ჯანდაბა! ჩემი უფროსი შემიყვარდა. (თავი III)

- ულამაზესია. - მსუბუქად ვახველებ და მისკენ ვბრუნდები. რაღაცნაირად,ჩაბნელებული თვალებით დამყურებს ზემოდან,ჩემზე ორი თავით მაღალი. როგორც ჩანს ზედმეტად დაბნეული გამომეტყველება მაქვს,რაზეც წამის შემდეგ მკრთალად ეღიმება კმაყოფილს.

ჯანდაბა! ჩემი უფროსი შემიყვარდა. (თავი II)

- არ შემოგეჭამოო მხეცოოო. - თან ხმამაღლა გავკივი,თან მეცინება. - შესაჭმელი ხარ და რა გავაკეთო?! რა კაი სუნი გაქვს ეე... - ახლახანს გამოვედი აბაზანიდან - ვეკრიჭები. - ხშირად უნდა იბანაო. - დამცინის და ძირს მსვამს.

ჩემი პირადი რუკა (ნაწილი I)

ყველაზე დიდი ბრძოლა , საკუთარ თავთან ბრძოლაა... როცა იცი , რომ არ უნდა შეგიყვარდეს , რამდენად გყოფნის ძალა საკუთარ თავს აღუდგე ? ისტორიის ბოლოს ვინაა დამნაშავე ? სიყვარულის ომს არ ჰყავს გმირები , არც ჩვენი პერსონაჟები გამოირჩევიან . ყველა მათგანში

ჯანდაბა! ჩემი უფროსი შემიყვარდა. (თავი I)

- გოგონა... -მესმის დაბალი ხმა. - კარგად ხართ? - ისევ ეს ხმა. გვერდით ვიხედები და ბუნდოვნად ვამჩნევ მაღალ,მხარ-ბეჭიან სხეულს. ზედმეტად დიდია. მთასავით. ფეხის თითიდან ვაყოლებ თვალს,თმის ღერამდე და ვითიშები.

ჩემი სასჯელი ხარ (14 თავი)

ალექსანდრე დროდადრო ანას გახედავდა ხოლმე და მის სახეს აკვირდებოდა, რომელზეც არავითარი ემოცია, არავითარი გრძნობა და არავითარი შიში არ იკითხებოდა

ჩემი სასჯელი ხარ (13 თავი)

ანა მაშინვე მოწყდა თორნიკეს ტუჩებს და თვალებში ჩააცქერდა, ძალიან დაიძაბა ბიჭი მისი შეშინებული და დაბნეული მზერის გამო, ამიტომ რამდენიმე ნაბიჯი უკან გადადგა

ჩემი სასჯელი ხარ (12 თავი)

ანამ ამღვრეული თვალებით შეხედა ალექსანდრეს და წამში თვალი აარიდა მის გამომწვევ, დაჟინებულ მზერას, საშინელი სიცარიელის და ზიზღის გრძნობა დაეუფლა მისადმი, ალექსანდრე ძალიან

მე ჩემი თავი ვიყავი (+18)

მე ჩემი თავი ვიყავი. მე ჩემი თავი დავკარგე, ღმერთმა ჩვილი ბავშვივით სანაგვეზე მომისროლა. ცუდი მოსასმენია არა ? ასეა, მე უმეგობროდ ვიზრდებოდი, იმიტომ კი არა რომ მე არ ვმეგობრობდი ვინმესთან

ჩემი სასჯელი ხარ (11 თავი)

ანას ზუსტად არ ახსოვდა რამდენი ხანი იყო ასეთ მდგომარეობაში, გონს მხოლოდ მაშინ მოვიდა როცა ვიღაცის ხელის შეხება იგრძნო ზურგის მხრიდან, დაფეთებული ფეხზე წამოვარდა

ჩემი ედემი./4 თავი/

მუხლამდე კაბა ეცვა, ატმისფერი. მკერდს ქვემოთ წვრილი ქამარი შემოეხვია, ისე უხდებოდა მის გარეგნობას ოდნავ მოზრდილი მუცელი, დათა მენაბდეს ალბათ ჭკუიდან შეშლიდა ეს ვიზუალი.