ლელო (თავი 16) დასასრული.

ჩვენს ბუდეში, სულელო. - ცხვირზე ხელი დამკრა და ღვედი თავისი ხელით შემიკრა. მთელი გზა წინ ვიყურებოდი. არც სანდროსთვის შემიხედავს და არც იმ პატარა რგოლისთვის, რომელიც ამხელა მნიშვნელობის მატარებელი იყო და თითზე მქონდა ჩამოცმული. დაბნეული ვიყურებოდი

ერთმანეთისთვის (თავი 3)

მინდა, რომ ცოტა ახლოს მომიშვა ლილე. ვიცი, რომ ახლა ყველაზე მძიმე პერიოდია შენს ცხოვრებაში და არ მინდა აგაფორიაქო, დაგაბნიო და შეგაშინო, რასაც მგონი ახლაც ვაკეთებ. დამიჯერე, არ მინდა, რომ ჩემი სიტყვების გამო უფრო შორს წახვიდე, უბრალოდ ვეღარ ვიტევდი

სამი გზა (თავი 2)

-ამ ჭიქით, მსოფლიოში ყველაზე ლამაზ ქალს გაუმარჯოს, რომელიც ჩემია. -მშვიდი, სიამაყით სავსე ხმით წარმოთქვა სადღეგრძელო მამაკაცმა და სერიოზულად ჩააშტერდა ოლიკოს, რომელსაც ლოყები ოდნავ აუწითლდა და მორცხვად ჩაიღიმა. ჯაზ ბენდის შედარებით მელოდიური მუსიკის

მაბედნიერებ! (4 თავი)

-დილამსვიდობისა-მითხრა პირველად. -დილამშვიდობისა- ვუთხარი თუარა ურესად გადამეხვია-გაიღვიძე პრინცესავ?ვკითხე თავი დამიქნია და ტუჩებში ვაკოცე. მერე არ ვიცი რა ეტაკ უეცრად თითქოს გამოფხიზლდა. -რას აკეთებ ალექსანდრე-მკითხა შეშინებულმა -გკოცნი საყვარელო

უხილავად შემაყვარე თავი(8 თავი)

გეგამ უსიტყვოდ მოიზიდა ნინი თავისკენ და გულში ჩაიკრა. -ჩემი გოგო...ჩემი ნინი..-ბუტბუტებდა გეგა.. ხელები ჩასჭიდეს ერთმანეთს და ჩამოჯდნენ.კიდევ უფრო გალამაზებულიყო მათ წინ გადაშლილი ხედი.

ერთმანეთისთვის (თავი 2)

ლიფტში შესულს სუნთქვა გაუხშირდა, ცრემლების ღვარი წამოუვიდა, ხელები აუკანკალდა. გარშემო ვერაფერს ხედავდა. მზერა ერთ წერტიზე ჰქონდა მიყინული. უცებ თავი გვერდით მიატრიალა და ირაკლის თბილი, ჭაობისფერი თვალები დაინახა. მისი პირის მოძრაობაც შენიშნა,

სამი გზა (თავი 1)

დათა მათზე ერთი წლით უფროსი, ანუ მეორე კურსელი გახლდათ. სწავლობდა უმაღლეს მათემატიკას. 182 სმ. სიმაღლის, მუქი ქერა, საკმაოზე მეტად სიმპათიური მაჩო იყო. ღია შოკოლადისფერი კანი და ასევე ღია ცისფერი თვალები ჰქონდა. იცვამდა თანამედროვედ, სრული ჯინსის

დები 3 თავი

თვალი რომ გავახილე ვერავინ დავინახე თვალი ვერეავის მოვკარი მხოლოდ ექიმი შემოვიდა და მითხრა; - სოფო, თქვენ დაგჭრეს ამიტომაც პოლიციამ უნდა დაგკითხოთ მზად ხართ? არვიცოდი რა მექნა მემხილა ჩემი და ? და მკაცრი ტონით ვუთხარი - დიახ მზად ვარ.

მონტე-კარლო (2თავი)

სიბნელეში იდგნენ დემიენი და ელინი.ღამის არ ეშინოდა გოგონას,პირიქით,დღის ნათელს ასეთ სიბნელე ერჩივნა.პატარაობაში ყოველ საღამოს,ის და მამამისი სასეირნოდ გამოდიოდნენ.იხსენებდა ელინი იმ დროს,როცა შეშინებული თავის პაწაწინა ხელებს მამას შემოხვევდა,იმას

ირონიის მეფე და ცინიკოსი დედოფალი^^(საცდელი თავი)

-ნასწია მოკალი ეგ ნაძირალა-ვსკდები სიცილით და სანამ თავს შევიკავებ უკვე ასფალტზე ვარ გართხმული. -აეეეეეე, აცეეეე ვიროოოო-ღმუის ნასწია და უკვე სუნთქვა ისე მეკვრება ეჭვი მაქვს მალე აბადონს ვნახავ. -ნასწია, შემიბრალე რააა-მთელი გულით ეხვეწება მისტერ