სიბნელე გვირაბის ბოლოს

რატომღაც გგვგონია, – თუმცა გაუგებარია რატომ, – რომ გვირაბის ბოლოს, უსათუოდ მხედველობას გვიკარგავს კაშკაშა სხივი, როგორც უზენაისის მზერა. ეს რეალობასთან ახლოს როდი არის არა იმიტომ, რომ გვირაბი არ არსებობს, არამედ იმიტომ, რომ ღმერთს ეზარება თითოეულ

ტვინის არცერთი უჯრედი არ გივიწყებს...

ტვინის არცერთი უჯრედი არ გივიწყებს... ოცნებიდან დიდი და საკმაოდ ტკივილიანი რეალობა , ხელს გჭიდებს და საკმაოდ უხეშად გათრევს.... ის წამიერი გულის აჩქარება , ტვინის უჯრედების , გახსნა და მოდუნება , მაინც ვერგივიწყებს. სადღაც ოთახის ბოლოში ჩაბნელებულ

წამი სიკვდილის წინ

,,წამი სიკვდილის წინ’’ ყველა დეტალი თვალწინ ერთ წამში გაივლის და იდუმალი, ამოუცნობი სამყაროს კარიბჭესთან ერთი ნაბიჯი გაშორებს. გრძნობ რომ მთავრდება , მაგრამ ცდები. შეიგრძნობ ამქვეყნიურ სურნელს, რომელიც შენს პილტვებში ჩადის, მაგრამ გონებაში ილაქება.

მაჯისცემა

რა მნიშვნელობა აქვს გული წუთში ორმოცი–ორმოცდაათჯერ ფეთქავს, თუ სამოცი–ოთხმოცჯერ. რა მნიშვნელობა აქვს სტენოკარდია გჭირს თუ გულის ნევროზი. რა მნიშვნელობა აქვს რა მოხდება ხვალ, თუ დღეს ცოცხალი ხარ. ანგელოზთა გალობა იმდენადვეა მშვენიერი, – და უფრო მეტი,

მოღალატე

მოღალატე?!განა შეიძლება უწოდო ეს სიტყვა ქალს რომელიც არანორმალური სიყვარულის გამო თავს სწირავს ?განა შეიძლება დაამცირო ის და მიწასთან გაასწორო მხოლოდ იმის გამო რომ უყვარს?! არა!ეს უსამართლობაა!!მას ხვალ დილით საქვეყნოდ

ღმერთები

მე მთელი ძალებით ვებრძოდი ქრისტიანულ, უმაღლეს ფილოსოფიას, რამეთუ ვიყავი ქრისტიანი, შემდეგ კი, უბრალოდ ქრისტიანი, შემდეგ დეისტი, განვითარების უმაღლეს საფეხურებზე გახლდით აგნოსტიკი და

პირველი და ყველაზე დიდი იმედგაცრუება

დაუფიქრებლად ვტრიალდები და ვუყირებ ჩემ პირველ სიყვარულს რომელსც ტუჩის კუთხე ჩატეხილი აქცს და ცალყბად მიცინის.. როგორ მინდა მივვარდე და მთელი არსებით ჩავეხუტო დაუკოცნო სახის ყოველი წერტილი, ჩემი გაყინული ცხვირი

უპასუხოთ დარჩენილი სიყვარული

სანამ სიკვდილი კარზე მომიკაკუნებდა ყველაფერი კარგად იყო . მიყვარდა სიცილი , გართობა , ცანცარი მაგრამ როდესაც შემიყვარდა თითქოს ყველაფერი უფრო ფერადი გახდა . არცკი ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა რომ მისთვის მესიამოვნებინა

მიყვარხარ,მენატრები,მჭირდები....

მენატრები,მიყვარხარ,მჭირდები ამ სამი გრძნობით დატვირთულს სევდა მაწვება ჩემი ბრალია ახლა რომ მენატრები მანამდე რომ მივმხვდარიყავი რა მოყვებოდა ჩემს უყურადღებობას ახლა ასე მტკივნეული არ იქნებოდა მონატრება ტკივილი გულის

ქარს!

ო, რომ იცოდე როგორ მიყვარს ეს საოცარი დრო. მის ხსენებაზე თვალებს ვნაბავ და წარმოვიგენ მოშრიალე ფოთლებს, თუ როგორი სიმაღლიდან ეცემიან და მეგებებიან, ვით ხალიჩა ნაირფერად ნაქარგი. წარმოვიდგენ თბილ პლედს, როგორ მეხვევა, ცხელი ლიმონიანი ჩაი კი მითბობს