უხილავად შემაყვარე თავი(3 თავი)

-კი კარგად ვარ წავიდეთ დროა . წამოიშალენ და გარეთ გავიდნენ .ნინიმ იქაურობა კარგად მოათვალიერა, თუმცა კვლავ ყველაფერი ჩვეულ ფორმაში იყო. ფიქრები არც ლექციაზე ასვენებდა, ვიღაც უყურებდა მაგრამ ჩვოვლებრივარ კიარა განსხვავებულად და ყველაზე მეტად მისი

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (26)

თენგიზის გახსენებაზე სისხლი მაწვებოდა და გონებას მიბინდავდა, საკუთარი ხელით მინდოდა მისი გატყავება, უსასტიკესი წესებით მსურდა მისი მოკვლა, მან ეს დაიმსახურა! ყველაფერი დაიმსახურა! რამდენიმე წამი უხმოდ ვისხედით ოთახში და დუმილი ისევ მე დავარღვიე

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...2...

-რა აზრის ხარ პირდაპირ მითხარი- მისვლისთანავე კითხა ნინიმ -დაინახე არა? ისე მიყურებდა რომ თითქოს რამე დავაშავე, არადა პირველად დავინახე. -სამაგიეროდ მისთვის არ ყოფილა პირველი-აღელვებით უთხრა ნინიმ -რა? ნინი რამე ხდება და არ ვიცი?-ცალი წარბი აუწია

ლილის დღიურები 2

ისევ სარკესთან დგას ამჯერად უკვე ძირში დაჭრილ ფრჩხილებს იკვნეტს და ნუნებიდან სისხლს იდენს... გარეთ გასასვლელად ემზადება... წამიერად შეშინებული მოცილდა სარკეს და ხარხარით გავარდა გარეთ... ბინის ქირას ხანდახან იხდის... ზოგჯერ კი ნახევარს იხდის... ეს

ძველი პიანინო - 20

- ვინ არის დამნაშავე როცა უკითხავად იბადებიან?.. იქნებ სულაც არ უნდოდა ამ ქვეყნად მოსვლა?.. შეეკითხა ვინმემ?.. ..არავინ არაფერს გეკითხება, ყველაფერს შენს თავს ზემოთ წყვეტენ და მერე ზევიდანაც კი დაგყურებენ, შენს მაგივრად ტკეპნიან შენს გასავლელ

მორჩილება 18

დილით ორივეს ერთდროულად გაეღვიძათ.ზურა მარიამისკენ გადაიხარა და მოეხვია და ლოყაზე აკოცა.მარიამმაც იგივე გააკეთა. -დილამშვიდობის - მიესალმა ზურა -დილამშვიდობის -როგორ ხარ? -კარგად,შენ? -კარგად

სადღაც შორს... მთებში თავი 26

სოფო ნერვიულად სცემდა ბოლთას ოთახში. საშინლად არ მოეწონა ბექაურის ხმა. მიხვდა რომ რაღაც მოხდა. უკვე მოსაღამოვებული იყო. გულს კი ვერაფერს უდებდა. ვერც კაბას არჩევდა. მერამდენედ გადმოალაგა გარდერობიდან ტანსაცმელი თითქოს რამე ახალს იპოვიდა. რეზოს

სამჯერ მოკლული

-ხო..-გაეციანა ჰანს-მაგ დღიდან განუყრელები გავხდით,როდესაც ჩემი ამბავი და აზრი მოგახვიე თავს,შენ დამთანხმდი,ყოფილიყავი ჩემი ''ცოლი'',შენ მე გადამარჩინე,შენი დასახურებაა ახლა ფეხზე მყარად რომ ვდგევარ,როდესაც გკითხე თუ რატომ უნდა შენნაირ ლამაზ 22 წლის

სული "პრაგულკაზე" (სრულად)

ქალაქი არ მოძრაობს. სიჩუმეა. არაფერი, საერთოდ არაფერი ხდება და შეიძლება გული გაგისკდეს, ისეთი ერთნაირია ყველაფერი. მერე ცდილობ, ადგე და გაექცე ამ ერთნაირ ყველაფერს და საშინელებაზეც მიდიხარ. მიდიხარ იმიტომ, რომ საბოლოოდ საკუთარი თავის გარდა არაფერი

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 3)

-გაიღვიძე!-ლიამის ხმამ ლილე გონს მოიყვანა,თვალები ოდნავ გაახილა და დაახამხამა,ბიჭმა გოგონა რამდენჯერმე შეანჯრღრია,ლილემ თვალები უფრო ფართოდ გახილა,როდეც ლიამი მის ყელზე ჭრილობებს შეეხო.