მწვანეთვალება ანგელოზი (VIII)

იმ ღამეს საშამ უცნაური სიზმარი ნახა:მზით განატებულ უზარმაზარ მწვანე მინდორზე იდგა დაბნეული, მიუსაფარი... ძალიან შორიდან მამის სუსტი ძახილი ჩაესმა: - საშა! საშა!... მიიხედა... ოქროსფერი შუქით დაფერილ ბილიკზე მაღალი, მომღიმარი მამაკაცი მოაბიჯებდა და

ანგელოზი მატარებელში!

სადგურზე ვდგავარ და გაყინულ ფეხებს მიწაზე ვაბაკუნებ.ყველა მატარებელს ელოდება,ფუსფუსებენ ხალხი,ლაპარაკობენ,გადი-გამოდიან სიცივის გამო.გრძელ "პალტოს" მჭიდროდ ვიკრავ ტანზე და საათს ვუყურებ.მატარებლის ხმა შორიდან ისმის და ხალხი ირევა,ცდილობენ ერთმანეთს

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" ( თავი 4)

არაბული მიყვებოდა აგრძელებდა, თხრობას გაუჩერებლად და თავისი ანგელოზის შესახებ ყველაფერს დეტალებში მიყვებოდა, თვალცრემლიანი არაბული იხსენებდა ყოველ წამს რომელიც აკავშირებდა ლილესთან მეკი მას

ქუჩის ბიჭუნა და ანგელოზი (თავი მეორე)

-მხოლოდ 5 წუთი გაქვთ. პატიმართან მიახლოვება გეკრძალებათ. -კარგით,თავს ვუქნევ პოლიციელს.-ძმაო,გახარებული ვუყურებ მონატრებულ ძმას.ბავშობაში დედა ბევრს მუშაობდა,ამიტომ ჩემზე ყოველთვის რატი ზრუნავდა.ის ყველაფერს აკეთებდა ჩემთვის. -დაჯექი დემე.მეუბნება

ქუჩის ბიჭუნა და ანგელოზი

ქუჩის ჩხუბებში ჩემი ძმა მითრევდა.ახლაც ძლივს გადავურჩით თავ-ყბის გაერთიანებას. -წამოდი რატი,მერამდენთღა უნდა აღმოჩნდე ასეთ სიტუაციაში? -გამიშვი,ხელს მკრავს და მეც ვბარბაცდები. -

სიკვდილის ანგელოზი

როცა მივხვდი რომ მიწის ქვეშ იყავიდა მიწა გჭამდა გული ამეწვა და სული გამიფრინდა,ვერ ვიჯერებდი რომ აღარასდროს,ვეღარასდროს გააკეთებდი იმას რაც გიყვრდა,ვერ დავიჯერე რომ შნმა გულმა ფეთქვა შეწყვიტა და შენი თვალები უკანასკნელად დაიხუჭა

მარიამი, ანგელოზი იყო...

ქალის კივილის ხმა ისმის, ხმაში საოცარი ტკივილი და ბედნიერება გამოკრთის. ქალი მშობიარობს... დაიბადა... გოგოა... დაიბადა ულამაზესი ბავშვი, პატარა გოგონა, მარიამი. დედას გულზე დააწვინეს, ეს ორი არსება ერთმანეთს უკვე იცნობდნენ, 9თვის ნაცნობები იყვნენ.

მიწიერი ანგელოზი

- დამსვი!-თუმცა ამას იმდენად ჩუმად ვამბობ, რომ ეჭვი მეპარება ჩემგარდა სხვას გაეგო ეს ამოხავლებული სიტყვა. -ახლავე მომაშორეთ ხელები! -უკვე გარკვევით ვამბობ სიტყვებს. როგორც კი ბგერები მის სასმენ ორგანომდე აღწევენ ფხიზლდება და წამისმეასედში თვალებიც

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" (თავი 3)

-ახლა გასაგებია თუ რატომ ხართ ასეთი ნერვიული, - მესმის ალბად ასეთი ტკივილს ბევრი ვერ გაუძლებდა! - თქვენ კი ძალიან ძლიერი ბრძანდებით, -ბატონო იოანე, მიკვირს ამხელა ტკივილს როგორ უძლებთ

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" (თავი 2)

-ბატონო იოანე, გთხოვთ, ნერვებს ნუ აჰყვებით და მშვიდად განაგრძეთ, მოყოლა მესმის, როგორ გიჭირთ მაგრამ გულში ამ ყველაფერს ვერ დამარხავთ, ხომ გესმით? -ჯობია თქვათ და ცოტა მაინც მოგეშვებათ, მენდეთ, შეგიძლიათ მითხრათ, ყველაფერი