ჩანახატი

წვიმიანი,ცივი ღამეა…ყველგან სევდამ დაიდო ბინა და შორს სადღაც სულის სიღრმეში ანთილ ტკივილებს უმოწყალოდ ვეცოტავები..წვიმს,განუწყვეტლივ წვიმს…მიყვარს წვიმა,წვეთების ამბოხი,უთავბოლო ღელვა მიყვარს და თმენა მიყვარს,სიცივისა და წვიმისეული სიმარტოვის

ყველაფერი ყველა ფერი გაუფერულდა!!

ყველაფერი ყველა ფერი გაუფერულდა, ცხოვრება დუნედ მიედინება და შენც მიედინები მასთან ერთად. არაფრის სურვილი გაქვს, არაფრის კეთება და არავინ გინდა, გინდა მხოლოდ მარტოობა.. ან იქნებ არ არის ასე..

კოცნის ვალი (5)

-რას აკეთებ?-ლუღლუღით ამოვილაპარაკე. ნორმალურად ლაპარაკის შესაძლებლობაც მომისპო, უნამუსომ! -ნახავ, რასაც-ცივად გამიღიმა და ტუჩებზე ისე ძლიერ დამეტაკა, უკან გადავქანდი. მაინც მოასწრო ჩემი დაჭერა და ენაზე ძლიერ მიკბინა. ტკივილისგან ამოვიკვნესე და

დაკარგული დრო /2/

_ეცადე მშვიდად დაიძინო ექიმო , ისევ თუ დაგესიზმრები შეგიძლია დამირეკო _მშვიდი ძილს გისურვებდი, მაგრამ მეეჭვება შეძლო _ხელი დაუქნია , ფართოდ გაუღიმა და ამჯერად სწრაფად განაგრძო გზა. პატარა გოგოსავით იყო აჟიტირებული, იცინოდა და ალბათ საკუთარ თავს

დევიდ სმიტის იდუმალი საქმე

რამდენიმე წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც დამიჭირეს.ეს ჩვეულებრივი დაკავება არ ყოფილა. ყველაფერი ძალიან სწრაფად მოხდა. ამიტომ პირდაპირ გეტყვით არასდროს ენდოთ ადამიანს რომელიც მოხუცია და თან მანქანის კარის გაღებას გთხოვთ. სრულიად ჩვეულებრივად აღმოჩნდებით

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 2)

-იქნებ, დამაკვალიანოთ სად იქნეა ჩემი სამუშაო ადგილი და გამარკვიოთ სიტუაციაში.-მთელი ძალით ცდილობდა მშვიდად ესაუბრა და სიბრაზე დაეფარა. -როცა ეს სიბრაზე გადაგივლის და ტონს შეიცვლი, მერე ვილაპარაკოთ.- ქალბატონი უკვე ნაპერწკლებს ისროდა თვალებიდან.

არ წახვიდე (სრულად)

მახსოვს აეროპორტში მელოდებოდა.. როგორც კი კარები გაიღო, პირველი ეგ შევნიშნე.. ხელში უზარმაზარი ვარდების ბუკეტი ეჭირა.. რომ დამინახა სირბილით მოვიდა ჩემამდე და ჩამეხუტა.. ხელები წელზე მჭიდროდ შემომხვია.. ჩუმად, მარტო ჩემს გასაგონად მეჩურჩულებოდა თუ

დეა კუსიანი

დროს სიყვარული გაუძლებს, ერთ გულს სიყვარულს აუწყებს, არ მსურს ამ გულს სხვა გაუძღვეს. კარი გაიღო გრძნობების, უწყვეტი ჩემი ოცნების. საღამოს მე შენ შეგხვდები, იცი?! გრძნობებს არ ვნებდები. ახლაც მსურს შენი ნახვა, ფერება, ნანატრი გრძნობა არ მემტერება.

სამიზნე (23 თავი)

-ხო, ნანო, შენ გიცნობენ, სიმართლე რომ გითხრ შენით დაემემუქრნენ, მაგრამ .... -გაბედონ და მოვიდნენ, არ მეყო დღეს ბრაზის ამონთხევა, სიამოვნებით გავიმეორებდი_დაღლილმა ჩაილაპარაკა ნანომ ხელის ჩაქნევით. -ხო, მაგაზე გვიან ვისაუბრებთ_მაშინვე შეყარა წარბები

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 8)

ყოველთვის, როდესაც მიდის, ან მე მივდივარ მისგან და ზურგს ვაქცევთ ერთმანეთს, გული მტკივა, არვიცი რატომ, მაგრამ მგონია ჩემს რაღაც ნაწილს, ჩემივე ნებით, თან ვატან, როდესაც ჩემთან მოდის და მიყურებს ამ, რაღაც ნაწილს, თითქოს უკან მიბრუნებს და უეცრად