მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...(თავი მეექვსე)

ცოტახანში გავედით გარეთ და მივუჯექით მეგობრებს. -თაკო წამოდი ერთი წუთით-გახარებული მეუბნება ნუცა. ავდექი და გავყევი უსიტყვოდ. -რახდება ნუცი?

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი"(თავი 1)

რათქმაუნდა ყველას არ გეცოდინებათ, ჩემი მოთხრობა ,,მე უშენოთ'' მაგრამ ზოგიერთმა ხომ იცით მე გადავწყვიტე მოთხრობისათვის სათაური შემეცვალა და ახალი სათაური იქნება ,,მე მოვკალი ჩემი ანგელოზი''ალბათ ჩემი სულ სწრაფობის და დაუდევრობამ განაპირობა ის რომ არ

ანგელოზი (თავი 1)

ლონდონის წვიმიან ქუჩებში დავდივარ. გული ცუდს მიგრძნობს,მაგრამ ვაიგნორებ და გზას ვაგრძელებ. წვიმა მასველებს, მაგრამ არ გავრვბივარ, ყურადღებას არ ვაქცევ. არც იმას ვაქცევ ყურადღებას, რომ ღამეა და მხოლოდ მე მივაბიჯებ ხალხისგან დაცარიელებულ ქუჩაში.

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...(თავი მეხუთე)

-გპირდები არსად წავალ,არასდროს დაგტოვებ მარტო! -მიყვარხარ,მიყვარხარ,მიყვარხარ! ცრემლებით და დიდი ტკივილით ნათქვამი სიტყვები...

გამანადგურებელი ანგელოზი

"- რატომ? - ძალიან დიდხანს მეზიზღებოდა ადამიანები - და მაინც რატომ?

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა..(თავი მეოთხე).

ცისფერთვალებავ!!!ანქანაში უკან ვიჯექი,წვიმდა. ძალიან მაგრად წვიმდა , თითქოს ცა ტიროდა... თავში ყველაფერი ამერია, ტელეფონზე გაუჩერებლად რეკავდა თორნიკე, ნოდო წავიდა , გავუშვი მიუხედავად იმისა , რომ საშინლად მომექცა, სურვილი მკლავდა მაგრად ჩავკრობოდი

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა..(თავი მესამე!).

ნუცასაც უყვარდა დემეტრე,უბრალოდ ღიზიანდებოდა როცა ხედავდა როგორ გიჟდებოდნენ სხვა გოგოები მასზე. -ნუც სადხარ ? დავიჯერო ღამის 11ამდე მაღაზიაში ხარ?-სიცილით ვკითხე ნუცას. -არა თაკ ,მოვდივარ და მოგიყვები ყველაფერს. -კარგი. -რახდება?-ღიმილით გახედა

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...

ერთი წელი გავიდა ასე მეგობრობაში...ერთ დღეს კი მეუბნება, რომ უნდა წავიდეს, აქ არაფერი აღარ დარჩენია და იქნებ იქ მაინც იპოვოს რამე..... -თაკო თქვი რამე, არმინდა რომ ჩუმად იყო... -რავთქვა? რით გავამართლო ეს გადაწყვეტილება?ესე ადვილად მიატოვებ

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...

მე თაკო ვარ,20 წლის კონსერვატორიის მეორე კურსის სტუდენტი. ჩემთვის მუსიკა და სიმღერა დგას ყველაფერია. ჩემი მშობლები საქართველოში არ არიან 2 წელია, მე აქ ვცხოვრობ ჩემს დასთან-ანასთან და დეიდაშვილ-ნუცასთან ერთად. მიუხედავად იმისა რომ სულ ვკამათობთ

მკვდარი ანგელოზი (თავი 2,3)

დავიღალე...აღარ შემიძლია...მივდივარ...უცბად სუნთქვა შემეკრა, ვეღარ ვსუნთქვადი, თითქოს სპირტის სუნი... თვალები ნელ ნელა მეხუჭება და იმის მერე არაფერი მახსოვს...თვალები გავახილე,მხოლოდ ბუნდოვნად ვხედავდი რა ხდებოდა, ძალა გამოცლილი მქონდა, ბუზის