ძიძა თავი მეათე

მაღვიძარას დაყენება დამავიწყდა.თვალები რომ გავახილე უკვე რვის ნახევარი იყო, ელდანაკრავივით წამოვვარდი საწოლიდან. ნიკო შეშინებული შეხტა საწოლში და გაოცებული მზერა მომაპყრო -გადაირიე გოგო? ხელისგულებით თვალები მოიფშვნიტა და ზანტად გაიზმორა. -ბავშვები

ასკინკილა (ნაწილი პირველი)

კესო ვაშაკიძე - ოცდასამი წლის. მსახიობი, მოცეკვავე. მუშაობს თეატრში, თუმცა ეს მისთვის სამუშაოზე ბევრად მეტია. ცეკვავს ანსამბლ "სუხიშვილებში". მისი ჰობია წერა. ალექსანდრე გოგინავა - იგივე სანდრო. ოცდახუთი წლის. მშობლების ბიზნეს აქციების დიდი ნაწილის

ფერები ?! ...4...

მადლობა...-მხოლოდ ამის თქმას ვახერხებ, ისიც ხელს უფრო ძლიერად მიჭერს, მეც შეძლებისდაგვარად "ვპასუხობ". ხელები უფრო საუბრობენ და მომწონს, ძალიან შორეულ მაგრამ ჩემეულ გრძნობას განვიცდი. არვიცი ეს რა არის, სიამოვნება? იქნებ სიხარული ან

სინათლის სხივი წყვდიადში (6)

მე და დანიელმა დალევა დავიწყეთ, ღია ზღვაში ჩვენი შეშლილი ოჯახებისგან შორს თავს თვისუფლად ვგრძნობდით, თუმცა ჩვენი დალევის საღამო მშვიდი არ გამოდგა. ჩვენი ნიშნობის საჯაროობამ ახალ ორლეანში არა მარტო ჩემი საუკეთესო მეგბარი ელის მილერი მოიყვანა, არამედ

პირველად რომ დაგინახე... (7)

ხვალ... კაბის ასარჩევად მივდივართ. -კაი. -ხო, კიდე ყვავილები ქორწილისთვის... -შავი ვარდი. -შავი ვარდი? ქორწილში?

ნაბიჯები (თავი 1 - ბეტანი)

რომ გადავთვალო მხოლოდ სამი ნაბიჯი მაშორებს ყველაფერს, ალბათ იმ დასასრულსაც, რომელიც ყველაფერს ბოლოს მოუღებს და იმ დასაწყისსაც, რაც ამ ცხოვრების დასრულების შემდეგ დაიწყება. ამის შემდეგ რა იქნება? სავარაუდოდ დაუსრულებელი შავი ფერი, არაფრისმთქმელად,

ჩვენ

-ალო, ნია არ მითხრა რომ ჯერ კიდევ არ ხარ მზად -აუ რუს მოვდივარ -მალეე გოგო მალეე -რუსა ბოდიში რა დიდხანს გალოდინე -რა გჭირს რა ფერი ხარ გაოცებული მიყურებდა რუსა -ძალიან ცუდად ვარ და მემგონი ვერ წამოვალ დღეს საღამოს, მოდი მალე ვუყიდოთ საჩუქარი და

კატასტროფულად ვნებიანი (IV)

ბოლო დროს აღარც წერა მინდოდა ვცდილობდი სულ უფრო და უფრო გახსნილი ვყოფილიყავი საზოგადოებასთან და მივხვდი, რომ არ შემიძლია ვიყო სხვებისნაირი. არ შემიძლია თავისუფალი ურთიერთობები ბიჭებთან. ყადაღა დადებულ ადამიანს ვგავარ რომელიც არც კი მიექანება ისევ

ენძელა და ია ფაიტონზე ზიან... (თავი 2)

-კაიკაი წავედი ,გაკოცეე.. კარგად... დავემშვიდობე და მობილური გავთიშე, ჩადების დროს ფეხი ამიცდა და მანქანას მივეჯახე წინიდან ( ჯანდაბა შენ თავს ელა, და ჯანდაბა ამ მანქანის პატრონს აქ რომ გააჩერა, წამით შევავლე თვალი და თითქოს მეცნოო თუმცა ფიქრები

დაუმორჩილებელი (თავი 9 )

შენ რატომ უნდა დარჩე ? აიბნა ლიზა ეჭვიც არ ეპარებოდა რომ უამრავი ოთახი იყო და კარგადაც ჩაკეტავდა კარს ,მაგრამ ცოტახანში კარგად გაარკვია რომ ეს კაცი სახუმარო არ იყო. მამაკაცს ჩაეცინა და ეშმაკურად გაიცინა -იქნებ იმიტომ რომ პირველი ღამე გვაქვს ?