ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს... (5)

იკა ბურდული. ეს ის ადამიანია რომელმაც თავი თავდავიწყდებით შემაყვარა. არ ვიცი ასე მალე როგორ მოვახერხე მისი შეყვარება მაგრამ შემიყვარდა. შემიყვარდა მისი თვალები, ასეთი მუქი და ღრმა რომ იყო. მისი სიყვარულით სავსე გამოხედვა. მიყვარდა ის თუ როგორ

სიგიჟე გადამდებია. (5)

დილით ვიღვიძებ საწოლზე წამოვიწიე და ინერაციით უკან დავბრუნდი ისე მტკიოდა თავი. -ლიკუნააააა, კი არადა ნანაააააა, ფუ შენი რა ნანა, ნინაააააა-დაქალის სახელი, რომ დაგავიწყდება კაცს! ვაიმე.....აუ ჩემს გვერდზე ვინ წევს? ოღონდ ეს ანდრია არ იყოს, ოღონდ ეგ

მოგონებები:ძალით დავიწყებული ან დაუვიწყარი(5)

ზუკამ შემომხედა, თვალებით ვეუბნებოდი ზუკა არ ჩამაგდო, ამ მტაცებლის ხახაშითქო, მაგრამ ვითომ ვერ შეამჩნია...-კარგი ნახე-უთხრა და გამწირა -რომელიმემ დანა მომეცით-გოგოებმა ერთმანეთს გადახედეს და დანის ძებნა დაიწყეს. მოიცა რაო? დანაო? უნდა დამჭრას, რომ

ლელო (თავი 1)

აქ ერთი პატარა საყვარელი კაფე მეგულებოდა. სახელად - ამორე. ეს სახელი დიდად არ მომწონდა. ზოგადად ძალიან მობეზრებული მაქვს სიტყვა სიყვარული და მისი ყველა სახეცვლილება. მეზიზღება სოც. ქსელის კომენტარებში დაწერილი "ჩემო სიცოცხლე". ჩათში გამოგზავნილი

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 6 )

დილამდე თვალი ვერ მოვხუჭე, სამზარეულოში ვიჯექი და უაზროდ მივჩერებოდი სივრცეს... რას ვაკეთებ ან რისი მიღწევა მინდა? ავირიე ამდენი უაზრო ფიქრებით და საკუთარ თავთან ბრძოლით... ვხვდები, რომ ადამიანობას ვკაგარგავ და ვის გამო? ნუთუ რამეს მომიტანს ან უკან

ბავშვობის სიყვარული (5)

ორგანიზმი მთლიანად გამიხურდა და ისეთი შეგრძნება გამიჩნდა თითქოს სადაცაა ცეცხლი წამეკიდებაო. სახეზე კი ნამდვილად ვიცოდი რომ სიწითლემ გადამკრა ჯერ, შემდეგ კი გავფითრდი. სახეზე ფერების გადანაცვლებას ვერ ვხედავდი მაგრამ ვგრძნობდი. ტატო კი ხედავდა, და

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (16)

ძილშიც კი უცნაური შეგრძნება მქონდა, გაღვიძება არ მინდოდა, დამძიმებულ ქუთუთოებს განშორების საშუალებას არ ვაძლევდი, ისევ და ისევ სიზმრების კორიანტელში მივიწევდი, როცა სხეულზე მძიმე რაღაც დამაწვა მერე მხრებზე ხელი ვიგრძენი რასაც ჩემი ჯანჯღარი მოყვა.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი6)

2 წუთიანი დუმილის შემდეგ საწოლიდან ფეხი იატაკზე დავდგი... წამოვდექი, მაგრამ თავში რაღაც საშინლად მეტკინა, არა ასე არ შემიძლია, ასე უმოქმედოდ... ლუკას შევხედე, სავარძელში თავდახრილი ზის, ასეთი დაღვრემილის ყურებას მირჩევნია მოვკვდე, ძალები მოვიკრიბე

დაუჯერებელი 'თავი 7'

უკვე მარტი იწურებოდა, თითქმის მთელ დროს უნივერსიტეტს და სწავლას ვუთმოვდი, ბოლოსდაბოლოს წელს ვამთავრებდი და ხომ უნდა ჩამებარებინა გამოცდა, ლაზარეს ხშირად ვერ ვნახულობდი, რამოდენიმეჯერ თუ მოვკარი მხოლოდ თვალი, თუმცა ისე ვიყავი გადართული სწავლაზე აღარც

მიყვარს შემოდგომა (2 თავი)

სახლში შევედი შევედი ეგრევე ჩემს საძინებელში, გავშალე საწოლი და დავწექი არმეძინებოდა მაგრამ მასზე მას ალექსი ჰქვია ალექსიზე ფიქრი დავიწყე ვფიქრობდი ვვოცნებობდი მაგრამ ვიცოდი რომ არცერთი ოცნება არ ამიხდებოდა და გულიც უბრალოდ მეტკინებოდა, მაგრამ