მარიამ რაქვიაშვილი - ოცნებისა და რეალობის გზაჯვარედინზე

რომანი „ოცნებისა და რეალობის გზაჯვარედინზე“ 21-ე საუკუნის საქართველოში მცხოვრებ სხვადასხვა ასაკის, სქესის, რასის, რელიგიური მსოფლმხედველობის, მატერიალური მდგომარეობის, სექსუალური ორიენტაციის..

უნებლიე მოწმე (თავი მეშვიდე)

-ვერ გავიგე ,კი თუ არა? დაფიქრება გჭირდება ამ უბრალო თხოვნაზე?-გეწყინა?-სიცილით უთხრა და ისევ მისკენ დაიძრა-გეხუმრე ,სულელო. რა თქმა უნდა გამოგყვები. შენ უარს როგორ გეტყვი რამეზე-ყურთან

უსუნო ზამბახში გაშლილი მიღიმი...

ჩემო ტკბილო და მურაბა მკითხველებო, როგორც იცით, ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო დროებით შევწყვიტე სიახლეების გამოქვეყნება.სამწუხაროდ, სექტემბრამდე ალბათ ვერც დაგიბრუნდებით,მაგრამ

ბარბარეს

სამი წლის წინ სექტემბერში მეგობარი შევიძინე. და მალევე დეკემბერში ერთგულებით მე ვიცინე. ჩემს ცხოვრებას შეემატა სიმართლის და ერთგულების, მგონი კიდევ ნდობის ღმერთი! გონება არ მეკამათა, ჭეშმარიტი მეგობარი ვამბობ, რომ ხარ მხოლოდ ერთი!

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-11)

-...რატომ - მშვიდი ხმით ჰკითხა. დანტემ ხელები შარვლის ჯიბეებში ჩაიწყო და მის გვერდით მიეყუდა კედელს , მანაც ზეცას ახედა - იმიტომ, რომ შენს გარეშე იქავრობა ძალიან უფერული მომეჩვენა

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 14)

ქვედა ტუჩი ენით გაილოკა და ცერა თითი გადაიტარა გამომწვევად.ანასტასიამ მისი ხელისგან გათავისუფლდა,მისკენ ახლოს მიიწია და ყურში ჩასჩურჩულა.-გგონია ორსული ქალის მიგდება შეგრჩება? შენ გგონია

შენი სახელი და სიყვარული

დახშულ სივრცეში კიაფობს განცდა, განცდა, სრულიად ამოუცნობი. ვნებათა ღელვა სულშიც იჭრება და ეს გონებაც სრულიად ქრება. წამში ათასჯერ მახსენებს შენ თავს, გული სულელი და რეტდასხმული,

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 42 (დასასრული)

-არ გაგიკვირდეს,ასე იყო საჭირო ამ წუთში. -გაკვირვებით არა,მაგრამ თუ გაიმეორებ სიამოვნებით აგყვები,ვერ მოვასწარი აგყოლოდი ისე უცებ მომშორდი. -არ გაგიტკბეს,თორემ განმეორებას უფრო ხანგრძლივი კოცნა მოყვება და ...... -და კოცნას სხვა რამეებიც.თვალი ჩაუკრა

,,ილუზია"

დავწერე 2014 წლის სექტემბერში, დილით გამთენიისას, ილუზიით გაღვიძებულმა.გამეღვიძა... ბედნიერი... ღიმილიანს...ფანჯრიდან ჩანს ცხელი ქუჩა,ისე გრილა ჩემს ფიქრებში ნეტა სულ არც გამეღვიძა...!

ოცნებას აგიხდენ [სრულად]

ყველაზე აუტანელი ტკივილი მონატრებაა, ნელა გიძვრება სხეულში და ისე გტკენს თითქოს, ყველანაირი ანესთეზიის გარეშე გჭრიან, გჭრიან უმოწყალოდ და თან სათითაო ჭრილობაზე მარილს გაყრიან...