CRUEL მეშვიდე თავი +18 ( BDSM / WORLD / LGBT )

ჰარი სად არის?- ეს პირველია, რასაც კითხულობს ლუი, როცა ჰარის წასვლიდან რამდენიმე საათში სახლში შერბის და მამის მკლავებში ტირილში ჩაძინებულ დედას ხედავს. ნაილიც კარებშივე შეშდება და ხან მამას შეჰყურებს ხან დედას. -წაიყვანა- მშვიდად ამობობს მამა- ჰარი

აფროდიტას ბრალია(თავი მეშვიდე, პირველი ნაწილის დასასრული)

-კარგი, თუმცა როგორ უნდა გენდო, როცა შენს გეგმას წესიერად არ მეუბნები!-ხელები გაშალა გოგომ.-ქორწილის ჩაშლას როგორ აპირებ დიმიტრი? ყველაფერს ბუნდოვნად მიხსნი! ქარაგმებით მელაპარაკები!-ნინე! დაწყნარდი, რომ გითხრა ბოლო წამს გადაიფიქრებ!

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მეშვიდე)

საოცრად ესიამოვნა ცხელი აბაზანა, გატრუნული იწვა და ფიქრობდა უცბად დატრიალებულ მოვლენებზე. მიუხედავად იმისა, რომ ლანას ერთფეროვანი ცხოვრება არასდროს ჰქონია და ყოველთვის ყველგან ახერხებდა თავის დამკვიდრებას, მაინც გრძნობდა, რომ ყველაფერი

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეშვიდე )

დილას რომ გამეღვიძა ვიღაცის ძლიერი მკლავები მეხვეოდა. პირველად ვერ გავიაზრე ვინ იყო , შემდეგ კი მივხვდი რომ ალექსანდრეს ქონდა თავი ჩარგული ჩემს კისერში. მშვიდად ეძინა და ტკიპასასვით ვყავდი მიკრული . არა რომ დააკვირდე ცუდი ბიჭი არ არის. შავი თმით და

ძიძა თავი მეშვიდე

ეზო გადავჭერი და ტაქსიში ჩავჯექი, უამონდობის გამო აშკარად ყველას ეზარებოდა გარეთ გამოსვლა, ქუჩები თითქმის ცარიელი იყო. დანიშნულების ადგილას მალე მივედი. ტაქსიდან გადმოვხტი და სადარბაზოში შევედი, კიბე სწრაფად ავირბინე და კარზე რამდენჯერმე მთელი ძალით

ტკბილი წვიმა (მეშვიდე თავი)

დაამთავრა,მისი ყურადღება ანას ხელებმა მიიპყრო.უფრო სწორად ბეჭედმა,რომელიც მის თითზე დაინახა.უცნაურმა გრძნობამ შეიპყრო ერთიანად. ანამ შეამჩნია,რომ კატო მის ბეჭედს უყურებდა და ხელზე თვითონაც დაიხედა,შემდეგ გაეღიმა და მზერა ისევ ბეჭედზე გადაიტანა.

გიჟი ექიმი მატარებელში (მეშვიდე თავის მეორე ნაწილი)

ტკბილი ძილი ფერია''-დააფიქრა მესიჯმა აინტერესებდა ვინ იყო, თუმცა ახლა მისთვის აზრი აღარ ჰქონდა. ესიამოვნა სითბო და მზად იყო მასთან ერთად შემოევლო მსოფლიო მაგრამ ალტერეგო ხომ არასდროს არაფერს გაცლის. -ნუ გადაირიე ნუცა ნუუუ-გაბრაზდა ალტერეგო -ჰას ისე

ქუჩის სამოთხე (მეშვიდე თავი)

ა დამემართა? ერთი წუთი გაშტერებული ვუყურებდი უსასრულობას, როცა გამოვფხიზლდი მივხვდი, რომ ცრემლები მდიოდა. გული მიგრძნობდა, ვიცოდი რომ რაღაც მოხდებოდა, ცუდი მოხდებოდა და ამის მეშინოდა. ამიხდა, დამიანე ავარიაში მოყვა, მე კი არ შევაჩერე უბრალოდ

ბედნიერების რეცეპტი (მეშვიდე თავი)

დრო იმაზე ნელა გადიოდა ვიდრე თქვენ ფიქრობთ, სამწუხაროდ თავშესაფარში მყოფ ბავშვთა რაოდენობა დღითი - დღე იზრდებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ მამა ნიკოლოზი ცდილობდა პატარებისთვის ღირსეული ოჯახები სწრაფად მოეძებნა, ბავშვები მშობლებისთვის ჩაებარებინა, მათი

დილამშვიდობისა პრინცესა (თავი მეშვიდე, დასასრული)

დადგა ის დღეც რომელსა დიდიხანია ველოდებიი ...დღეს დემეტრეს ცოლი ვხდები ...ჯერკიდე ვერ დამიჯერებია რომ დღეს ვთხოვდები .. -ლოლაა ! ადგომის დროაა !! შემომივარდა ოთახში დედაჩემი -კაი ხოო ვდგები მაცადეთ ცოტაა