"გაიღიმე პატარავ, ცხოვრება მშვენიერია" [თავი 2]

-გეძახის-თვალების ტრიალით შემოვიდა ჩემს კაბინეტში ქრისტინე -საშინელი დაღლილი ვარ უთხარი თუ რამე პრეტენზია აქვს აქ მეახლოს-ვუთხარი და სავარძელში კომფორტულად მოვეწყვე, მალევე გავიგე კარის ხმა, დახუჭული თვალები გავახილე და ჩემს წინ ასვეტილ დემეტრე

მინდა მიყვარდეს თავი 36

იმედია მოგეწონებათ.დღეს დღისით უფრო ადრე ვერ მოვიცალე რომ ახალი ტავი დამედო,ცოტა პატარაა მაგრამ ბოდიში რა ვქნა მეტის დრო არ მაქვს და სულ რომ არ დმედო გული ვერ მომითმენდა.

უბრალოდ მე თავი3

დილით გვიან გაგვეღვიძა და ამიტომ სკოლის გაცდენა მოგვიხდა.ანამ და სალიმ საუზმე გააამზადეს.სამზარეულოში ვიჯექით და დღევანდელი დღის გეგმებზე ვსაუბრობდით.

ისევ შემიყვარე... თავი (25) ნაწილი (2)

რაც თავს გადამხდა სრული ჯოჯოხეთი იყო,მე თამამდ შემეძლია ვთქვა რომ სიყვარულის ჯოჯოხეთი გამოვიარე.ეს არ იყო უბრალოდ სიყვარულისგან მოყენებული ტკივილი და იარები,ეს იყო რაღაც უფრო მეტი,იმდენად დიდი რამ რამაც ძალიან ბევრი რამ მასწავლა და ბევრ რამეზეც

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 14)

-ხო სწორად მიხვდი დადუშ,ნინო ჩემი ცოლია,იმ დღიდან რაც აქ დაიწყო მუშაობა,ასე რომ ის სხვას ვერასდროს გაყვება ცოლად და ზუსტად ქორწილის დღეს გაიგებს ამ ყოველივეს ისიც და მისი აკოც!.... და წარუდგება საზოგადოებას ისე,როგორც ჩემი ცოლი და არა იმ ვირაც

ჩემი მცველი (თავი 2 )

ეესეც მეორე თავი იმედია მოგეწონებათ არ დაგავიწყდეთ თქვენი აზრის დაფიქსირება <3პირველი სექტემბერი. აკადემიაში პირველი დღე იყო და შესაბამისი სამოსი უნდა შემერჩია. შავი SkinnyJeans, ლურჯი ზედა, ტყავის შავი კურტკა და შავი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი

მერამდენედ მეჯახები? (4 თავი)

-გიუნა.. როგორ ხარ? - ყელზე ჩამოეკოწიალა ვიღაც გოგო.. -არამიშავს ლანა შენ?-ამრეზით გაუღიმა, ნინა კიდევ იდგა გაავებული.. ცოტაც და მოკლავდა იმ გოგოს. -კარგად.. აუ მომენატრე, რამდენი ხანია არ მინახიხარ - ტუჩები გაბერა და „გაბუტული გოგოს“ იმიტაცია

მოიცა ... სერიოზულად? (თავი 7)

გარჩენენ და კოცნას გეხვეწებიან მეც ეგეთი ვარ? იოცნებე გაბრიელ,იოცნებე მე შენ რომ კოცნა გთხოვო,ანდაც დილის ინციდენტი გაპატიო.არ მიცნობ საერთოდ,არ იცი არაფერი ჩემზე,საერთოდ არაფერი .. არ ვგავარ მე სხვებს - დადარდიანებული ხმა ძლიერ ჩაეხლიჩა - არავის არ

სასჯელი (თავი 2)

თვალები სწრაფად მიწყლიანდებოდა და ვფიქრობდი, რა გამეკეთებინა რომ გადავრჩენილიყავი.. ყველა გასასვლელი ჩაკეტილი იყო, იქვე უბრალოდ ვიდექი და ველოდებოდი რომ რამე, ან ვინმე გადამარჩენდა..

მკურნალი ცრემლები 14თავი (დასასრული)

-შენ ხარ ჩემი ჭკვიანი-მითხრა,როცა საუბარს მოვრჩი.დაბნეული ვიდექი და თვალებში ვუყრებდი,ნიკას საოცრად თბილი და გამჭოლი მზერა ტანზე ეკალს მაყრიდა და რეალობისგან მწყვეტდა.მე ახლა ჩემს ძველ რუტინას გამოვემშვიდობე და სრულიად თავისუფალი ვიდექი მის წინ და