ჯანდაბა! (დასასრული)

-ყველაფერი კარგადაა?-ვთქვი ბრთხილად შერჩეული ტონით.არ მინდოდა გამეღიზიანებინა,მაგრამ არაფერი მიპასუხა.სახე ხელებში ჩარგო და დამუნჯდა.სწრაფად წამოვდექი,იატაკიდან მისი მაისური ავიღე,ჩავიცვი და მის პირდაპირ მუხლებზე დავჯექი. -რა მოხდა?-თითის წვერი

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (11)

დავბრუნდები ძმაო, აუცილებლად დავბრუნდები , სანდრომ გოგონა გარეთ გამოიყვანა, ყველა იქ იყო, ყველანი მათ ელოდებოდაა... -სანდრო გაბრიელი სადაა სანდრო, ლილე უკვე ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა, თან ცრემლების ძლიერი ნაკადი თვალებიდან მოედინებოდა...

ჰილეგი (9)

სხვა დროს, ალბათ საკუთარი თავიც შესძულებოდა ამის გამო, თუმცა გამოფხიზლება არასდროსაა გვიანი. ქეთიმ თავი გადააქნია, მაქსიმეს სხეულს მივარდა, სველი პერანგი შემოახია. სააბაზანოდან სველი საფენები გამოიტანა, კაცს შუბლზე დაადო.

შელახული ღირსება დასასრული

- კიდევ ერთხელ გეკითხებით დარწმუნებული ხართ რომ გინდათ უარყოთ თქვენი წინა ჩვენება? -დიახ სავსებით დამაჯერებლად ვეუბნები ჩემს წინ მჯდომ მამაკაცს

ვინ რა იცის, რა ხდება ხვალ? (სრულად)

„რა თქმა უნდა ადამიანის სიყვარული შესაძლებელია, თუ მას საკმარისად ახლოს არ იცნობ“. კლუბში შესული მამაკაცი, წარმოუდგენელი კმაყოფილებით უყურებს, ლამაზი სხეულით მოცეკვავე მანდილოსანს და იმის გაფიქრება, რომ ის სილამაზე მას ეკუთვნის , უფრო მეტად

დღიური-თავი11(ისტორიის დასასრული)

ამასობაში ჩვენი წასვლის დღეც მოვიდა. დიახ,თბილისში წასვლის დრო. ეს დღეები კი არასდროს მიეცემა დავიწყებას,ყველასთვის აქედან დაიწყო ისტორია,ისტორია რომელიც სამუდამოდ გაგრძელდება. ისტორია,რომელიც ჩვენს შვილებს და შვილიშვილებს ეცოდინებათ.23

მათხოვარი (სრულად)

როგორც ყოველთვის გამთენიისას ვიღვიძებ, წელმოწყვეტილი ვდგები, ხელის ერთი ჩამოსმით ვისწორებ დასრესილსა და დაჭმუჭნილ ტანისამოსს. თმას თითებით ვივარცხნი. დასაბანი, ჭუჭყიანი, საკუთარ ხელებს ვუმზერ, ეს კანში გამჯდარი მური ადრე მაწუხებდა, ამ ბოლო დროს კი

იდი, ეგო, სუპერეგო. (5)

-ქეთი ეს შესავალია ახლა მთავარი უნდა გითხრა. -რა? ამაზე მთავარი? -ხო, არც კი ვიცი რატომ გეუბნები ამას მე მაგრამ შენ ეს უნდა იცოდე. შენ არ ხარ შენი მშობლების ბიოლოგიური შვილი შენ აყვანილი ხარ ვიღაცამ მათ კარებთან დაგტოვა

ცოდვების გამო?..(7)

მეტი არაფერი მახსოვს.. გონს, რომ მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი, წვეთოვანი მედგა.. -აი გონს მოვიდა. ელი როგორ ხარ? (მამიდა) -რა მოხდა? -გონება დაკარგე.

არჩევანი(თავი III)

–ვაა! ნუკა?! შენ ხარ ტო ? –დათუნა ?? რამდენი ხანია არ მინახავხარ...–ანერვიულებული ხმით უთხრა ნუკას აშკარად შეეტყო რომ ამ მოულოდნელმა შეხვედრამ დიდად არ გაახარა . –ხო იმის შემდეგ რამდენი ხანი გავიდა...როგორ ხარ ??თუმცა ვხედავ როგორც ხარ