წამის მეასედში შემიყვარდი...(თავი მეხუთე)

მანქანიდან გადმოვედი, გიოს დავემშვიდობე და შემოვბრუნდი, დავინახე ნიკა და სანდრო როგორ კამათობენ...მათკენ წავედი-სანნნ რახდებაა?-ნიკას ზედაც კიარ ვუყურებ-მარტო "სან"-ს ხედავ აქ??-დამცინავად მეუბნება

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეხუთე]

მიუახლოვდა, იმაზე მეტად ვიდრე შესაძლებელი იყო. შეკრული თმა გაუშალა და თავი ააწევინა.-ნა-ნო-ე,-ხრინწიანი და ჩამწყდარი ხმით უთხრა-ჩემი აღმაფრენა ხარ!-ხელის გულებით თმა გადაუწია და შუბლზე აკოცა.

უნებლიე მოწმე (თავი მეხუთე)

-რა საყვარელია-თქვა ნოემ და სამზარეულოში მყოფ , მოკლე შორტებში გამოწყობილ ლილიანას შეავლო თვალი. გრძელი ,კოსად აკრული თმა და აკეცილი მაისური მასში სასიამოვნო გრძნობებს იწვევდა. სიამოვნებდა ნარნარით მოსიარულე ლილიანას ყურება-ხომ არ

მივიწყებული გრძნობა (მეხუთე თავი)

მას შემდეგ რაც ყველაფერი გავიაზრე და ჩემი სასოწარკვეთის მიზეზიც დავადგინე,ვცდილიბდი გიორგის აღარ გავკარებოდი.არ მინდოდა თავი უსაფუძვლოდ დამეიმედებინა თუმცა ეს არც ისე ადვილი იყო.მინდოდა ეს თუ არა,მისი ნახვა მაინც ხშირად მიწევდა.

აღარასოდეს დაგკარგავ (მეხუთე თავი)

ვერ წარმოიდგენთ თავი როგორ ვიგრძენი. თითქოს ყველაფერი დავკარგე, თითქოს გული ამომაცალეს. მას შემდეგ ნორმალურად არც გამიღიმია. მალევე მივხვდი ვინც იყო დამნაშავე ამ ყველაფერში.

გოგონა იასამნისფერი თმებით (თავი მეხუთე)

- სიგიჟის კლასი ხარ. საოცრება ხარ. - ოო ოთო არ უნდა ახლა ეს პათეტიკა. - რა იყო თაყვანი გცე? თუ როგორ გაგაგებინო ჩემი სერიოზული ტონი? - აუ მართლა ოთ? როგორ გამახარეე შენ თუ მოგწონს ანუ უკვე გიორგისაც მოეწონება. - აქვს კი უფლება რომ არ მოეწონოს?

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეხუთე)

სანდრო გიორგაძე ვერაფრით წარმოიდგენდა,რომ ჩვეულებრივი დასასრულისთვის განწირული შემოდგომის ერთი ჩვეულებრივი დღე ასეთი სასიამოვნო მოულოდნელობით იქნებოდა აღსავსე.დაღლილი ბრუნდებოდა სახლში

როცა მოვკვდი (თავი მეხუთე)

იცი, მე...-ენა დამება ზმას ვეღარ ვიღებდი თითქოს ჩემი სახმო სიმებს ვინმე აფერხებდა.-მე... არ მინდოდა ასე მოქცევა, უბრალოდ ასე გამოვიდა. -არ მაინტერესებს, არ აქვს მნიშვნელობა რატომ მოიქეცი ასე, ან რისი მიღწევა გინდოდა, ფაქტი ჯიუტია და ამაზე არც

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეხუთე/პირველი ნაწილის დასასრული)

კულისებიდან გამოვდივარ და ბართან დაკიდებულ საათს, არ ვუჯერებ, უკვე თერთმეტი დაწყებულა და სესილი ისე გაქრა აქედან, ვერც კი შევამჩნიე. ვხვდები, რომ რაღაც არ უნდა იყოს რიგზე.ლიზას გავხედე და გალეწლი მთვრალია

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეხუთე)

- აი მაგალითად, ასეთ მდგომარეობაში, რომ დამინახავ თავის გაკონტროლებას შეძლებ ? - საწოლიდან ავდექი და ნახევრად შიშველი დემეტრეს წინ დავდექი, მოკლედ, რომ ვთქვათ, ჩემი ახალი ღამის პერანგი " გავამარიაჟე "