ცოდვის ქალაქი (I თავი)

-დღეიდან უახლოესი ასი წელიწადი,ეს სინთეთიკური ნაგავი გაჩნდება ქუჩებში და,კაცობას ვფიცავ,პირველი,ვინც მას გაიყნოსავს,შენი 17 წლის ანნა იქნება და ამაზე,პირადად მე ვიზრუნებ... გასაგებია სი*ო?!-სახეში ყინულივით ცივი მზერით ჩასძახა და მანამ,სანაც მის

მე - ორი [ თავი IV ]

ჩემკენ დაიხარა და მისი სუნთქვა სახეზე ვიგრძენი. თაფლისფერი თვალები ისევ ჩაუმუქდა და კუნაპეტი შავი გაუხდა. მუხტმა კი, რომელიც მათგან მოდიოდა, საოცრად მარტივად დამაჰიპნოზა. რამდენიმე წამით რეალობის აღქმა დავკარგე. ბამბასავით მსუბუქად ვგრძნობდი თავს და

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი მეშვიდე)

-შეიძლება?- გველესიანის კაბინეტში თავი შემოყო ერეკლემ. -შემოდი-საქაღალდე გვერდით გადადო, თვალები მოისრისა და დაღლილი მზერა შეავლო ერეკლეს. -ლაშა ძალიან ნუ შეყვები ამ საქმეს, შენც გული გეტკინება და იმასაც ასე ძალიან რომ გაფორიაქებს ახლა.

ატმისფერი ( თავი 12 )

გული რომელიც ყველა გრძნობას უარყოფდა და ყველაფერს ახსნას უძებნიდა , უცნაური შეგრძნებებით ჰქონდა სავსე . ადგილზე გაჩერება არ უნდოდა და შეგრძნება ჰქონდა არაფერი არ იყო მასში ნორმალურად იმ წამს . სავსე იყო ამოუხსნელი სიამოვნებით და ემოციებით .

მე მზეს დაგარქმევ შენ( თავი1)

-გამარჯობა ელენა!-ამჯერად უფრო გაკვირვებული დარჩა. საიდან იცოდა მან მისი სახელი? ჰაჰ სასაცილოა მას მისი სახელი გულთან ქონდა ამოპრინტერებული იმისთვის რომ კლიანტებს დაენახათ. -გისმენთ რით შემიძლია დაგეხმაროთ?-ეკითხება თავაზიანად.

აკრძალული ( თავი 3)

“ წყვდიადით მოცულ ხევში დავაბიჯებ, მაგრამ არაფერი მაშინებს, რადგან შენა ხარ ჩემთან”

ცივი თვალები (მეშვიდე თავი)

- შენ ვერ მეტყვი, რა გამოდის და რა არა - სახე ახლოს მივუტანე და ყურთან ვაკოცე - მე ნიკო ვარ და როცა არჩევანის წინაშე ვდგები, ყველაფერს ერთად ვირჩევ. თუ აქამდე, არასდროს არავის გამოსვლია ყველაფერი ერთად, პირველი ვიქნები - უკანალზე ვუჩქმიტე. ჩემს

ჩაკეტილი სივრცე 21 თავი

-რა თქმა უნდა არა- ვუპასუხე თვალებგაბრწყინებულმა და სალარო სწრაფად გადავითვალე, პროგრამა ჩავხურე და მასთან ერთად ქუჩაში გავედი. ცოტა ხანს ფეხით ვიარეთ შემდეგ კაფეში შევედით და ვილაპარაკეთ.

მე - ორი [ თავი III ]

რამდენიც არ უნდა მელაპარაკა, მეთხოვა, მუხლმოდრეკილი შევვედრებოდი ელზას - ჩამოშორებოდა იმ კაცს, რომელმა მთელი ცხოვრება გაუმწარა… არაფერი ჭრიდა. კითხვაზე “რატომ” პასუხად ვიღებდი - “მიყვარს”. რა სიყვარულია, დედა, ეს? ავად ხარ…

შეუძლებელი სიყვარული (თავი 3)

დავითისაკენ ვბრუნდები, ხელს სახეზე ვხვევ, ჩემსკენ ვაბრუნებ და პირდაპირ ტუჩებში ვკოცნი. ოღონდ არ მკითხოთ ამას რა ჯანდაბის გულისთვის ვაკეთებ. ვიცი,ზედმეტად არაადეკვატურად ვიქცევი!