მომენტები

ადამიანები ბედნიერები თვითონ ვხდებით, გააჩნია ბედნიერებას რას დავარქმევთ.. ამიტომაცაა ბედნიერება ასეთი მარტივი და თან რთულად მისაღები,დიდი ნიჭია ყოველდღიური ხანმოკლე მომენტებით ტკბობა რომ შეუძლია ხალხს..

ძნელი არაა წახვიდე და კარები გაიჯახუნო, ძნელია უკან დაბრუნდე და

რა საოცარი არსებები ვართ ეს ადამიანები.. ერთ დღეს ადამიანს ვაგინებთ და მეორე დღეს ვმეგობრობთ.. ერთ დღეს მეგობრობას ვეფიცებით და მეორე დღეს საკუთარ ინტერესებს ვწირავთ..

long live chocolate heroin and vodka

მე არ შემიძლია გითხრა, როგორ მიჭირს მთელი დღე შენი ძებნა. ქუჩებში უაზროდ დავეხეტები და წარმოვიდგენ რომ იმ სკამზე ზიხარ… და მელოდები… ჩუმად გავუვლი ხალხს, თავდახრილი გზას გავუყვები და ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი უხმოდ ავივლი კიბეებს… შევალ სახლში და

....

წყალბადი . წყალბადი ზეჟანგი დგას ჩემ წინ, ნეტა რისთვის იყიდეს გგონიათ, მართლა არ ვიცი რისთვის იყიდეს ? ვიცი ვიცი მე ვიყიდე...

მე შენმა მონატრებამ გამანადგურა!

მონატრება, ეს ყველა გრძნობისგან გამორჩეულია, ყველაზე გამანადგურებელი, მას შეუძლია მთელს სხეულში დაგიაროს და უცებ საწოლს მიგაჯაჭვოს, მას შეუძლია დიდი ტკივილის გამოწვევა, აი ისეთი ტკივილის, ვერავინ და ვერაფერი რომ ვერ მოგირჩენს.

ტომი და ჯერი

ჩემო სულიერო მეგობრებო, ვიცი ბავშვობაში სხვისთვის შესაშური ურთიერთობა გვქონდა, თითქოსდა სულ ერთად ვიყავით, დგავდით გრანდიოზულ ისტორიებს და მერწმუნეთ, მშვენივრადაც თამაშობდით; მეც გიყურებდით, როგორც თქვენი მეგობარი, როგორც უბრალო მაყურებელი, მაგრამ

მე მხოლოდ მზე მათბობს...

თვალებს ვახელ და ერთადერთი, რასაც შევიგრძნობ წვიმის წვეთების წკაპუნია ფანჯრის რაფაზე. წვეთები ერთმანეთს ენაცვლებიან და თითქოს შესაფერის მელოდიას ქმნიან. მე წვიმა არ მიყვარს... ალბათ იმიტომ, რომ ქუჩაში სიარულისას ფეხსაცმელი გვესვრება, გარეთ ნესტია,

მინდა, რომ მყავდე!

მინდა საკუთარი სამყარო მქონდეს, აქედან შორს... წარმოვიდგენ ულამაზეს მინდვრებს, რომლებშიც მშვიდად ვდგავარ და თმებში გულმოდგინედ ვიწნავ გვირილებს... ვგრძნობ ჩემი ილუზიის წმინდა სუნთქვას, ოცნების ნაზ ამბორს გადაღეღილ მკერდზე... ამ დროს მინდა, რომ

გაწელილი წამი

მეძახი. შენსკენ არ ვბრუნდები. ვცდილობ შენს მიერ წარმოთქმული ჩემი სახელი გონებაში რაც შეიძლება ბევრჯერ გავამეორო, რომ არასოდეს წაიშალოს ჩემი მეხსიერებიდან... მიახლოვდები. ზურგით ვდგავარ, მაგრამ ვგრძნობ, გეფიცები, მიუხედავად იმისა რომ ვერ გხედავ,

ჩანახატი..))

რა უცნაური ხმა ჩამესმის ისევ,წვიმიან ღამეში... შემოდგომა გვეწვია, და ისევ აცივდა დღესაც... გაგვიუცხოვდა სამყარო, ვეღარ გავიგე რა ფერად ვხედავ სამყაროს..დრო გადის და სხვა ნაპირებს მივყვებით,ვინ რა იცის, რა გზას ვადგევართ..ხელს გავუწოდებთ და,