მწვანე #3

-ბუბ,რა ხდება ? -როცა დრო მოვა,მაშინ მოგიყვები კაი ? -კარგი -იმედია,ეგ დრო არ მოვა_ორაზროვნად ჩაილაპარაკა ნიკამ.

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ.

გამარჯობა, მე სალომე ვარ მაგრამ არ მიყვარს როცა ასე მეძახიან ამიტომ შეგიძლიათ სალი ან სალო დამიძახოთ, 16 წლის ვარ, მყავს ძმამა 23 წლის გაგა, დედა 5 წელია რაც საზღვარგარეთ ცხოვრობს. მე და გაგა ბებიასთან ერთად 3 წელი ვცხოვრობდით შემდეგ კი ცოლი

მარწყვის სურელი (8)

- სიამოვნებით გავყინავდი ახლა ამ წამს. ასე არა ? არ მაკოცა ? მოიცა.. მართლა არ მაკოცა ?! ათასი კითხვა მიტრიალებდა თავში და შურსძიების წყურვილი მიპყრობდა.. ისეთი ნაწყენი სახე მივიღე, ლამის ჩემი ასეთი გაბრაზება მეც დავიჯერე.

ბურდული და სხვა კატასტროფები (11)

-ჯერ ოკუპირებული ტერიტორიები გაათავისუფლე მხსნელო-საჩვენებელ თითს მხარზე ძველი ძმაკაცივით გადახვეული თათისკენ ვიშვერ. -იყოს მედება-უდარდელად აქნევს ჟელეს ოკეანეში ნაყვინთავებ ქოჩორს და ავტოსადგომამდე აგრძელებს საკუთარი თავის იმ სიტყვებით შემკობას

როიალები (7)

ნიკოლამ ვისკის ჭიქა ხმამაღლა დაახეთქა მაგიდაზე. თითები თმაში შეიცურა და ძლიერად მოქაჩა. არეული მზერით მიაშტერდა მის წინ მჯდომ ყბებშეკრულ მათეს, რომელსაც ძლიერად ჩაებღუჯა წერილი და მეორე ხელით მუშტი შეეკრა, მაგიდაზე ედო და ალბათ, ნებისმიერ წამს

ამოუცნობი ზარი (5)

–აქ სადმე გამიჩერე... ერთ–ერთ სუპერმარკეტზე მიუთითა ნიტამ და გრეგორიმაც წამსვე დაამუხრუჭა –ცუდად ხარ? შეშფოთებულმა ჰკითხა –მეტყობა რამე? გამწარებულმა ვერ მოზომა საკუთარი ხმა და საკმაოდ მაღალ ტონზე წარმოთქვა ეს ორი სიტყვა. არც და

ნამდვილი სიყვარული(7)

ჩემი წასვლიდან ყოველი გასული დღის შემდეგ ნიკი და ნინი ერთმანეთს უფრო უახლოვდებოდნენ, ამას გაუცნობიერებლად მეც ხელს ვუწყობდი. მე და გუგა უქმებზე ლონდონს ვათვალიერებდით, მოვინახულეთ: ცნობილი მადამ ტუსოს მუზეუმი ,მეცნიერების მუზეუმი, საშინელებათა

სიმშვიდემდე შეშლილი(2)

-კარგია ყველანი რადგან ხართ... პირდაპირ გამოკითხვაზე გადავალ! - კალამს დებს და დგება. თვალს ავლებს ბავშვებს და ისე უცებ გადმოაქვს ჩემზე მზერა თითქოს ზუსტად იცოდა სადაც ვიყავი - მარიამი დაიწყებს - ბავშვების ღრმა ამოსუნთქვა და სიბრალულით სავსე მზერა

დაშანტაჟებული მკვლელი 2

დაბოღმილი ვკეტავ სახლის კარებს, დაბოღმილი ვჯდები მანქანაში და ვარ ჩუმად აეროპორტამდე. მარკუსმა შემახსენა პასპორტის შესახებ, თორემ უკან მოგვიწევდა მიბრუნება და სავარაუდოდ, მე კიდევ ერთ სილას ვიგემებდი.

სამი გზა (თავი 15)

-სწორედ ეგ უნდა გავარკვიოთ მე და შენ. სხვა შანსი არ გვაქვს. დათას კარგად ვიცნობ, ისე „აგახევს“ ქალს, რომ აზრზეც ვერ მოხვალ და ვერც შენი იმიჯი გიშველის და ვერ ეგ შარვალ-კოსტიუმი. -ირონიულად აათვალიერა ზურა სალომემ.