათი ვარ (ჰარი სტაილსის ფანფიქცია)

საქმე №1 ‘’კენტის საგრაფო“ „თუ სიმართლეს დამალავ ის გაიზრდება, ფესვებს გაიდგამს და ისეთ ძალას მოიკრებს,რომ ერთ დღესაც აფეთქდება და გზად ყველაფერს წალეკავს“ ემილ ზოლა.ტყიდან გამოვედი და სამსართულიან, მსუბუქი სტილის მქონე და ბუნერივი ქვებით აშენებულ

მარტო ვარ...

მარტო ვარ, მარტივი ყოფილა ეს ყოფა, და ხშირად ვკითხულობ საერთოდ რატომ ვარ? სანამდეც ძალა და ​ სიცოცხლე მეყოფა, მარტო ვარ.... ოცნება თუ გაქვსო, მე მკითხეს ამ დილით, ვუთხარი კი მეთქი, ოღონდაც ძველია, მარტო ვარ, რადგანაც ასეა ადვილი, რომ გიყვარს ძნელია..

ქურდი ვარ....

ყველაზე გულწრფელი და გულახდილი ქურდი.... დავდივარ და ვიპარავ აპრილის წვიმებს... ვიპარავ ყველაფერს და ნელ–ნელა ვაწყობ გულს... ზღვას ნაპირი მოვპარე... ცოტა სითბო და სიყვარული მოგპარე... დღეს მაინც რომ მეყოს....

ჰო მე გიჟი ვარ განა არ იცოდი?

გიჟი ხარ მითხრა და გაიცინა ჰო გიჟი ვარ განა აქამდე არ იცოდი? ავხედე გაოცებული თვალებით თითქოს რაიმე ახალს ვეუბნეოდი. მე გიჟი ვარ რადგან შმიძლია წვიმაში ქოლგის გარეშე ვისეირნო,სანამ ბოლომდე არ დავსველდები,არ გავილუმპები,მე გიჟი ვარ რადგან წვიმაში

მე ეგოისტი ვარ!

-შენ ეგოისტი ხარ! ბოლოს ეს სიტყვები წარმოთქვი და კარი გაიჯახუნე. გეგონა საბოლოოდ მიდიოდი და მაინც ბოლოს ამ სიტყვებით გადაწყვიტე დამშვიდობება. სწორედ ამიტომაც დაისაჯე...