ძველი პიანინო - 44

„თავიდან ბავშვებს უყვართ მშობლები, მერე თანდათან მათ განსჯას იწყებენ, და ძნელად თუ აპატიებენ.“ /ოსკარ უაილდი/ ხანდახან პატარა მხატვარს მამა აკითხავდა. ბიჭი თავჩაღუნული უსმენდა და ხმასაც არ სცემდა. მერე კაცი ფუთას უტოვებდა, გასული არ იყო, რომ

ძველი პიანინო - 43

მხატვარმა წამით თვალები მილულა, თითქოს არაფერი გაუგონიაო, მაგრამ უცებ გიჟივით წამოხტა: - არასოდეს უწოდო ბავშვს პრობლემა! ისეთი გაშმაგებით მიახალა ფიფოს, ალბათ იარაღი, რომ ჰქონოდა შუბლს გაუხვრეტდა. ფიფო გაფითრებული სავარძელს მიეკრა. მხატვარი

ძველი პიანინო - 42

კონიაკი იწურებოდა, ფიფო წასვლას არ ჩქარობდა, არც მხატვარი აძალებდა, ისე აეშალა საუბრის საღერღელი, რომ ვერ ჩერდებოდა. - აი, სულ პირველად, დანაშაულის ადგილას, რომ შედიხარ, რას აქცევ ხოლმე ყურადღებას? - პირველად საერთოდ ანომალიებს უნდა მიაქციო

ძველი პიანინო - 41

- ნახე, რა მაქვს. მხატვარმა უჯრიდან ნახევრამდე შევსებული კონიაკის ბოთლი გამოაძვრინა. - ვააა. როგორ გადაგირჩა? ფიფოს თვალები აუციმციმდა, ისედაც დაძაბული იყო, ცოტა მოშვება არ აწყენდა. - ჩამეძინა... მერე ალბათ გათენდა. სიცილი აუვარდა. - ჰოო, ალბათ

ძველი პიანინო - 40

მხატვარი ცდილობდა წარმოედგინა, როგორი შეიძლებოდა ყოფილიყო მკვლელის თვალები... შმაგი, გაბოროტებული, შურისძიებით აღსავსე თუ ნაღვლიანი, სასოწარკვეთილი, ემოციებისგან დაღლილი და განადგურებული... - სოციოპათია თუ ფსიქოპათი>?.. ისე თუმცა რა მნიშვნელობა

ძველი პიანინო - 39

მოხუცი ხშირად აკვირდებოდა ბიჭს, რომელსაც მოწყენილობა თანდათან უქრებოდა, თუმცა მხიარული სულაც არ ხდებოდა, უფრო მეტად იხვევდა გულში ბოღმას, ზოგჯერ კი ისეთი საშიშ და ცივი მზერა ჰქონდა, მოხუცსაც კი აკრთობდა მისი გამოხედვა... რამდენჯერ შიშით უფიქრია,

ძველი პიანინო - 38

- რაზეა ეს წიგნი? მოხუცმა არაფერი უპასუხა. უხმოდ აწყობდა ყდა გაქექილ წიგნებს.. ბავშვი ინტერესით შეჰყურებდა „ნეტა რაში სჭირდება ეს ნახევრად დაფლეთილი წიგნები?“... - სიყვარულზეა თუ ცხოვრებაზე? მოხუცს ჩაეღიმა, ცხადი იყო ეს ბავშვი არ მოასვენებდა

ძველი პიანინო - 37

მხატვარი მდუმარედ შეჰყურებდა ცარიელ ტილოს, დიდი სურვილი ჰქონდა თავისი წარმოდგენით დაეხატა მკვლელი, მაგრამ როგორ უნდა შეექმნა მკვლელის სახე, როცა მისი სულიერი პროფილიც კი არ იყო დაზუსტებული. - ვითომ ერთი ჩვეულებრივი ფსიქოპატია და გიჟი არ არის? ფიფოს

ძველი პიანინო - 36

მიმის გაუჩინარება არავის შეუმჩნევია. არც ფიფო გაჩერებულა დიდ ხანს. სასწრაფოდ სამსახურში გამოიძახეს, ხელის ერთი აქნევით ისე დაემშვიდობა ხალხს მათთვის ზედაც არ შეუხედავს. მხატვარს ეგონა, რომ იქვე სადმე მიმის მოწყენილ თვალებს წააწყდებოდა, მაგრამ მისდა

ძველი პიანინო - 35

მიმი ფიფოს კაბინეტში ისე შეიჭრა, კარზეც კი არ დააკაკუნა.. ასე აჯობებდა, მოულოდნელად თავს დასხმოდა... ხომ უნდა გაერკვია რა სახის მეგობრობა აკავშირებდათ… ან იქნებ სულაც აღარ იყვნენ მეგობრები?..