შენი უღელი (3)

გოგონამ თავის შავ ავტომობილს გახედა და ადგილზე შედგა გაოცებული . ფეხს ძვრა ვერ უყო, დავითი მის, საკუთარ მანქანას მიყრდნობოდა ფეხებ გადაჯვარედინებული და ტელეფონს ჩაჰყურებდა ინტერესით. -დიდი დრო დაგჭირდა აქამდე ჩამოსასვლელად.

შენი უღელი (2)

შუქნიშანზე იდგა როცა ნაცნობი მანქანა ამოუდგა გვერდით, ჯერ ცოტა გაოცდა შემთხვევითობების ამ წამამდე არ სჯეროდა.   ვერ მიხვდა უნდა მისალმებოდა თუ არა , თუმცა  ბევრი არ უფიქრია ნაზად მიატრიალა თავი მამაკაცისკენ ,თვალისმომჭრელად გაუღიმა თუმცა დავითს მისი

შენი უღელი (თავი პირველი)

ანანო დილიდან ელოდებოდა დადუნას და თინათეს გამოჩენას, ისინი კი როგორც ყოველთვის აგვიანებდნენ.  მოუთმენლად აკაკუნებდა თითებს კლავიატურაზე და მეასედ კითხულობდა ელ. ფოსტაზე მოსულ   შეტყობინებას

მე, შენი ოცნების ქალი ( სულ)

ეს პატარა მოთხრობა არაა იდეალურ ადამიანებზე, თუ სტერეოტიპული საზომით შევხედავთ მათ. უბრალოდ იმის თქმა მინდა, რომ ერთმანეთის მიღება უნდა ვისწავლოთ ისეთების, როგორებიც ვართ.და დიახ, ყველაფერი გამოგვივა, რასაც გულით მოვინდომმებთ.

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეექვსე)

- მაგათ რა ჰგონიათ, ეგრე გაგვაჩერებენ? - ავისმომასწავებელი ღიმილი გაუკრთა დაძაბულ სახეზე დათუნას, უკანასკნელი საათების განმავლობაში ბოლთას რომ სცემდა იმ მრგვალი მაგიდის ირგვლივ, სულ პირველად რომ მიიპატიჟეს მასპიძლებმა სტუმრები. - ზუსტად ეგ ჰგონიათ,

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეხუთე)

- ნენე, დაგვდებ პატივს და ამოიღებ ხმას? - მოთმინების ფიალა აევსო ძარღვებდაჭიმებულ ჩეჩეს, ჯერ უმცროსი დის, შემდეგ ონისეს თვალებში რომ ეძებდა პასუხებს და არ უსწორებდა ისიც ჯიუტად. - ვნახე, - ექოსავით გაისმა გაუბედავი ხმა. - ვინ ნახე? - დაეძაბა ხმა

შენი თმების ოკეანე

შენში მიყვარს შენი თმების ოკეანე. თმის ტალღების ალისფერი მოზღვავება.

შენი ფანჯრიდან II

-ერთ სიტყვასაც არ მეტყვი მაო? -უნდა გითხრა? -არა? -რა ვიცი. არ გაიპარო აქედანაც.-უთხრა და ირონიულად გაიღიმა.

შენი ფანჯრიდან I

-მშვიდად, მშვიდად. არაფერს დაგიშავებ, უბრალოდ არ იყვირო.-პირიდან ხელი ნელ-ნელა მოაშორა და გოგოც უცებ შებრუნდა, გაოცდა, როცა თვითმფრინავში მის გვერდით მჯდომი ბიჭი დაინახა.

შენი შეშლილი ლექსები

აავსე ლექსი ჩემეული მკრთალი აისით. აივსე თავად, პატიებას ნუ მთხოვ! შეგინდე! და სანამ შენს ლექსს კვლავ დემონებს გადაულოცავ. გაიხსნე, რომ ჩემი სუნთქვა მსხვერპლად შეგწირე.