მინდოდა (სრულად)

მინდოდა შენი რიტმით მეცხოვრა, რომ შენს დაძახილს დავლოდებოდი და სანატრელი მუსიკის ხმაზე შენს მაჯისცემას შევკედლებოდი,

მუქი ჩაი და რძე ჩვეულებრივი. (სრულად)

წვიმს... გადაუღებლად წვიმს... ნოემბრისეული სიცივეა. ნოემბრისეულად ცრის და ნოემბერსისეულად ერთდროულად თბილა და სცივა თბილისს.

ვნება (სრულად)

-ეკატერინე,-თითქმის ჩურჩულით მეუბნება და თითებს ჩემ თმაში ხლართავს-შემიყვარდი,-გული ამიჩქარდა,ყურებში რაღაცამ წუილი დაიწყო,თითქოს სადაცაა გონებას დაკარგავო,ავკანკალდი და დაბნეული ჩამოვცილდი,მე არც კი ვიცი რა უნდა ვუთხრა.

ეშმაკის თამაშები - სრულად

- დავიშალოთ ... - თქვა და როგორც კი სხეული შეარხია გონს მოსულმა ნინამაც სწრაფად მოჰხვია ხელები კისერზე. - არა ... რა დავიშალოთ ... - თავი გააქნია და პატარა ბავშვივით შეკრა წარბები. - ნინა ... - წიგნი , წიგნი წავიკითხოთ ! - ტაში შემოკრა გაკრეჭილმა

Pont Neuf (სრულად)

მისი ხელი ძლიერად მიჭირავს.ვიცი,უნდა გავუშვა,მაგრამ ღმერთია მომწმე არ მემეტება.ვგრძნობ,ახლა თუ გავუშვებ წავა და დავკარგავ. -მირა,-ყურში ჩუმად მეჩურჩულება ჩემს სახელს,-უნდა წავიდე. უარყოფის ნიშნად თავს გიჟივით ვაქნევ და ხელს უფრო მეტად ვუჭერ.

მარტო [სრულად] +18

არ ვიცი ვინ ვარ, რა მქვია, სად ვცხოვრობ და რა ენაზე ვსაუბრობ. მე ვიცი მხოლოდ ეს წვა და ეს გაუსაძლისი სიამოვნება, ტკივილი, რომელიც არანაირ ტკივილს არ ჰგავს. ყველაფერი მტკივა, ის ყველა ატომს ეხება. არ მიტოვებს ადგილს არც სხეულზე და არც სულში, რომელსაც

სამი გზა [სრულად]

შემოდგომის მიწურულს, ზღვისპირა ქალაქში მანქანებისგან თითქმის თავისუფალი იყო მთავარი გზა. გზის ერთ მხარეს მაღალი შენობები აჭიმულიყო, მეორე მხარეს კი მარადმწვანე ნაძვები შეჯგუფულიყვნენ. მათში ვიწრო ბილიკი შეიმჩნეოდა, რომელსაც ზღვის ნაპირზე გაჰყავდით.

უკარება სრულად

მე მარტის თვრამეტში დავიბადე დედა ამბობს რომ ჩემი ჭირვიული ხასიათის მიზეზიც სწორედ ესაა. დედა თავს გმირად თვლის და ამობობს რომ ჩემთან ერთი დღის გატარება ნორმალურ ადამიანთან გატარებულ თვეებს უდრის. პატარა ქალაქში ვცხოვრობ კარგი ადგილია თუ მარტოობა

ვარსკვლავის მკლავებში (სრულად)

- ჩემი გემრიელი - ღიმილით ამომხედა - ბედნიერებად დამიდიხარ ძარღვებში.. - რა რომანტიული ხარ ბატონო ილარიონ! - ენას ვუყოფ და უფრო გემრიელად ვთავსდები მის მუხლებზე.

ცხოვრება გრძელდება _სრულად _

მხოლოდ ერთი სახლიმინდა ტყეში რომ მუდამ ბუხრის წინ ვიჯდე და წიგნს ვკითხულობდე,ვეღარ ვიტან ამ უჰაერობას და ამდენი თვალთმაქცი ხალხის გარემოცვაში ყოფნას რომელთაც თითქოს უყვარხარ. არასდროს მიყვარდა კლუბში და გასართობად სიარული, ყოველთვის ბევრ საყვედურს