ჩვენ გადავარჩენთ ერთმანეთს თავი 7

მათი ხელების სხეულიდან მოცილებას ეცადა. – ლევანს უთხარ... – სიტყვის თქმა არ დაამთავრებინეს ისე ააფარეს ცხვირზე ნაჭრის ნაგლეჯი, აიტაცა ერთმა ხელში და ძალით ჩატენა მანქანაში. -რას აკეთებთ?! გაუშვით, ნაბიჭვრებო!

მწვანე ლაქა ( თავი 14 )

- რა მოხდა? - ვარსკვლავები იმისთვისაა რომ უყურო და არა დაითვალო. მითხრა ვაჟამ და სიყვარულით გამიღიმა. მისი მწვანეები ვარსკვლავებზე უფლო ლამაზად ანათებდნენ. - ვფიქრობ შენი თვალების ყურება უფრო ლამაზია. ვიდრე ვარსკვლავების. გაიღიმა.

მწვანე ლაქა ( თავი 13 )

საშინელი თავის ტკივილით გამოვიღვიძე. გონების მოკრეფას და იმის გააზრებას ვცდილობ თუ რა დამემართა, ბოლოს რაც მახსოვს ვაჟასკენ ნასროლი შუშის საყვავილე იყო. მესმის ხმადაბალი საუბრის ხმა ნელ- ნელა ვცდილობ გავერკვიო რას საუბრობენ, ჩემი მშობლების და

მწვანე ლაქა ( თავი 12 )

ყოველგვარი ყოყმანის გარეშე მიპასუხა ჩემს შეკითხვაზე და ჩემს მეუღლეობაზე დათანხმებით ყველაზე ბედნიერ კაცად მაქცია. გოგას დაცინვაზე ყოველთვის ვბრაზდები, თუმცა მართალია, მართლა ყურებამდე ვარ შეყვარებული, 31 წლის ასაკში პირველად შევიგრძენი რა არის

ჩვენ გადავარჩენთ ერთმანეთს თავი 6

-ყველაზე ძვირფასი რამ რა გაგაჩნია? - ჩაეძია კირილენკო და დააკვირდა მესხს. -ძვირფასი? ეს რა შუაშია?! - გაკვირვებულმა ჰკითხა კახამ. -ათი მილიონი! - გაიჟღერა მისმა ხმამ და ისევ ინტერესით გახედა კახას.-ნუთუ არ გამიცვლი ძვირფას ნივთს ამხელა ფულში?

მწვანე ლაქა ( თავი 11 )

- ცხვირი ნუ ჩამოუშვი. ჩემს ნათქვამზე ხმამაღლა გაიცინა, მეკი მის სიცილზე სითბო ჩამეღვარა სხეულში, სიცილიც კი სრულყოფილი ჰქონდა, ჩემი ყურისთვის მისი სიცილი საყვარელი მელოდია გამხდარიყო.

ბრძოლა თივის წესებით (თავი მეცხრე)

უკვე მოსაღამოვდა, სადაც არის შეხვედრა შედგება.. ძალიან ვღელავ, ანრის შევეკითხე თუ მერამდენე ვიყავი სიაში?!, მან კი მიპასუხა რომ მეხუთე ბრძოლა იყო ჩვენი, ასე რომ დრო მაქვს კარგად დავისვენო და მოვემზადო....

ბრძოლა თივის წესებით (თავი მერვე)

მივუახლოვდი ტომარას და დარტყმებს ვანხორციელებ, უცბად დარბაზში ნიკა შემოვიდა და ტომარა დამიჭირა რომ უკეთ მემუშავა.

ჩვენ გადავარჩენთ ერთმანეთს თავი 5


– ერთი დიდი გაიძვერა ვინმე! – სიცილით თქვა და მიაზე გადაიტანა მზერა. მისთვის მომზადებული ყავა ფრთხილად აიღო და მადლობის ნიშნად თავი დაუკრა.
ფეხზე წამოდგა და ფანჯარასთან დადგა. – დიდ შარშია რა...


ბრძოლა თივის წესებით (თავი მეშვიდე)

შაბათი დღეა, შუა დღის მზის სხივები ამშვენებს ჩემს ფანჯრებს, მე კი როგორც უკვე მჩვევია სახლიდან გასვლას არ ვაპირებ, საცვლის ამარა დივანზე ვარ წამოწოლილი, მუცელზე თეფში მიდევს და ამავდროულად ხელში ლუდი მაქვს მომარჯვებული, ტელებიზორში გადაცემას ვავლებ