შოკოლადის ბრალია! (თავი 5)

ლიზას ძალიან შეეშინდა, თვალებზე ცრემლები მოადგა, მამაკაცის ხელები, მის ხელებში მოიქცია და შეეცადა მოეშორებინა, თუმცა მამაკაცმა მისი ხელები ერთ ხელში მოიქცია და პერანგი შეუხსნა. ლიზას სხეულზე დალურჯებები, რომ დაინახა ადგილზე გაქვავდა, რამოდენიმე წუთი

შოკოლადის ბრალია! (თავი 4)

...ყავა დავლიე თუ არა, აბაზანაში შევვარდი, ჩემი თავი მეზიზღებოდა, ასე მეგონა მთელი ტანი ტონა ჭუჭყით მქონდა დაფარული.იმდენი ვიხეხე სანამ მთელი კანი არ დამიწითლდა.

შოკოლადის ბრალია! (თავი 3)

...ასე მოულოდნელად კოცნას არ მოველოდი, მამაკაცს მოვცილდი პირი მოვიწმინდე, რაღაცნაირი გრძნობა დამეუფლა ჰაერზე გასვლა მინდოდა... -გთხოვ წამიყვანე! აღარ მინდა შოკოლადი, უბრალოდ სახლში წამიყვანე-ვუთხარი მამაკაცს

შოკოლადის ბრალია! (თავი 2)

-კარგი...მაშინ მითხარი რა გიყვარს? -ყველაზე მეტად? -ჰო ყველაზე მეტად -შოკოლადი-ვუთხარი მე და მის მწვანე თვალებს გავუსწორე მზერა -მართლა?-მკითხა მან -დიახ!-და მეტი დამაჯერებლობისთვის თავიც დავუქნიე

შოკოლადის ბრალია! (თავი 1)

...ვერ ვიტყვი, რომ ნაგლი და თავშიავარდნილი გოგო ვიყავი ვცდილობდი ყველასთან საერთო ენა გამომენახა, არც გაჭირვება არ ვიცოდი რაიყო. მამა ადრე დამეღუპა, მაშინ 13 წლის ვიყავი

ტელეფონის ბრალია (სრულად)

გადავწყვიტე დამედო ერთი ლამაზი და ისტორია,იმედია მოგეწონებათ.....სამსახურიდან დაღლილი გამოვედი,დიდხანს ველოდე მარშუტკას,ბოლოს როგორც იქნა გამოჩნდა,როგორც კი ავედი მაშინვე ყურსასმენები გავიკეთე და უკვე მერამდენედ ვუსმენდი Leonard Cohen - A Thousand

სიყვარულის ბრალია 6

სამზარეულოდან როდესაც გამოვედი ცოტა აწითლებული ვიყავი ლოყებზე და თან ცოტა გაკვირვებულიც.არ მეგონა თუ ასე ადრე იღვიძებდნენ ესენიც.ფიქრებში გართულმა დავინახე ქალბატონი როგორ ჩამოდიოდა კიბეებზე და მეც სასწრაფოდ ოთახში შევედი რომ არ დავენახე.

სიყვარულის ბრალია 5

როცა უზარმაზარ სახლში კვლავ შევაბიჯე რაღაც უცნაურს ვგრძობდი,თითქოს სინდისი მქეჯნიდა,თითქოს უზარმაზარ ლოდს მოვათრევდი ზურგით.თითქოს რაღაც უცნაური იწყებოდა,მაგრამ მაინც მინდოდა გავყროდი წარსულის აჩრდილს და შევყროდი რაიმე კარგს.

სიყვარულის ბრალია 4

როგორც იქნა დამთავრდა წვეულება და ხალხიც წავიდა.ბაღში სულ ჭიქები და ბუშტები ეყარა,დიდი ქაოსი ტრიალებდა,მე კი საშინლად დაქანცული ვიყავი,ნელ-ნელა ვალაგებდი,ვრეცხავდი და თავის ადგილს ვუჩენდი.ბოლოს ბუშტების ასაღებად გავედი ბაღში,მაგრამ რატომღაც დიდ

სიყვარულის ბრალია 3

ტრასას მივუყვებოდი და თან მოკლე კაბას რაც შეიძლება ძირს ვექაჩებოდი.ვაკვირდებოდი ქალაქის სილამაზეს და მომღიმარ ხალხს რომლებიც ერთი შეხედვით თითქოს უდარდელი და ლაღები იყვნენ.როგორც იქნება კითხვა-კითხვით