ზამთრის ზღაპარი (სრულად)

თბილ პლედში გახვეული იჯდა დივანზე, ხელში ლიმონიანი ჩაი ეკავა და დიდი ინტერესით შეჰყურებდა ეკრანს. მისი საყვარელი ანიმაცია გადიოდა და ამას როგორ გამოტოვებდა. საახალწლო არდადეგები ჰქონდა, ყოველთვის უყვარდა ეს სეზონი და ახლაც მოუთმენლად ელოდა ახალი

წარსულის აჩრდილი [სრულად]

საღამომდე მისაღებში ისხდნენ და ძველ ამბებს იხსენებდნენ. რა კარგია ძველი მოგონებები, მითუმეტეს თუ ის შენ სიხარულთანაა დაკავშირებული. რამდენი რამის გაკეთება შეგიძლია ადამიანს და რამდენ რამეს არ აკეთებ, ან ვერ აკეთებ. უკვე წლებია მოგონებებით

გთხოვ, მიპოვნე... (სრულად)

-არა მე შენი წამოსახვის ნაწილი არ ვარ. -ანუ არ ვგიჟდები? -არა ნუ ღელავ. - გაიცინა და გზა განაგრძო, მაგრამ რატომ ჩანდა ეს უცნაურად? -ისევ იქ მივდივართ შენ რომ თავიდან მიგყავდი? -უბრალოდ მენდე.

უწყვეტი კავშირი (სრულად)

ეს ჩემი ცხოვრების ყველაზე დიდი განძია, ან შეიძლება იყო კიდეც. აღარაფერი დამრჩა.. ამ ტკივილს რომ ჩაწვე და-ძმობა უნდა იცოდე, რომ გაიაზრო მე რასაც ახლა, წერის დროს ვგრძნობ ტყუპისცალის არსებობის მნიშვნელობა უნდა იცოდე, თუ რაოდენ დიდია კავშირი და

შუაღამის მზე (სრულად)

-არაუშავს. შეგიძლია წახვიდე. - ცოტა ხანს მიყურებს, შემდეგ კი თითქოსდა ვალმოხდილი, აღელვებული დგება და მიდის. წასვლამდე მსუბუქ კოცნას მიტოვებს. -- დედას რამდენიმე დღეში პატიმრობა მიუსაჯეს. ასე თავისუფლად თავი ჯერ არასდროს მიგვძვნია. თითქოს

შენთან მინდა (სრულად)

-ვიღაცეებს შეიძლება მზე და მთვარე ამოსდით ერთმანეთზე, მაგრამ ჩემთვის შენ ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა ხარ. -მასავით ვრცელი და უსაზღვრო -მისი სათქმელი ნინამ დაამთავრა. კორპუსის სახურავზე იწვნენ და არასდროს, არასდროს უნდოდათ გათენებულიყო.

შურისძიება (სრულად)

- მიდი, მიდი დაადგი გაზს, მაინც დავიჭერ მაგ ნაბი*ვარს. სად გამექცევა, შუბლს გავუხვრიტავ მაგ არაკაცს, მშიშარა კურდღელი. გაცხარებული ყვიროდა დემეტრე დევდარიანი და მის მძღოლს აჩქარებას სთხოვდა.

ჩემი ქალი (სრულად)

საკუთარ შეცდომებზე ვსწავლობთ და ჰო, თურმე “არვიცი” ყოველთვის არ ნიშნავს “არას”, შეიძლება იცოდე და საკუთარ თავში არ იყო დარწმუნებული!

მაწანწალას დღიურები (სრულად)

ყველაზე მეტად, აეროპორტების სურნელი მიყვარს. თვითმფრინავის საკვებიც მიყვარს. ჩემს გვერდით მჯდომი, თუნდაც შეუხედავი მგზავრიც კი მიყვარს... მანამდე კი ის წამი მიყვარს, მოგზაურობისთვის საკმარის თანხას რომ შევაკოწიწებ და ავიაბილეთს რომ ხელში

ის, ვინც არავის ჰგავს (მეორე ნაწილი სრულად)

ზოგჯერ ვგრძნობდი, რაღაცის მოყოლა უნდოდა, თუნდაც წარსულში მომხდარი სასიყვარულო თავგადასავლის, მაგრამ ახსენდებოდა, რომ მე მისი მეგობარი თითქმის აღარ მერქვა და თავს იკავებდა. არადა, მესაიდუმლე ყოველთვის ვიქნებოდი.