სადგური ნომერი ექვსი (თავი ორი)
რაც არ უნდა იყოს, მარტო ამადაც ღირს ეს სახლი, რომ ამ ცაზე უამრავი ვარსკვლავი მოსჩანს._ ცას უყურებდა ვამპირი. ყველამ ცას ავხედეთ. სიმართლეს ამბობდა, ქალაქის სინათლეებიდან შორს ცა ისეთი გულახდილი და გულწრფელი იყო, რომ გულის გულში გადამალულ წითლადქაღალდის ჭიქა (თავი ორი)
აროს თვალებში მზის ფერი ყვითელი ნათება ელავდა. არა, ეს არ იყო რაღაც უბრალო ფერმკრთალი ლუმინისცენცია. ეს სულ სხვა რამ იყო... იგრძნო, რომ ვეღარ სუნთქავდა. ცდილობდა და ჰაერი აღარ ავსებდა მის ფილტვებს......სარკევ სარკევ მითხარი (თავი ორი)
გათენდა?_ თავი ისე წამოყო ანამ, როგორც მდინარის გვერდზე მზეს მიფიცხებულმა ანკარა გველმა იცის ხოლმე. მძაფრ სურვილს, რომ ეს ქარაფშუტა გოგო გამემწარებინა ვერაფრით ვერეოდი.ქაღალდის ჭიქა თავი 1
ცალი თვალით გახედა პატარა ქაღალდის ჭიქას და სცადა მასზე გამოხატული სმაილის მსგავსი ემოციის გამეორება. ზუსტად გამოუვიდა, თუმცა თავად ვერ მიხვდა.სარკევ სარკევ მითხარი (თავი პირველი)
_ანა, ჰეი ანა!_ ვეძახდი და ვერაფრით მოვახედე. ფანჯარასთან იდგა, უფრო სწორედ ფარდის მიღმა და როგორც სნაიპერი არჩეულ სამიზნეს ისე მისჩერებოდა ქუჩის გადაღმა მდგარ მომავალ მსხვერპლს._ ანაა, შენ გამოგაშტერა კუპიდონმა! მითხარი რა ჯანდაბას შეჭამ?სადგური N 6 თავი პირველი
_ჯანდაბას! სამაგიეროდ მათ ვნახავ!_ ვუთხარი საკუთარ თავს და ჩანთის ჩალაგება დავიწყე. თუმცა ნამდვილად არ მიფიქრია მაშინ, რომ ჩვენ ყველა ერთად, საოცარ და დაუჯერებელ თავგადასავალში მივიჩქაროდით....მივდივარ
უკვე სათითაოდ დავწყვიტე შენს გულთან გაბმული სიმები. ჟანგბადით ავივსე ფილტვები, სუნთქვისთვის სულ აღარ მჭირდები.მიამბე რამე
მიამბე რამე, იმ ძველიდან როგორც ზღაპარი. მთების ფერდობებს ნისლები და ცხვარი ჰფენია. ამ დილის ნისლში, მოწყენილი გიხმობ, წაწალი. მიამბე რამე, სანამ უფრო მომიწყენია.მე და შენ
მე და შენ ჩემო ყორანო გვქონდა ლამაზი ზღაპარი და სახლიც გვქონდა ყორანო, დარდიც, ამ სახლის სადარი....ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.