ყველაფერი კარგად იქნება !

ვიცი,რომ გული აცრუებული გაქვს!ვიცი,როგორ განიცდი ამას მაგრამ რა გაეწყობა? გინდა ვიღაცამ მაინც ჩაგეხუტოს,გაგრძნობინოს სითბო,სიყვარული,რაც გაკლია ის ცარიელი ადგილები შეგივსოს ,რითიც უზომოდ დათრგუნულიხარ ,მაგრამ არავინ არ მოდის შენს

ტკივილის პირველი სტადია

ახმაურებული კლასის წინაშე დავდექი და ერთი წამით მისკენ გავიხედე შემდეგ თვალი მოვაშორე და კიდევ შევხედე ჩემს ერთ-ერთ კლასელს მივანიშნე ჩემსკენ გამოახედეთქო და მანაც ძლიერად მიკრა მკლავი მერე კი თვალებით ჩემსკენ ანიშნა და მანაც ცალი ნაოშნიკი მოიხსნა

ჩემი ახდენილი ოცნება

სახლში ქაოსია... შიშის,დაძაბულობის,მოლოდინის...ყველა მიყურებს და ერთ კითხას სვავენ დროდადრო ,წავედით? კითხვის პასუცი არავინ ვიცოდით მათ შორის მეც კი...კარი გაიღო და ნაცნობი ხმა გაისმა არ მიდიხართ დოდონებო?!(ინგა) შეშინებული სახით მივჩერებოდით თითქოს

სიყვარულის ფერები

სიყვარული... როგორია? ტკბილი? მწარე? ან იქნებ გემო საერთოდ არ აქვს? რა ფერია? როგორი ფორმა აქვს? როგორი გრძნობაა როცა ვიღაც გიყვარს? ალბათ მართალია როცა ამბობენ სიყვარულს ახსნა არა აქვსო, ის თითოეული ადამიანისთვის განსხვავებულია. ვიღაცისთვის

ხდება ხოლმე!

ხდება ხოლმე. გაგიელვებს, რაღავც ან ვიღაც მარტის წვიმასავით ცივად, აგვისტოს სიოსავით სასიამოვნოდ და ქუჩის ბოლოს აშტერდები, ფუტკრებივით მოფუსფუსე ხალხს და ფიქრობ ვინმე უნდა მოვიდეს, იმ ფუტრების სკიდან ანდა მეზობელი სკიდან რა აზრი აქვს! მთავარია

გამოღვიძება

მაგიდიდან მტვერს მხოლოდ იმიტომ არ წმენდდ, რომ ესე გინდა, რომ უბრალოდ უყურო, რომ ერთხელაც აიყაროს ჰაერში და მიმოიფანტოს სივრცის სხვადასხვა ნაწილში. შენ ამის ყურება გინდა, შენი თვალები მზისგან გაბრწყინებულ მტვერს მოელის, მაგრამ ჯერ ადრეა, ჯერ კიდევ

ბროწეულისფერი

ცხოვრებაში უამრავ ადამიანს ვხვდებით. ყველა სხვადასხვანაირად მოქმედებს ჩვენზე. ზოგს ვაძლევთ უფლებას ყოველდღიურობის ნაწილი გახდეს. ზიგს ახლოსაც არ ვაკარებთ. ზოგი ჩვენს კრიტერიუმებს არ აკმაყოფილებს, ჩვენს ღირსებაში არ ჯდება. ზოგი ზედმეტად

მსხვერპლი

- ანი ხვალ რომელეც საათზე შვხვდეთ ერთმანეთს? - 4-ზე მიმთავრდება ლექციები და უნივერსიტეტის სკვერში შევხვდეთ. - კარგი ან,დროებით ! როდესაც ანის სანახავად მივდიოდი,მასზე ვფიქრობდი.ერთი სული მქონდა როდის ჩავეხუტებოდი,როდსაც მივედი ვიღაც უცნობი კაცი

დამწვარ სტრიქონებს განა მარტო ცრემლი მიჰყვება?...

მე ვანადგურებ დაწერილ სტრიქონებს... და შენ გგონია, რომ ამ სტრიქონებს მარტო ცრემლი მიჰყვება? და მე... ფრთებგაუშლელი მივდივარ..!

მონატრება

,,მონატრება,, ეეჰ ეს ჩემთვის ყველაზე რთული და მძიმე სალაპარაკოა, დიახ მეც განვიცდი ამას ყველაზე საშინელება როცა საყვარელი ადამიანი გენატრება და მის სიახლოვესაც კი ვერმიდიხარ