არეული გრძნობები (7)

ნიუ-იორკში საოცარი დრო გავატარეთ. მე და ალექსანდრე 24 საათი ერთმანეთზე ვიყავით მიწებებულები და მაინც არ გვყოფნიდა. თბილისში დაბრუნება არ მინდოდა, თუმცა მარის და გიოს საქორწილო საქმეებში უნდა დავხმარებოდით და სხვა გზა არ გვქონდა. -ბავშვებო! რადგან

ამიტომ ზოგჯერ მომიტევეთ განმარტოება

ზოგჯერ მგონია, რომ უცხო ვარ მე ამ მიწაზე, დავიარები როცა უხმოდ დედამიწაზე, თითქმის არ მესმის ჩემს გარშემო ხალხის ხმაური და არც ჩემს ბგერებს ახსენდებათ აურზაური,

ტყის საიდუმლოება (თავი მეშვიდე)

რასაც ვერ დავუკარგავთ, ჩამოსხმული ტანი და ლამაზი მოყვანილობის სახეა. მზესაც კი ეცილება ისეთი ლაღი და კეთილი გამომეტყველება აქვს. შეიძლება ნაზი და წყნარი ჩანდეს, მაგრამ ნუ მოგატყუებთ მისი გარეგნობა, თუ გაბრაზდა მტრისას.

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . ( მეოთხე თავი )

ბავშვობაში მე და ჩემს დეიდაშვილს ერთი ძალიან ცუდი ჩვევა გვქონდა , სახლიდან ვიპარებოდით უცხოებს დავყვებოდით ისე თითქოს აგენტები ვფიქილიყავით ,კოდური სახელებიც კი გვქონდა მოფიქრებული ,საკმაოდ ბანალურიც იყო მე აგენტი მეორე ვიყავი ის კი აგენტი პირველი

სკოლა (თავი 9)

მარტო რატომ ხარ? ვერწარმოიდგენთ ჩემს სხეულში რახდებოდა, გული ისე მიცემდა მეგონა ამოვარდებოდა. დავიბენი, სიტყვები დამავიწყდა, ძლივს მოვუყარე თავი რამდენიმე სიტყვას და ვუთხარი:

პროკურორი მაღალ ქუსლებზე (საცდელი თავი)

კარი გაიღო და გეგონება ანგელოზი შემოფრინდაო= ტანზე გამოყვანილ შავ კაბაში ლამაზად მოჩანდა სიმრგვალეები. მუხლს ქვევით გრძელ კაბას წითელი ქუსლიანები უმშვენებდა და გარუჯულ სხეულს მეტ სიხასხასეს სძენდა. მოკლედ შეჭრილი თმა გადაეწია და გაეშალა.

ანნას

შენს მეტს ვერავის მე ვერ ვხედავდი დანგრეულ გულში მუდამ ელავდი შენთვის ზედმეტის თქმას ვერ ვბედავდი შენზე როგორც ზღვა ისე ვღელავდი

შრამიანი წარსული 2 ნაწილი 5 თავი

რამდენიმე დღე ისე გავიდა, არავითარი ცნობა არ ყოფილა წიგნისგან, მე კიდე უფრო მეტის გაგება მომინდა ქალღმერთ ნირას შესახებ. გუუგლეში არავითარი ცნობა არ ყოფილა, ამიტომ ძველი ხერხი უნდა გამოვიყენო და მივაკითხო ბიბლიოთეკას. სახელმწიფო ბიბლიოთეკაში მივედი,

იმედი ! თავი მესამე

-შენ ?! -როგორ ხარ პატარა ? -აქ რას აკეთებ ? ( ანამარია გაკვირვებული უყურებდა მის წინ მდგომ ვაჩეს ) -გუშინ ჩამოვედი -გასაგებია კარგათ ! -სად მიდიხარ ? (ანამარიამ გვერდისავლა სცადა მაგრამ მაშინვე ხელში წვდა ვაჩე და მისკენ შემოაბრუნა )

მე როცა....

მე როცა მიყვარს რა უნდა ვთქვა არვიცი ცუდი. მე როცა მიყვარს ეს სამყაროც მეცოტავება , მე რომ მიყვარხარ ფიქრებია ნიავად შლილი მე როცა მიყვარს სიტყვებია ზედმეტად თბილი