წარსული წარსულში II (თავი IV)

_თუშეთში მივდივარ... კარგად იქნებით? თუ დავრჩე _წადი ,რატომ უნდა დარჩე _რა აახალი _არაფერი . არავინ საუბრობს გიორგის ვალებზე და გაკოტრებაზე. მოაგვარა სავარაუდოდ _რაღაც ამბავშია გახვეული,ვიცი _შენ არ იდარდო ... საკუთარ თავზე იზრუნე და იყავი

Haunting Adeline თავი 4

ბარის ზედაპირზე დგას ცარიელი ვისკის ჭიქა და მის გვერდით — კიდევ ერთი წითელი ვარდი. ბაბუაჩემის ვისკისგან ერთი წვეთია დარჩენილი მხოლოდ. ეს ჭიქა აქ არ იდგა. არც მე და არც დაია ბოლო საათია არ ჩამოვსულვართ ქვემოთ — ორივე ჩაფლულები

წარსული წარსულში II (თავი III )

ერთმანეთით გაბრუებულებს არ დაუნახავთ მატილდას კამერის ობიექტი რომ მიჰყვებოდა მათ ნაბიჯებს. იქნებ შენგელია იყო პროფესიონალი ფოტოგრაფი და მის მუზად გახდომა იყო უკვე რაღაც დიდის დასაწყისი. _ არ დაიჯერო რომ სიზმარი იყო... თავზე აკოცა და წავიდა.

მარტო' სული 28 თავი

-რატომ არ შეგიძლია რომ ის ღამე უბრალოდ დაივიწყო?!-სლუკუნით ჰკითხა გაღიზიანებულმა გოგონამ და ცრემლიანი თვალები სახეში მიანათა -იმიტომ, რომ არ მინდა!- დაუფიქრებლად უთხრა თორნიკემ და მათშოროს არსებული მანძილი წამებში დაფარა

სახლი მთაში თავი 10 (1)

ანდრეას არ სურდა ძმასთან სახლზე და მასთან დაკავშირებულ ადამიანებზე საუბარი, მაგრამ გულის სიღრმეში გრძნობდა რომ დუმილი შეიძლება ყველაზე დიდი შეცდომა ყოფილიყო. ტელეფონს კიდევ ერთხელ დახედა. შეიძლება არც არაფერი, მისი პარანოიის ნაწილი ყოფილიყო, მაგრამ

Haunting Adeline თავი 3

— დაიცა, რა თქვი? ვიღაც შენს სახლში შემოვიდა? — ჭყავის დაია. — ჰო, — ვუპასუხე. — და წასვლის წინ წითელი ვარდი დამიტოვა სამზარეულოში, ბარის თავზე. სიჩუმე. არ მეგონა, თუ დადგებოდა დღე, როცა დაია პარსონსს ენა ჩაუვარდებოდა.

კომენტარის გარეშე (თავი 9)

_საშინელებაა, მაგრამ დამოკიდებულებასაც იწვევს. ეს საკუთარი თავის წინააღმდეგ ჭადრაკის თამაშს ჰგავს – წინასწარ იცი ყველა ნაბიჯი, რომელსაც გადადგამენ, მაგრამ ვერ წყვეტ, რადგან გინდა ნახო, ვინ მოიგებს. თუმცა ჩვენ გამარჯვებას კი არ ვცდილობდით, არამედ

სარკევ სარკევ მითხარი (თავი ოთხი)

ღმერთო, შენ უშველე იმ უბედურს._ შევევედრე ცას და უკან გავეკიდე. კარვებს რომ ჩაუქრლა, ვიფიქრე გადავრჩით წითურების ჰოლოკოსტს, მაგრამ წამში შემეცვლა აზრი. ანამ პიკაპის კარი გამოგლიჯა. დაუფიქრებლად ჩახტა შიგნით და მანქანა დაქოქა.

ქაღალდის ჭიქა (თავი ოთხი)

თოვლივით თეთრ კედლებზე სიმეტრიულად ეკიდა მათი სურათები. ერთი შეხედვით თითქოს ექვსი სრულებით განსხვავებული სამყარო ჰქონდათ შექმნილი, მაგრამ თუ დაუკვირდებოდა ადამიანი, დაინახავდა, რომ ეს უცნაური ნახატები ერთმანეთში მეორდებოდა.

სადგური N 6 (თავი 3)

დღეს სანადიროდ მივდივართ!_ მიპასუხა მან ეშმაკურად. და მეც უნებურად ტყისკენ გამექცა თვალი. ნუთუ დღეს ტყეში შევიდოდით?! იმ იდუმალ გასუდრულ ტყეში? გამაკანკალა უცნაურად. ვამპირს გავხედე უჩუმრად. მორზე იჯდა და სულ ოდნავ იღიმებოდა, ისე თითქოს მისთვის