კომენტარის გარეშე (თავი 7)

როდის შეიცვალა მისი რწმენა? მართლა დაკარგა იმედი? თუ უბრალოდ გაიაზრა, რომ ზღვარი შავსა და თეთრ ფერებს შორის ასეთი მკვეთრი აღარ იყო?

ქაღალდის ჭიქა (თავი ორი)

აროს თვალებში მზის ფერი ყვითელი ნათება ელავდა. არა, ეს არ იყო რაღაც უბრალო ფერმკრთალი ლუმინისცენცია. ეს სულ სხვა რამ იყო... იგრძნო, რომ ვეღარ სუნთქავდა. ცდილობდა და ჰაერი აღარ ავსებდა მის ფილტვებს......

სარკევ სარკევ მითხარი (თავი ორი)

გათენდა?_ თავი ისე წამოყო ანამ, როგორც მდინარის გვერდზე მზეს მიფიცხებულმა ანკარა გველმა იცის ხოლმე. მძაფრ სურვილს, რომ ეს ქარაფშუტა გოგო გამემწარებინა ვერაფრით ვერეოდი.

წარსული წარსულში II (თავი I)

_ქმარი გყავს?_ ჯერ კიდევ მის საწოლში მყოფ შიშველ ქალს ძლივს უთხრა ორი სიტყვა და პასუხს დაელოდა _მე ქმრად არ ვთვლი _ სიგარეტის ღერი ტუჩებსშორის მოიქცია ქალმა და მოუკიდა _რა იყო ,გათხოვილ ქალთან აქამდე არ ყოფილხარ?ფრთებს ვერ ვხედავ რაღაც შენ მხრებზე _

კომენტარის გარეშე (თავი 6)

_გადავიფიქრე._ნინა წამში დაბრუნდა იატაკზე და პერანგი სწრაფად მოიცვა. შებრუნებას აპირებდა, მაჯებში ხელი რომ მოუჭირეს და პირვანდელ პოზიციაში დააბრუნეს. უჭირდა, მაგრამ მამაკაცის ანთებულ თვალებს თავისი თაფლისფერები თამამად გაუსწორა.

დოროთე (თავი პირველი)

ოჰ რა მშვენიერი ღამეა, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა.... რა სასიამოვნოდ დავხურავ ამ მოლურჯო ღამის რრუბლებში..აი ისიც სადაც არის მომიახოლვდება ჩემიშვებიერი ელეონორა, რა ლამაზი და ფაქიზი ხარ?!... როგორც იქნა გულში

ქაღალდის ჭიქა თავი 1

ცალი თვალით გახედა პატარა ქაღალდის ჭიქას და სცადა მასზე გამოხატული სმაილის მსგავსი ემოციის გამეორება. ზუსტად გამოუვიდა, თუმცა თავად ვერ მიხვდა.

ჩვენი ხის სახლი (თავი III)

-რაო პატარავ,ხომ არ გეშინია უჩემოდ? - ჩემთან ძალიან ახლოს მოდის და მტაცებელის ღიმილით მაკვირდება. -ააა არააა. - ისე ახლოსაა,მის ცხელ ამონასუნთქს ვგრძნობ და სუნთქვა მეკვრის.

კომენტარის გარეშე (თავი 5) 18+

_რა მოხდა, აქამდე არ გიმხელდნენ, რომ რობოტი ხარ? ეგ ზღაპრები თქვენს ამომრჩევლებს მოუყევი, ჩემზე არ მოქმედებს. _ვხვდები, მგონი უფრო გაბრაზებ._ჩაეცინა, მწარედ. _აჰ, ეტყობა გრძნობების ამოცნობის ფუნქციაც დაგემატა, რაღაც აფგრეიდია._არ წყვეტდა მის

მწვანე ლაქა ( თავი 24 დასასრული )

იმ საღამოს, როდესაც საავადმყოფო დავტოვეთ, ვაჟამ სახლში ყველა გააღვიძა და ეზოში შეკრიბა. არა მხოლოდ ოჯახის წევრები არამედ ყველა, დიასახლისები და მცველები. Ყველას უამბო ჩემი სახიფათო ორსულობის შესახებ და სთხოვა მისი სახლში არ ყოფნის პერიოდში