მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეშვიდე თავი)

ტაქსი გავაჩერე და მთაწმინდაზე წავედი. ახლა ყველაზე მეტად სიმშვიდე მჭირდებოდა. თავში ათასი ფიქრი მიტრიადებდა, ნუთუ მართლა რამეს ვნიშნავ ალექსანდრესთვის? ხომ შეიძლება რომ ეს უბრალოდ მეჩვენებოდეს?

ან ყველაფერი ან არაფერი (სრულად)

-შენ ჩემთან არ იძინებ. -ბებია წკაპ - გადაჭრით მითხრა და საჯდომზე ხელი მომარტყა - შეცუნცულდი. -ვირო, შე ჰორმონებ დამონებულო კაცო- ვუთხარი ვითომ და გამწარებულმა. ამ სიტყვების გაჟღერება და ხელში ატაცება ერთი იყო, როგორც ცოტა ხნის წინ ისევ შემისვა

შავ-თეთრი გრძნობები (ნაწილი პირველი)

ოთახში, სადაც ავის მომასწავლებელი სიჩუმე ჩამომდგარიყო, კუთხეში მდგარ კრესლოში მჯდარი, შავებში ჩაცმული მამაკაცის ღრმა სუნთქვა ისმოდა. ისე ელოდა ვიღაცის მოსვლას, როგორც ჩასაფრებული აფთარი, რომელიც მსხვერპლს უდარაჯებს, რათა თავს დაესხას.კარები გაიხსნა

წელიწადის მეხუთე დრო..

იქნებ ამას დავარქვათ 'მოლოდინი' მოლოდინი გამოდარებისა . . პერიოდი ზამთარსა და გაზაფხულს შორის . . .ანუ, არა ის, რაც არასოდეს ყოფილა და/ან იქნება,არამედ ის, რაც ყოველთვია იყო,თუმცა არავის შეუმჩნევია

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 12)

-ხვალვე ვიყიდი ბილეთს და წავიდეთ შენბთან თან გავიცნობ სიდედრ-სიმამრს. ხოდა ხომ უნდა ვუთხრათ მალე პატარა წერეთლის ამბავი.. -გაუღიმა გაოცებულ ქალს. მიხვდა რომ მისი ფიქრები გამოიცნო.-თუ ესეც სკაიპით გავაგებინოთ?

მოვალ ჩაგხედავ ლამაზ თვალებში

მოვალ ჩაგხედავ ლამაზ თვალებში და შენს თბილ ხელებს გულში ჩავიკრავ მოგეფერები და ჩუმად გეტყვი შენს ნახვას სხვასთან ვეღარ ავიტან სიყვარული რაგვარია მეხია და თავზარია სიხარულის გზებით მოდის

Deadly love (საცდელი თავი)

ბევრმა სმამ ჭკუიდან გადამიყვანა და აივანზე გავედი. ღრმად ჩავისუნთქე თბილისის კვამლით სავსე ჰაერი და ხედს მივაჩერდი. ამ ყველაფერს კიდევ ვიღაცის მჭიდროდ მოხვეული თბილი ხელები დაემატა.

გამორჩეული (ნაწილი პირველი)

- ალბათ ტიპური ძილისგუდა- ღიმილით უპასუხა ირაკლიმ ძმაკაცს ისე რომ ტელეფონიდან თავი არ ამოუყვია - შენ რომ ვინმეს ძილზე რამეს იტყვი, გაიცინა დავითმა, ისე რა ბედი გაქვს , სადაც არ უნდა წახვიდე ყველგან საინტერესო გოგოები გახვევია, აბა ჩემთან ახალგაზრდა

შენი დანახვა მიყვარს

შენი დანახვა მიყვარს, შენი ღიმილი კარგო. მე შენი სახე მიყვარს, მე შენ მიყვარხარ მარტო. შენი თითები მიყვარს, სულაც არავის მსგავსი. მე შენი ცხვირი მიყვარს, შენ ხარ სიცოცხლის არსი. შენი თვალები მიყვარს, ყველაზე მშვენიერი. იცი? მე შენით მუდამ, მუდამ

39 ნაბიჯი(თავი I)

არის ხოლმე წამები, რომლებსაც უამრავჯერ ვიმეორებ გონებაში, წარმოვიდგენ, ხორცს ვასხამ, რომ არ დამავიწყდეს, რომ იმ აღტაცებამ არასდროს გამიაროს, რაც დროის იმ მონაკვეთში მქონდა. თუმცა ისინი ნელ-ნელა ფერმკრთალდებიან და რამდენიმე თვეში მათგან აღარაფერი