ახალი წლის ჯადოსნურ ღამეს (სრულად)

ჯერ კიდე ძილბურანში იყო მათე საოცრად ნაცნობი ხმა რომ გაიგონა,თუმცა ახლაც ეგონა მესიზმრებაო და ძილის შებრუნება სცადა. სიმღერის ხმა კი არა და არ მიწყდა. ბაქრაძე იძულებული გახდა თვალები გაეხილა. ოთახს გაოცებულმა მოავლო მზერა, მიხვდ აუკვე რომ ეღვიძა და

თამაში მუსიკის წესებით (სრულად)

დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა, აშკარად ამინდის შეუფერებლად ეცვა.

სეკრეტ სანტა (სრულად)

განათებულ ქუჩებში, ყველა მომღიმარი, სიცილ-კისკისით ელოდებოდა ახალი წლის შემოსვლას. „ახალ წელს სასწაულები ხდებაო“ - გაჰყვიროდნენ. მხოლოდ ლილე იყო შეყუჟული თავის დუტში და გულგრილად ათვალიერებდა საზოგადოებას. სასაცილოდაც არ ჰყოფნიდა სასწაულის მოლოდინში

თავხედი სანტა (სრულად)

-აქ დავდგამ ,,სტენკას’’ - სრულიად არაადეკვატურ პასუხს ვცემ და ცამდე ბედნიერი, ალბათ საოცრად ანთებული თვალებით და ყურებამდე გაღიმებული შევყურებ... ისევ თვალებში! ორი წამით მიყურებს და მერე სასწაული ხმით იწყებს ხარხარს, მე ჯერ კიდევ სიტუაციით დაბნეულს

ჯადოსნობა შობის ღამეს (სრულად)

ფილტვებში ხარბად გადაუშვა მიტოვებული ქალაქის ჰაერი. ვერ იშორებდა წყეული ყვავილების სურნელს ცხვირის ნესტოებთან რომ ეთამაშებოდნენ ეშმაკურად. არადა ყვავილი არსად ჩანდა, მათი სეზონი კარგა ხანია გაფრენილიყო. ან როგორ შეიძლებოდა? მიდთაუნის მიწას ფერადი

ნაძვის ხის ქურდი (სრულად)

-გოგო,შენ რა,ნაძვის ხე არ გაქვს?-აღშფოთებული მიმოდიოდა ერთი ბეწო ოთახში და საახალწლო მოსართავს ამაოდ ეძებდა. -მაგაში ფულს არ დავხარჯავ-მტკიცედ გავიქნიე თავი და მარიამს მივუბრუნდი-რა საჭიროა? -ხო,რავიცი. მთავარია,ერთად ვართ,ნაძვის ხე რად გვინდა?-ორი

ასოციაცია (სრულად)

-ასოციაცია ვითამაშოთ რა,აი ანბანის მიხედვით.–ანანო მოულოდნელად ფეხზე დგება და,აღტაცებული გვიყურებს. ისეთი მთვრალია,ბარბაცებს და ისევ სავარძელს უბრუნდება. 7 იანვარია,შობა შემოგვათენდა და, დაყინულები ყველა ერთმანეთს ვეკვრით.

გოზინაყი(სრულად)

გამარჯობა ჩემო მკითხველო! როგორი მადისაღმძვრელი სურნელი მოდის შენგან, ნუთუ თან გოზინაყს ჭამ და თან მკითხულობ?!

ფიფქები (სრულად)

-ლაო, ელელე, გესინია და ალავინ მოგტაცოს?-ენა მოუჩლიფა ანდრომ ელენეს, რასაც მისი გაღიზიანება მოყვა და სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრებოდა ანდროსკენ, რომ არა მის წელზე მოხვეული ზუკას ხელი -გეყოთ, მე დავიღალე რა თქვენ მაგივრად, სადაც გინდათ იქ წადით-ნერვები

ჩემი გონების 100 % (სრულად)

მენატრება... მთელ სხეულში ერთი სიტყვა კუნჭულკუნჭულ იბუდებს და,იქ ცხოვრებას იწყებს.. გაუსაძლისობისგან, შეუგუებლობისგან, არსებობას დროების ვივიწყებ...

გრინჩი (სრულად)

დღეს პირველი დეკემბერია, წლის ბოლო თვე და ჩემი სტიქია. უკვე ვგრძნობ ზამთრის სუნს ახალი წლის არომატით. ჩემი ცხოვრების თითოეული წლის ბოლოს უფრო მეტად მიზიდავს საახალწლო სუვენირები და ნაძვის ხე. პატარა ბავშვივით მიხარია მათი თვალიერება, არჩევა და

ფიფქური ჯადოსნობები (სრულად)

მაშინ 29 დეკემბერი იყო, დღე როდესაც თბილისში თოვლი მოვიდა - სტუმარი, რომელიც ბოლო რამდენიმე წელი თბილისელებს ცოცხალი თავით არ გვენახებოდა. ეს ფაქტი კი ჩემს წინასაახალწლო განწყობას და მღელვარებას კიდევ უფრო ამძაფრებდა. ჯერ კიდევ ნოემბრის ოცდასამიდან

7 ჯადოსნობა

17 დეკემბერია, უნივერსიტეტიდან ვბრუნდები და ვფიქრობ, რომ დღეს ის დღეა როცა ნაძვისხე უნდა დავდგათ. ჩვენთან ასეა მიღებული, ბარბარობის დღესასწაულზე ნაძვისხეს ვდგამთ და ამ დღის მეკვლე ითვლება ახალი წლის მეკვლედ. სახლში მივედი, დედას ლობიანები დაეცხო,