ქაღალდის ჭიქა (თავი ხუთი)

ნეტა რამდენის მოყოლა მოასწრო? ან რამდენს გაიხსენებ შენ? მაინც რატომ? რატომ იყრით თავს ერთად? რა უნდა გააკეთოთ და რას არ აკეთებთ? _ მანქანას მოუარა და საჭესთან დაჯდა._ მგონი დროა, ყველა დავუბრუნდეთ ათვლის წერტილს. გადადება აღარ შეიძლება.... თქვა და

სადგური N6 (თავი ოთხი)

_ცივი და ბნელი აისია!_ მინავლული ცეცხლის პირას ვისხედით. კვლავ ქარი ქროდა, თუმცა არც ისეთი ძლიერი, რომ ტყის იდუმალი სიღრმიდან იმ არსების დაჟინებული სათხოვარი მოეტანა ჩემამდ

კომენტარის გარეშე (თავი 10)

_თუ ეს სიყვარული არ არის, მაშინ არ ვიცი, რა ჯანდაბა შეიძლება იყოს. ...გოგონამ ახედა – არა გაბრაზებული, არა სასტიკი - უბრალოდ... დაღლილი სახით. _მჯერა, რომ გიყვარვარ,_გაიმეორა. მაგრამ სიყვარული ნდობის გარეშე უბრალოდ კიდევ ერთი გზაა ვინმეს

Haunting Adeline თავი 5

თაიგული ვტაცე ხელი, სახლში შევვარდი, კარი დავჯახუნე და ჩავკეტე. ვარდების შუაგულში, ფრთხილად ჩასმული, შავი ბარათია. ოქროსფერი კალმითაა დაწერილი.მკლავებ აკანკალებული ვიღებ ბარათს. ვხსნი. “პატარა თაგუნავ, მალე გნახავ.”

სარკევ სარკევ მითხარი (დასასრული თავი 5)

თუ რამე ნიკაზე აზრს შემაცვლევინებდა სწორედ ის მზრუნველობა იყო, რასაც არც ისე სერიოზულად დაშავებული ანასადმი იჩენდა. თავიდან კი ვუყურებდი ეჭვით, მაგრამ ბოლოს მეც ვაღიარე, რომ იყო მათ შორის რაღაც იმაზე მეტი, ვიდრე ოდესმე ჰქონდათ ვინმესთან

წარსული წარსულში II (თავი V)

_საიდუმლოების სკივრი ხარ თინა რა... რა კარგია ჩემი მტრები რომ არ გიცნობენ თორემ ხომ დავიღუპებოდი _საიდუმლოებები კი არა შენი სიკარგეები დამაქვს მე გულით და გონებით

დოროთე (თავი მეორე)

ვზივარ კაბინეტში და ვმუშაობ ანუმაციაზე, რადგან სადაც არის მშვენიერი ელეონორა შემოაბიჯებს ჩემს სამუშაო ოთახში.

წარსული წარსულში II (თავი IV)

_თუშეთში მივდივარ... კარგად იქნებით? თუ დავრჩე _წადი ,რატომ უნდა დარჩე _რა აახალი _არაფერი . არავინ საუბრობს გიორგის ვალებზე და გაკოტრებაზე. მოაგვარა სავარაუდოდ _რაღაც ამბავშია გახვეული,ვიცი _შენ არ იდარდო ... საკუთარ თავზე იზრუნე და იყავი

Haunting Adeline თავი 4

ბარის ზედაპირზე დგას ცარიელი ვისკის ჭიქა და მის გვერდით — კიდევ ერთი წითელი ვარდი. ბაბუაჩემის ვისკისგან ერთი წვეთია დარჩენილი მხოლოდ. ეს ჭიქა აქ არ იდგა. არც მე და არც დაია ბოლო საათია არ ჩამოვსულვართ ქვემოთ — ორივე ჩაფლულები

წარსული წარსულში II (თავი III )

ერთმანეთით გაბრუებულებს არ დაუნახავთ მატილდას კამერის ობიექტი რომ მიჰყვებოდა მათ ნაბიჯებს. იქნებ შენგელია იყო პროფესიონალი ფოტოგრაფი და მის მუზად გახდომა იყო უკვე რაღაც დიდის დასაწყისი. _ არ დაიჯერო რომ სიზმარი იყო... თავზე აკოცა და წავიდა.