მინდა ანგელოზი ვიყო 10

მერე? მერე არაფერი გაუგონია ანდრეას.....უბრალოდ ჩაიკეცა....ან რა უნდა გაეგონა მეტი სხვა......ყველაზე საშინელება ხომ მიწვდა მის ყურს, და მიანც რაა ადამიანი....როგორ ადვილად ტყდება.........ან რაა გასაკვირია, როცა ადამიანი გიყვარს, და უცებ იგებ იმას,

მინდა ანგელოზი ვიყო 9

შემდეგ რა ხდება? შემდეგ, თვალდახუჭულიც გრძნობს, ქეთოს თვალების გახელას, შემდეგ თვითონაც აღებს და ყველაზე თბილად უღიმის, არა ძალით კი არა, ბუნებრივად, ლაღად, საოცრად, ქეთოს კი ჰგონია რომ სიზმარშია, არა ეს მართლაც ჰგავს სიზმარს, მაგრამ ეს სიცხადეა,

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 13 დასასრული)

მკოცნის და თითქოს სხვაგან მივდივარ. სადღაც შორს მაგრამ არ ვიცი სად. რას მიკეთებს? მეც არ ვეწინააღმდეგები, ხელს კისერში მიცურებს, არ ვიცი რა უნდა ვქნა მაგრამ თითებით მის ყელს ვეხები. ცოტახანში ვეღარ ვძლებ და ვშორდები. – მაპატიე! – უკან იხევს. თავი

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (8)

საღამოს დამლაგებელი მოვიდა და მეც სახლი დავტოვე, ხელი რომ არ შემეშალა.ფეხით გავუყევი სასაფლაოსკენ გზას და თან ვფიქრობდი რა იქნებოდა ამის შემდეგ.ვაჩე ფულს მასესხებდა,ამ ფულით ვალებს გავისტუმრებდი და საზღვარს გადავკვეთდი.ბინას გავყიდდი და თანხას

მინდა ანგელოზი ვიყო 8

-ლუკა წადი ახლავე სახლში , რას გავხარ ვერ წარმოიდგენ....ასეთი ჭუჭყიანი და სუნიანი ცხოვრებაში არ მინახავხარ ....წადი, თორემ ავადმყოფები შეწუხდნენ, შენღა აკლდი ამ წამლების სუნის გარდა.... -ხომ შემატყობინებ რომ გამოიღვიძებს? სხვაგან უნდა შევიარო, და

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (8)

ვიქნებოდი.გონს კარზე კაკუნმა მომიყვანა,სწრაფად მოვკეტე ონკანი,ოთოს მაიკა გადავიცვი და თმის მშრალებით გავედი მისაღებში.კარები გამოვაღე და გაოცებისგან ლამის გული შემიწუხდა.კარებთან არც მეტი, არც ნაკლები თვით ვაჩე იდგა. _რა გინდა? _მასპინძლობაც ასეთი

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (7)

ერთი აზრი დამებადა და ეხლავე დავიწყე განხორციელება. რადგან მეორე სართული იყო, არავის მოსვლია აზრად ფანჯარაზე გისოსების გაკეთება, რაც საქმეს მიადვილებდა.ფანჯარა გამოვხსენი, მაგრამ მივხვდი, რომ ვერანაირად ვერ გადავძვრებოდი, თანაც შემამჩნევდნენ.

შენს თვალებში ვხედავ სამყაროს [3]

ჩემმა ძმაკაცმა შემომთავაზა მასთან წავსულიყავი ორი კვირით სამეგრელოში ვინაიდან დიდი ხანი არ მინახია მეც დავთანხმდი და ბარგი ჩავალაგე დილით ყველანი ჩემსკორპუსთან იყვნენ ანასტასიაც რომ ჩამოვიდა მივხვდი რომ ისიც მოდიოდა და ამჯერად

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (6)

თითქოს წამწამებზე რაღაც მძიმე მეკიდა,ვცდილობდი ერთმანეთს დამეშორებინა და ბევრი წვალების შემდეგ გავახილე თვალი.პირველი რაც ვიგრძენი წამლების გამაბრუებელი სუნი იყო.გონს რომ მოვედი გავაცნობიერე,რომ საავადმყოფოში ვიყავი.პალატაში მედდა შემოვიდა და

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (5)

მერე ყველაფერი წყვდიდადმა მოიცვა და ისე გავითიშე დროის შეგრძნებაც კი დავკარგე.რომ გამოვფიხზლდი უცხო ოთახში ვიყავი,თანაც დაბანილი და ახალ სამოსში ჩაცმული.პირი გამშრალი მქონდა და მჟავე გემოს ვგრძნობდი.ფეხზე წამოდგომას ვცდილობდი