წიგნი და საზოგადოება

წიგნებს, როგორც ნებისმიერ ნივთს ამქვეყნად, თავისი ისტორია აქვს - იღბლიანი, ფატალური, ნაღვლიანი, ხანგრძლივი ან ხანმოკლე. "წიგნები საუკეთესო მეგობრები არიან. ცხოვრების ყოველ განსაცდელში შეგიძლიათ მათ მიმართოთ. წიგნები არასოდეს გიღალატებებენ".

თაღლითი და მატყუარა 8

-გიყვარს დია?-მეკითხება ღიმილით და მხარზე ხელს მარტყამს.-ის რატომ უნდა მიყვარდეს?! რა სისულელეა! -ხელი ჩავიქნიე ისე თითქოსდა რას მკადრებთქო! არადა ხო ვიცი, რომ მიყვარს! -ვიცი, რომ ტყული კარგად გამოგდის, მაგრამ ბავშობიდან რომ ვხვდები

თაღლითი და მატყუარა 7

-მოვიდა, მის მატყუარა!-შესვლისას მესალმება დადა. თუ ამას მოსალმება ქვია! -მისტერ თაღლითო, თქვენც აქ ხართ?-ვითომდა უკმაყოფილოდ ვიძახი, მაგრამ გულს მაინც უხარია მისი ირონიულობა. -როგორც ხედავ!-ხელებს შლის. კაფეში თითქოს ცოტა დათბა და ახლა აქ ისევ

შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №8

-დღეს სკოლაში არ წამოვალ... (მე)-რატოოო? (სოფი)იმ დღეს გოგოები ჩემთან დარჩნენ. ღამე ისე გავათენეთ, ვერც კი მივხვდით როგორ დაღამდა ან როგორ გათენდა. თავი საშინლად მკტიოდა.-რატო და... ცუდად ვარ რაა... (მე)-გეყოს გოოგო! ისე კარგად წამოხვალ! (ნათია)

თაღლითი და მატყუარა 6

ესეც პატარა ინფორმაცია!-ვამბობ მე. ცოტახანში კაფიდან გამოვდივართ და ერთმანეთს ვემშვიდობებით: -იმის მიუხედავად, რონ ნერვების ჭია ხარ, მაინც სასიამოვნო საღამო იყო!-ვამბობ მე. -ჩემთვისაც, მატყუარავ!-მებნება და მანქანაში ვჯდები. დადას მიმართ გრძნობები

ფრეზია და კედარი (დასასრული)

2 თვით ადრე. თითქოს ყველაფერი ერთბაშად მოხდა... ლექციების შემდეგ სახლში მეუღლემ წამომიყვანა. თურმე შინ რა სიურპრიზი გველოდა! მისაღებში რომ შევედით მხიარულები, ჩახუტებულები, იქ ლალისთან მოსაუბრე ფერფლისფერთმიანი ქალი დაგვხვდა. –ნაძია? შტო ტი ზდეს

თაღლითი და მატყუარა 5

-წინ არ იყურები?!-დამნაშავე მე ვარ, მაგრამ იერიშზე გადავდივარ. -მე ვერ ვიყურები თუ შენ ითვლი ბუზებს?-მეუბნება გაბრაზებული. -ხეებს!-ჩავილაპარაკე მე. -რამის გამიტანე და მერე ჩემი საფლავის წინ იტირებდი ,,ეხ, რა ბიჭი წავიდაო!“-ამბობს ირონიით.

თაღლითი და მატყუარა 4

-გმადლობ შემოთავაზებისთვის!-ვამბობ მე.-აუცილებლად გავიცნობ!-იქნებ ასე მაინც მოეშალოს ნერვები. გვერდზე ვბრუნდები და იმ ბიჭისკენ ვაპირებ წასვლას, რომ მკლავში ხელს მავლებს.-რას აკეთებ? შენ თვითონ არ თქვი წადიო?-გაბრაზებული ვეუბნები მას.

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 14)

რომ გამეღვიძა ჩემ თმებს ეთამაშებოდა. –გაგაღვიძე? მაპატიე.–დამნაშავე სახე მიიღო. –გააგრძელე, გთხოვ...–მის ყელში ჩავრგე თავი და ღრმად შევისუნთქე მისი სურნელი. თითები თმაში შემიცურა, ძლიერად ჩამიკრა გულში და თმაში მაკოცა.

შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №7

ამ დროს ვიღაც შემოვიდა... ვიღაც ბიჭი. ქერა და მწვანეთვალება. ხულიგანის გამომეტყველებით... ისეთი სიმპატიური იყო, მაგრამ ვეღარ მოვითმინე და დავუყვირე: -რა გინდაა ჰააა?! ვინ ხაარ?! გაგვიშვიი რაა!! (მე) -მეორე გაიყვანეთ! (დაიყვირა იმ ბიჭმა) სხვა ბიჭები