მე

დავიშალე, ნაწილებად დავიშალე, რომელებიც ჩემს ირგვლივ მიმოიფანტნე.ვერ ვკრებ, ძალა არ მყოფნის.

ტერენტი გრანელი - გულიდან სისხლის წვეთები

მე ვწერ ამ სტრიქონებს ქარიან ღამეში, როდესაც წვიმის წვეთები ეცემიან მინას და როცა სიშორეზე ტირის როიალი. მე ახლა მაგონდება ჩემი ცხოვრების ქარიშხლიანი დღეები და სინანულის ჟრუანტელი მივლის. თანაც მიხარია, რომ ვარ ტერენტი გრანელი.

ინგრიდი

იცი, მე რა მიყვარს? წვიმაში სეირნობა... წვიმის წვეთი სხეულზე რომ გეცემა, თითქოს ბუნებასთან ურთიერთობ. წვიმასაც კი ელაპარაკები და იცი, რას ამბობს?

ზღაპარი

აღარც კი მახსოვს ბოლოს,როდის გავატარეთ ასე შეხმატკბილებულად დრო,დრო რომელიც ძვირფასია ყველა ადამიანისთვის.აივნის ემოციურ საუბრიდან მალევე გადავინაცვლეთ საძინებელში. მთელი ღამე არ მოგვიხუჭია თვალი.

არასოდეს

-არასოდეს არ დაგწყდეს გული.. -როდესაც -სიკეთეს აკეთებ -და ამ ყველაფერს..

საოცნება აზროვნება

საოცნებო მნათობ ვარსკვლავებს ავხედავ და ოცნებას გავანდობ ჩავუთქვავ კიდეც და ისიც გამანდობს თავის სანატრელ ოცნებას თუნდაც... არსებლად სანატრელი მნათობი ოცნება ოდესმე ასრულდება სანატრელი ოცნება იმის საშუალებაა რომ ახდეს

სხვა ცხოვრებით რომ ვცხოვრობდე...

ნეტავ თუა სიყვარული ცხრა ცხოვრების თანამგზავრი?! თუ ყველაში სულ თავიდან, სულ სხვა გვიყვარს? ნეტავ მტრობა თუ გადადის სიცოცხლიდან სიცოცხლეში.

ტირილი მინდა...

ტირილი მინდა… მაგრამ ცრემლები არ მომდის… მინდა თვალები დავხუჭო და გავქრე… ან თქვენ გაგაქროთ… არა, რა სისულელეს ვამბობ… თქვენ ხომ ცხოვრებას მილამაზებთ… ქვეყანა რომც ინგრეოდეს, მაინც მენდომებოდა სიცოცხლის გაგრძელება… მხოლოდ იმის იმედით გავიღვიძებდი

არსებული ნატვრა

არსებულად გაქრა ყველა ნატვრა თან წაიყო ყველა საარსებო ოცნებები ერთ ერთ ვარსკვლავს კვალ აქვს მნათობი სხივი უკვალოდ გაქრა ოცნებების საიდუმლოებანი

მარტოობა

მეტი რაღა უნდა ჩაიცვა მეთქი თუ კი სამარეც არ გაგათბობს ,ლანდს ვუთხარი კედელზე ჩრდილთამაშისგან ორად გაყოფილს. ჩრჩილი ჭამს კორომებს, ტყეებს. სადღაც აუნთიათ შუქი და მაინც რა მარტო არიან..