სარკევ სარკევ მითხარი (თავი ორი)

გათენდა?_ თავი ისე წამოყო ანამ, როგორც მდინარის გვერდზე მზეს მიფიცხებულმა ანკარა გველმა იცის ხოლმე. მძაფრ სურვილს, რომ ეს ქარაფშუტა გოგო გამემწარებინა ვერაფრით ვერეოდი.

ქაღალდის ჭიქა თავი 1

ცალი თვალით გახედა პატარა ქაღალდის ჭიქას და სცადა მასზე გამოხატული სმაილის მსგავსი ემოციის გამეორება. ზუსტად გამოუვიდა, თუმცა თავად ვერ მიხვდა.

სარკევ სარკევ მითხარი (თავი პირველი)

_ანა, ჰეი ანა!_ ვეძახდი და ვერაფრით მოვახედე. ფანჯარასთან იდგა, უფრო სწორედ ფარდის მიღმა და როგორც სნაიპერი არჩეულ სამიზნეს ისე მისჩერებოდა ქუჩის გადაღმა მდგარ მომავალ მსხვერპლს._ ანაა, შენ გამოგაშტერა კუპიდონმა! მითხარი რა ჯანდაბას შეჭამ?

სადგური N 6 თავი პირველი

_ჯანდაბას! სამაგიეროდ მათ ვნახავ!_ ვუთხარი საკუთარ თავს და ჩანთის ჩალაგება დავიწყე. თუმცა ნამდვილად არ მიფიქრია მაშინ, რომ ჩვენ ყველა ერთად, საოცარ და დაუჯერებელ თავგადასავალში მივიჩქაროდით....

მივდივარ

უკვე სათითაოდ დავწყვიტე შენს გულთან გაბმული სიმები. ჟანგბადით ავივსე ფილტვები, სუნთქვისთვის სულ აღარ მჭირდები.

მიამბე რამე

მიამბე რამე, იმ ძველიდან როგორც ზღაპარი. მთების ფერდობებს ნისლები და ცხვარი ჰფენია. ამ დილის ნისლში, მოწყენილი გიხმობ, წაწალი. მიამბე რამე, სანამ უფრო მომიწყენია.

მე და შენ

მე და შენ ჩემო ყორანო გვქონდა ლამაზი ზღაპარი და სახლიც გვქონდა ყორანო, დარდიც, ამ სახლის სადარი....

ყორანო

ისევ შენ მიმღერე ჩემო ყორანო, და კვლავ შენ მომიკალი გული. არ მინდა, არა მსურს სიმშვიდე და არც ზეცა მჭირდება ლურჯი.

სულელო გოგო

გინდა და გჯეროდეს ბედის. თუკი გსურს გჯეროდეს, ოღონდ, როდესაც უსიტყვოდ წავალ, ნუ იტირებ, სულელო გოგო.

არქტურუს

ხოდა არქტურუს, დღეს წვიმაა, და სულ მარტო ხარ. შენ აღარ ჩანხარ, აღარც მე ვარ შენი მძებნელი.... შენ ვარსკვლავი ხარ, მე უბრალოდ ადამიანი... არ გაიოცო, რომ შენს პირქუშ სევდას ვნებდები....