როცა სინათლე თვალებიდან ქრება 8 თავი

დეე წავედი, მამამ დამაბარა დღეს სტუმრები მოვლენ და შვიდისთვის სუფრა გააწყოსო, გაიღვიძე დეე, გესმის, წავედიიი უკვე სამი საათი სრულდება სახლის გზას რომ მივუყვები, სასწრაფომ ჩამიქრიალა გვერძე, მეკიდე ფეხს არ ვუჩქარებ, ძლივს მივაღწიე, თურმე სასწრაფო

სადღაც შორს... მთებში თავი 8

მთელი კვირა ისე გავიდა რომ სოფოს და რეზოს ერთმანეთთან მიმოწერა და საუბრები არ შეუწყვეტიათ. თავიდან გოგო თავს არიდებდა და თავშეკავებული იყო. სიტყვებს ძლივს ჰპარავდა რეზო,მაგრამ ის გულს არ იტეხდა და ჯიუტად ცდილობდა გოგოსთან დაახლოებას. შედეგი მალე

ახალი ცხვორება

.....და აი გამოჩნდა სვანეთის ბუნება, თითქოს მთები მოკრძალებული თავის დახრით ესალმებოდნენ სტუმარს და უკვე იცოდნენ, რომ ყველაფერიი შეიცვლებოდა და არაფერი იქნებოდა ძველებურად, თითქოს ეს სტუმარიი ახალ იმედებს, და ახალ სამყაროს პირდებოდა ხალხს, რომელთა

ბიჭი ჩიხიდან!!!(2 თავი)

სახლში საკმაოდ გახალისებული ავდივარ. მშვენიერი დღეა. მე რომ მიყვარს სწორედ ისეთი, რადგან უკვე მოვახრეხე ვინმესთვის ნერვების მოშლა. ალბათ, ახლა გამწარებული მლანძღავს და ერთი უზრდელი გათამამებული გოგო ვგონივარ, მაგრამ არაუშავს, საერთოდ ა მაინტერესებს

Magic always come with a price, deary! (საცდელი თავი)

ალბათ გაინტერესებთ ვინ არიან ჩემი მშობლები. სიმართლე გითხრათ არ ვიცი. იმდენი მშობლები მყავდა დამავიწყდა. მხოლოდ უამრავი ფერადი და ლამაზი მოგონება მაქვს რომელიც სინამდვილეში ტყუილია.დიდი ფარსი რომელიც ჩემმა უბარდუკმა არსებობამ შექმნა. ალბათ დაიბენით

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა.(დასასრული)

პარიზი...სიყვარული და მე მარტო. ახლა არავინ მყავს გვერდით. მხოლოდ მე და ნახატები ვგრძნობთ ერთმანეთს და ვატარებთ დროს ერთად. საქართველოში 5 წელი არ ვყოფილვარ, აქედან ლუკასთან მხოლოდ 1 წელი და ცოტა მეტი ვურთიერთობდი, მერე ყველაფერი ნელ-ნელა დადუმდა,

ნუ მაპატიებ !

ნუ მაპატიებ შეშლილ ოცნებებს, ნურც ჩემს თვალებში გაფანტულ მზის სხივს, ნუ მაპატიებ ჩემს სიჯიუტეს, და ნურც ამ სტრიქონს შენ, რომ გულს გიხსნის.

ჩემი ცხოვრების ერთი ფურცელი 1 ნაწილი

გამარჯობა მინდა რომ ეს ყველამ ნახოს. ეს ეძღვნება ერთ გოგოს რომელმაც ტანჯვა გამოიარა მაგრამ ბედი ცუდ თამაშს ეთამაშა. ისტორია იწყება. ერთ არც თუ ისეთ ნაცნობ სოფელში ცხოვრობდა ოჯახი ბედნიერი არ უჭირდათ მოკლედ კარგად ცხოვრობდნენ ჰყავდათ ორი ულამაზესი

სვანური ვერდიქტი (20 თავი)

-გონს საავადმყოფოში მოვედი- ცამეტი დღის შემდეგ, ცრუ მორწმუნე არ ვიყავი, არც ახლა ვარ, მაგრამ ეს ციფრი შემზიზღდა, შემძულდა, ყოველი თვის ეს რიცხვი მეზიზღება, ამ რიცხვში ხელმეორედ დაბადება მომილოცეს- ისე დუმილი, ძალებს იკრებდა, მე კი ვერაფერს

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი (მეორე თავი)

მის გარეშე აგერ უკვე 2 კვირაა გასული რატომ უნდა ვიდარდო ? ის ჩემი დარდის ღირსი არ არის! ტელეფონი გამორთული მაქვს,რადგან ჩვენ ფოტოს რომ ვხედავ მაშინვე ვკანკალებ. ალბათ რამდენჯერ მირეკავდა ბოლო ამ ხნის განმალობაში.სახლში მოსვლას ვერ ბედავს რო თავისი