Du gehörst nur mir (შენ მხოლოდ ჩემი ხარ) (2)

ისევ დილაუთენია რეკავდა მარიამის ტელეფონი. -ალოოოოო, რა გინდა კატო.-რათქმუნდა მიხვდა რომ დაქალი იყო და გავრაზებულმა მიმართა. -შვილოო რაღადროს ძილია ადექი და შევუდგეთ საქმეს.-კატერინა როგორც ყოველთვის კარგ ხასიათზე იყო.

ჩემი პროფესია 36_ე, 37_ე და 38_ე თავი ერთად!

სიცოცხლე მივიწყებას მიეცა? ადამიანებს, აღარ ახსოვთ, რომ შობადობაც თავდებშია... ახლა ხალხი, დაიღალა ოჯახის წევრების უკანასკნელ გზაზე გაცილებით. იქნებ აცივდა? იქნებს ადამიანების სულშიც აღარ თბილა. იქნებ და დარდებმა დაიწყეს მეფობა. იქნებ ღიმილს წრემლმა

ილუზიაა ყველაფერი ჩემი შექმნილი . . .

რომ გრძნობებს ჩემგან გავფანტავდი შიშმა შემიპყრო, რომ ერთ დღეს შენთან საერთოც კი არა დამრჩება. რა მოხდებოდა შენი ღმერთი ჩემო მე ვიყო და მხოლოდ ჩემზე ლოცულობდე დილით ხატებთან.

"ნუთუ ჩემი ხმა არ გესმით?!"

მოკლედ დავბრუნდი...(რადიდი მწერალი მე ვარ, მაგრამ მაინც) მომენატრეთ... ველოდები თქვენს შეფასებებს დადებითს თუ უარყოფითს. პ.ს ნუ აღარ დავიწყებ იმაზე საუბარს, რომ პლაგიატობისგან შორს ვარ და არანაირი მოპარვები... ნუთუ ამის მტკიცება მჭირდება მაშინ აღარ

ჩემი პროფესია 33_ე, 34_ე და 35_ე თავი ერთად

ასე გაიწელა მამაჩემის საქმეც მეც რამოდენიმე დღეა მამიდაჩემთან ვცხოვრობ. ნორმარულად ვერც ვიძინებ, ვერც ვჭამ თვალწინ მხოლოდ მამაჩემის მომღიმარე სახე მიდგას, როგორ უხაროდა, როდესაც სახლში გვიან დავბრუნდებოდი და თუ ეს

ქეთი გაბინაშვილი - ჩემი ომი

ანასტასია ჩარჩოებში ცხოვრობს, ეტლსაა მიჯაჭული. არსებობა გასაძლებია, რადგან მისი ოცნებები და ფანტაზია უსაზღვროა, მაგრამ როდესაც ომი იწყება და სახლში სრულიად მარტო რჩება, გამოუვალ მდგომარეობაში ვარდება.

ჩემი პროფესია თავი 33_ე ,,მონანიება თუ მკვლელობა?"

-შენს გვერდით რატომ უნდა დაჯდე?-მაშინ საბარგულიდან შენი ველოსიპედი ამოიღე და უკან გამოგვყევი.-არა! არავინ არ ჩავა მანქანიდან. დასხედით!-ვხედავ უკვე ხალხშიც გადიხართ?-მოკეტე! გაიგებენ...-რა გინდა რატომ მოდიხარ? იქ შენნაირი ადამიანები

ჩემი გაღიმების რენესანსი

თითქოს ძველი წლებიც მომელანდა, გულს რომ ყოველ ღამე მისერავდნენ, შენ ხარ უსასრულო ოცნება და ჩემი გათენების სიფერადე.

ჩემი პროფესია თავი 32_ე ,,იყავი გამორჩეული".

ვხედავ ქალს, რომელაც ჩემზე თვალები აქვს მობჯენილი. ცდილობს, სუნთქვა შეიკრას, არ ისუნთქოს, მაგრამ რატო? რა აკლია? აცვია ისე თითქოს დედოფალია და თავზე გვირგვინი ადგას. ,, ვაიმე ეს რა ჩაუცვამსთქო“ გულში ნათქვამი სიტყვები ხმამაღლა წარმოვთქვი და როცა

ჩემი ანგელოზი 1

ამ სახლის ერთადერთი სიხარული ანა მომავალი სტუდენტი იყო, წარმატებით ჩააბარა ეროვნული გამოცდები, თუმცა ოჯახისაგან განსხვავებით მას დიდად არ გახარებია, რადგან კარგად იცოდა, რომ ამის საშუალება არ ჰქონდათ. ერთი პერიოდი ისიც კი იფიქრა, რომ არ ჩააბარებდა