გენერალი (ნაწილი მეოთხე)

-არაფერი არ არის ასახსნელი ბატონო მიხეილ .შეძლებისდაგვარად გაუღიმა და ქურთუკი დაკიდა .სამზარეულოდან სინათლე გამოდიოდა და იქითკენ დაიძრა.-კეკე დღეს შენთან დავიძინებ რაა, ყელი ჩამოუწია სანდრომ -დღეს რაზე გეტყვი უარს ?! დღეს ყველა სურვილს გისურვებ

შურისძიებისთვის... (მეოთხე თავი)

მერე,შუქი ჩააქრო,ტანსაცმელი გაიძრო და სკამზე გადაკიდებულ მამაკაცის "საროჩკას" დაწვდა. -შეიძლება,შენი პერანგი რომ ჩავიცვა?-ხმადაბლა დაიჩირჩულა და თავი ჩახარა,კიდევ კარგი,სინათლე არ ანთია,თორემ აწითლებულ ღაწვებს სად დამალავდა.-შენი იყოს,გჩუქნი-ასევე

მებრძოლი (თავი მეოთხე)

ლილეს დაბადების დღის მერე ირაკლი არ გამოჩენილა,თთქოს მიწამ ჩაყლაპაო.ის ფბ-ც გააუქმა რომლითაც ლილე გაიცნო,აღარც ურეკავდა,არც მესიჯებს წერდა.თავიდან ლილე ირაკლის გაუჩინარებას ძალიან დარდობდა,მაგრამ ძალიან ბრაზობდა მის საქციელზე ,ამიტომ გადაწყვიტა

უკუნეთს უხდება რითმა ( მეოთხე თავი)

ყველაფერი რაც ახლაა ოდესღაც არ იყო და ოდესმე აღარ იქნება ყველაფერი ის, რაც ახლაა. მიდის ცხოვრება ვისთვის ფეხაკრეფით და ვისთვის სირბილით, სხვისთვის შეიძლება მიფრინავდეს წუთები, დღეები, წლები. ენაცვლება დღე და ღამე ერთმანეთს. სინდისისგან შეწუხებულ

ნინაკა (თავი მეოთხე)

დაძაბული აურა იდგა სალონში, კაკიმ სიმღერა ჩართო, ძალიან ნაზი და რომანტიული იყო, რაც ძალიან მშვიდ გარემოს ქმნიდა, აი ნინაკა კი ამ სიმღერამ უფრო შეასინა და მორცხვად წაიღო ხელი გადასართველად. თავიდან კაკიმ გაოცებულმა შეხედა, მერე თითქოს რაღაცას მიხვდაო

სურვილი აგისრულეთ მე შევიცვალე (2)

გადიოდა დღეები ანი კაი ბავშვი მეგონა. კლასში ჩემთან ორი გოგო იყო ერთ-ერთს მარი ქვია თავიდან მელაპარაკებოდა ხოლმე საერთო ნაცნობი გვყავდა ... კარგი ბავშვი იყო მარა მე ანისთან უფრო ხშირად ვიყავი ხოლმე .ერთ დღეს მეოთხე სართულზე ვიყავით:- მარი მიწერე

შიშის ნოტები! (ნაწილი მეოთხე)

ანდრონიკეს ასეთი სიცარიელე არასდროს უგრძვნია. კარში გაშეშებულიყო და უბრალოდ გადაადგილება არ შეეძლო. ნაინა კიდევ ერთხელ დაიძაბა.. ანდრონიკეს თვალებში გაჩენილი უემოციობა აშინებდა. თავს იწყევლიდა ამ სულელური საქციელისთვის, მოინდომა ოჯახობანას თამაში..

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მეოთხე

- ტუჩი მოვიკვნიტე და ვიგრძენი როგორ დამეცა წვიმის წვეთი მაჯაზე-წვიმას იწყებს წავიდეთ - მითხრა თუმცა ვიჯექი ფეხები მოკეცილი მქონდა ნახევრად და თავი მუხლებზე მედო-წასვლას არ ვაპირებ მიყვარს წვიმა შენ თუ გინდა წადი - ვუთხარი და თმები წელზე გადავიყარე

ეშმაკი და ანგელოზი მეოთხე თავი

ამ შემთხვევის შემდეგ კლასში დაბრუნების სურვილი საერთოდ არ მქონდა. მხოლოდ სახლში წასვლა, ფანჯრის რაფაზე ჩამიჯდომა და ყავის დალევა მინდოდა, თუმცა ძალები მოვიკრიბე და ფეხზე ძლიერად წამოვდექი. მარის ვანიშნე რომ მზად ვიყავი და ისიც გვერდით ამომიდგა ხელი

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა! მეოთხე თავი

ცრებლები ხანდახან შვებას გგვრის,თუმცა ის არ აშუშებს იარებს, არ აქვს აზრი ტირილს მოთქმას,რადგან შენ ვერ შეცვლი რეალობას,მაგრამ შეგწევს ძალა შენი ცხოვრება შეცვალო.მივხვდი რომ არ დასრულებულა ცხოვრება,არ ვაპირებ ცრემლების ღვრას.