ბრალდებულო! თავი 16.

სახლში განადგურებული მივედი. ყველაფერზე ფიქრისგან უკვე თავი მისკდებოდა. ყელი ამტკივდა და სხეული ამიხურდა, მერე უცებ გამეყინა. ალბათ სიცხემ ამიწია. გაუბედურებული წავედი ჩემი ოთახისკენ. ამ ბოლო დროს მუსიკებსაც აღარ ვუსმენ და თითქოს მაკლია. მგონი ადრე

ნინი and დამიანე (XXI ნაწილი)

დილით აკოს ოთახში გამეღვიძა, თავი მისკდებოდა და საწოლზე ძლივს წამოვჯექი, ავდექი, ავაზანაში შევედი თავი მოვიწესრიგე და ქვემოთ ჩავედი. აკო სამზარეულოში რაღაცას ამზადებდა, მივესალმე და მაცივრიდან გაზიანი სასმელი გამოვიღე, პირდაპირ ბოთლიდან მოვსვი და

თაია (თავი 1)

,,სხვებისგან განსხვავებული ცხოვრება, არასდროს მქონია, მიუხედავად იმისა, რომ მდიდარი და შეძლებული ოჯახი მყავდა. არასდროს ვყოფილვარ გათამამებული სხვადასხვა ლამაზი სათამაშოებით. თამაშის და დროის ტარების ნაცვლად, წიგნებთან ვიჯექი 24 საათი და ყველანაირად

მარტო (თავი 5)

მთელი ღამე ვბორგავდი. ცივი ოფლი მასხამდა, ვიწვოდი და თან მციოდა. საათს დავხედე, ღამის 3 საათია. ლოგინზე წამოვჯექი, საღამური მთლიანად სველი მაქვს, ზეწარს ხელი გავუსვი და ოფლით იყო გაჟღენთილი. თმა სულ სველი მაქვს, ლავიწის ძვლებზე ოფლის აუზი ჩამდგარა,

ძველი პიანინო - 8

ეზოს მკრთალად ანათებდა სახლის ფანჯრებიდან გამოსული შუქი. მიმიმ ძლივს გააკვლია გზა მხატვრის სახლამდე. იცოდა კარი ბოლომდე ისედაც არ იკეტებოდა, ერთი მიწოლაც საკმარისი იყო მის გასაღებად. მისვლისთანავე რაღაც მძაფრი სუნი ეცა, ოთახი კვამლით იყო სავსე,

-პატარა ქალბატონო, მე შენ მიყვარხარ! (სრულად)

ღამე იყო, მთვარე ანათებდა სოფლის გზას, 2 წელია უკვე ამ სოფელს არ სტუმრებია, რაც ბაბუა დაეღუპა აქეთ აღარ გამოუხედავს, ახლა კი იმდენად სძლია მონატრებამ ჩამოვიდა! ჩამოვიდა და ყველამ მასზე დაიწყო ლაპარაკი! ნაია ჩამოვიდაო იკადრა ჩამოსვლაო

ლელო (თავი 4)

- მე… მე მართლა ვგიჟდები. არა… უკვე გავგიჟდი. - დავიბენი. სერიოზულად ლაპარაკობდა და თვალებს დაბნეულად აცეცებდა. ჩემს ცნობისმოყვარე თვალებში კითხვა ამოიკითხა, როგორც ამას ყოველთვის აკეთებს და მიპასუხა. - ყველაფერი შენი ბრალია! წიგნიდან ამოღებულ,

დემნას და მარიამის მოკლე ისტორია

ულამაზესი წყვილი იყვნენ დემნა და მარიამი.რომ შეგეხედათ იმას ვერც კი გაიფიქრებდით რომ ბანდიტები შეიძლებოდა ყოფილიყვნენ.ისინი სახლში იჯდნენ და გეგმავდნენ თუ როგორ გაეძარცვათ კიდევ ერთი ბანკი.ყველაფერი კარგად დაგეგმეს.ისინი ხომ ამას არაერთხელ

მკვდარი სინათლე

დაკარგული ადამიანები ჩვენს ცხოვრებაში ყოველთვის ამოუცნობ ტკივილად რჩება, არ ვიცი რატომ მაგრამ დღემდე საკუთარ სიცოცხლესაც კი გავიღებდი რომ მისი ღიმილი დამენახა. ეს არ არის ბანალური სიყვარულის ისტორია, ეს იმ მეგობრობის ისტორიაა სადაც ყოველთვის ერთი

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (19)

ყველაფერი უკან მოვიტოვე და მყარი ნაბიჯებით გავაგრძელე სიარული, უკვე ვიცოდი რომ არავინ მყავდა ვინც დამეხმარებოდა, ვისი ნდობაც შემეძლებოდა, ვისაც დავეყრდნობოდა, ყელაფერი ნულიდან უნდა დამეწყო, ჩემი თავის და ჩემი შურისძიებისთვის მე უნდა გამენძრია ხელი