,,იბრძოლე ან მოკვდი,, (II თავი)

ყოველთვის ნაკლებად მეოცნებე ვიყავი, უფრო სწორად შეუძლებელზე და წარმოუდგენელზე არ მიოცნებია არასდროს. რადგან ჩემთვის დაუჯერებელი იყო, რომ ოდესმე შეიძლება ზღაპარში გამწვანებულ მდელოზე, ჩიტების ჭიკჭიკსა და პეპლების ფარფატში გამღვიძებოდა.

მომკიდე ხელი - თავი მეთერთმეტე

მეორე დღეს წინა დღის განწყობა შერჩენოდა და იგივე ელფერი გადაჰკრავდა. სკოლაშიც ყველაფერი საათივით აწყობილიყო. აღარც გვერდზე მჯდომს ჰქონდა ისეთი უხეში გამომეტყველება, როგორც ადრე და აღარც ისე ვუფრთხოდი მის ლურჯ თვალებს.

ცხოვრება აჭარაში (მე-2 თავი)

რადგან ამ სამაყროში ერთადერთი ქალია, რომელმაც შეძლო და ის ბალანსი შეექმნა, რომელიც ვერცერთ კაცს ვერ გამოუვიდა.

ჩაკეტილი სივრცე 29 თავი

-ლევან გთხოვ -ნინი! მანქანაში ჩაჯექი! -არ შემიძლია -ნინი! -ლევან, მინდა რომ წახვიდე!- ვუთხარი გაუბედავად და ოდნავ უკან დავიხიე

მომკიდე ხელი - თავი მეათე

ორმა დღემ ერთნაირად, მდორედ და უსიცოცხლოდ ჩაიარა. აღარც ის დასწრებია გაკვეთილებს. განა რა უნდა მომხდარიყო გასაოცარი... დაკრძალვას მდუმარედ დავესწარი. როგორღაც მოვახერხე, ჯოჯოხეთის ცეცხლით დამწვარი, შინაგნად დათუთქული, გულმდუღარე ადამიანთა უსასრულო

მომკიდე ხელი - თავი მეცხრე

გავქვავდი. ხმის ამოღება და სიტყვის ამოთქმა ჩემს შე- საძლებლობებს აღემატებოდა. ენაჩავარდნილმა მხოლოდ ერთმანეთზე დაწებებული წამწამების თითო ოროლა ცრემლით დასველება და თვალების დახამხამება მოვახერხე.

მომკიდე ხელი - თავი მერვე

მეორე დილა მუცლის გვრემითა და აუტანელი ტკივილით გათენდა. ტკივილი მოქმედებისას ყველა სხვა საფიქრალსა და სადარდელს გვავიწყებს და მხოლოდ მისკენ გვაპყრობინებს ყურადღებას, თითქოს სხვა ყველაფერი მასთან

ბიზნეს გარიგება : W (თავი 2)

მეხსიერების ღრმად ჩამალულ კუთხეებში ჯერ კიდევ ტრიალებდა გრძნობა, რომელსაც ვივიენის სიყვარული ერქვა, გრძნოობა, რომელიც სიტყვით არასოდეს გამოუთქვამს. და ინანა, რომ ეს ქალი დათმო

ცხოვრება აჭარაში - თავი 1-ლი

ჩვენთან ცხოვრება დილის 6 საათზე იწყება, თუ საქონელი გყავს, რა თქმა უნდა, დილით ვდგებით.

ჩემი იყავი! (თავი 9)

ცხოვრების გაგრძელება ვერ შევძელი, ტკივილს ვერ გავუმკლავდი. სახლიდან აღარ გავდიოდი, ტელეფონს არ ვპასუხობდი, სწავლას თავი დავანებე. ცოცხალი ვიყავი თუმცა ცხოვრება ვერ გავაგრძელე. ისეთ ტკივილს ვგრძნობდი ყოველ წუთს როგორიც აქამდე არასდროს განმიცდია.