მწვანე ლაქა ( თავი 19 )

“ ფოტოს თუ არ აიღებ, ნახევარ საათში მანდ გავჩნდები, ამ ფოტოდან დავიწყებ და ყველა შენს ჩადენილ საქციელზე მოგთხოვ პასუხს!”

სახლი მთაში თავი 9 (2)

თანამოსაუბრე წამითაც არ დაფიქრებულა, სიტყვა დამთავრებული არ ჰქონდა ორი ზუსტი გასროლა გაისმა და კიდევ ორი საკონტროლო გასროლა მოყვა. იმდენად სწრაფად დასრულდა ყველაფერი, ძმებს გაბრძოლების შანსიც არ ჰქონიათ.

პიროვნების სიღრმე - თავი პირველი (ნაწილი I)

ის დრო, რომელიც ჩვენ მოვლენიდან მოვლენამდე შუალედში გვეძლევა, ძალიან თავისებურ და მნიშვნელოვან განცდას ატარებს - მოლოდინს. ის იმდენად სპეციფიკურია თითოეული მოვლენისთვის, რომ ძალიან რთულია წარმოიდგინო ერთ მთლიანობად და აღიქვა ერთ მიმართულებად.

მწვანე ლაქა ( თავი 18 )

ხატიას ამბიდან თითქმის 6 თვე გავიდა. ამ 6 თვის განმავლობაში, ძალიან ბევრი რამე მოხდა, პირველი და ყველაზე მთავარი რაც იყო ხატია ოპერაციის შემდეგ მშვიდ ცხოვრებას აგრძელებდა, ფსიქოლოგიურ დახმარება მიიღო გერმანიის საუკეთესო ფსიქოლოგებისგან, ბერლინში

მწვანე ლაქა ( თავი 17 )

დერეფანში ხმაური ატყდა, დავითს ზურგი შევაქციე და პალატიდან გამოვედი, ექიმები და ექთნები საოპერაციოსკენ გარბიან, ვხვდები ვისთან მიიჩქარიან, რაღაც ხდება, რაღაც ხდება ჩემი ცოლის თავს, თუმცა გამბედაობა არ მყოფნის ვიკითხო. გასასვლელისკენ წავედი, კი

ჩემი ცხოვრების ყვითელი ბარათი (მეთორმეტე თავი)

გიყვებით ამბავს იმ ბიჭზე ფეხბურთი, რომ ყველაფერს ურჩევნია. გიყვებით ამბავს ფეხბურთზე და მის სიყვარულზე…

ჩემი ცხოვრების ყვითელი ბარათი (მეთორმეტე თავი)

არის ხოლმე დღეები, არავინ და არაფერი რომ არ გინდა ადამიანს გარდა სახლში ყოფნისა და ბოლოს, ზოგჯერ ეგეც გვბეზრდება, მუდმივად დაღლილის როლში ყოფნაც არაა დიდად შვების მომგვრელი

მწვანე ლაქა ( თავი 16 )

ოფისში ვზივარ და მაგიდაზე გაშლილ სურათებს მივჩერებივარ. ყველა ფოტოს ვუყურებ, ყველა ფოტოზე ხატიაა. იმ დროის მანძილზე რაც ხატია ჩემი ცოლია ვიღაც ყოველ ნაბიჯზე დაჰყვება, სახლის ეზოშიც კია გადაღებული ფოტოები. გავგიჟდები! ბრაზი მახრჩობს დაცვაც ხომ

მწვანე ლაქა (თავი 15)

- შენი ფერია არასდროს ვყოფილვარ, სადაც წავალ იქნ ფერიები იქნებიან ვაჟა?

ჩვენ გადავარჩენთ ერთმანეთს თავი 8

-არ წახვიდე!- მაისურზე ჩაებღაუჭა და მილეული თვალებით ამოხედა. -გთხოვ... არ წახვიდე.- ტირილის ნოტები შეეპარა ხმაში და გადმოსცვივდა ცრემლები. -ლევანს ვჭირდები.- უთხრა მშვიდად ფა ზემოდან დახედა. -გამიშვი.