ხელახლა (სრულად)

ჩემს ცხოვრებაში ისევ გამოჩნდა. ისევ ამრია. ისევ გამახსენა ყველაფერი. დამაფიქრა რა მინდა და რას ვაკეთებ. მისმა მესიჯმა მოიცვა მთელი ჩემი სხეული. ჟრუანტელმა დამიარა. ყველა უჯრედი მოიცვა. ისე შემცივდა ყინვაც ვერ გამოიწვევდა ასეთ ძლიერ კანკალს.

მაიმასკო-R-ოვულაცია, ანუ დიდი აფეთქება

შენ ჩაისახე მაშინ, როცა ჩემმა ფოლეკულმა 22 მილიმეტრს მიაღწია და გასკდა, შენ ჩაისახე დიდი აფეთქების შედეგად, დიდი ხნის მერე მე ისევ წერა გადავწყვიტე და ისევ დავხუჭე თვალები, ასე გაცილებით ადვილია ჩავძვრე საკუთარ თავში და ვხვდები, ცხოვრებაში რისი

მარტო-მე.

იმისდამიუხედავად რომ,გარშემო ძალიან ბევრი კარგი და საყვარელი ადამიანები მყავს, თითქოს ზოგჯერ ჩემს სამყაროში მარტო ვრჩები, და არავინ მყავს გვერდით ეს ალბად ილუზიაა ძალიან მძიმე რასაც ხოლმე ვერ ვერევი, ძალიან შემაძრწუნებელი გრძნობა რომელიც სევდით

***

ისევ უშედეგოდ ჩაიარა ოცნებებმა. ვფიქრობ ყველაფერზე, თუ რა საცოდავები ან უბედურები ვართ. იქნებ ბედნიერებიც. თვალებს ვხუჭავ და ვოცნებობ. ოცნებებს მივყავარ სადღაც შორს, სადაც სიმშვიდე და სიყვარულია. მინდა ვწერო, ვილაპარაკო უსასრულოდ, ვიცინო,

საუბარი EX-თან (დასასრული)

მოკლედ რა გითხრა? არ მინდა გადაგღალო და არც მკითველი მინდა დაიღალოს ალბათ წერილის დასასრული ერქმევა ამას, ბოლოს უბრალოდ გეტყვი იმას მე ვინ ვარ, მე ვარ ის ვისაც სამყარო მხოლოდ შენთვის უნდა და ვერავის ვერც „მას„ და ვერც სხვას ასე ვერასდროს ეყვარები,

წერილი პირველ სიყვარულს

.ამმ... ბოდიში, არ ვიცი როგორ მოგმართო. სიყვარულო? არა, არა. ღმერთო, რა საშინლად ბანალურია. მეგობარო? - ეს კიდევ უფრო დიდი სისულელე.იქნებ რომელიმე თბილი სიტყვა მომეფიქრებინა. რას ვბოდავ... ჯანდაბას, მოდი უცნობს დაგიძახებ. მე ხომ ჯერ არ ვიცი, ვინ

საუბარი EX-თან (მადლიერება)

კითხველი და ალბათ შენც იფიქრებ რომ სევდა მაწერინებს , მაგრამ ეს ესე არ არის, ამ ყველაფრის დაწერის მიზეზი ბედნიერებაა, მე ბედნიერი ვარ და მადლიერი, პირველ რიგში მადლობა რომ არსებობ, სიცოცხლის აზრს მაძლევს თუმდაც ის რომ სადღაც ხარ , არსებობ და

მომკალით,წაიღეთ სხეულის კედლები...

ცივია გარშემო სულ ყველას სხეული , მინდოდა ვინმეზე დაყრდნობა, მიყოლა...მომკალით...ისედაც უგრძნობად ქცელი, გაწიეთ ღიმილი ჰაერს რომ მიხუთავს...

მტკივაა, მთელი სხეული მტკივა…

ნუთუ არ გეცოდება დედა რომელმაც ცხრა თვე მუცლით გატარა,2 წელი ხელში აყვანილი დაგატარებდა… ასე უზომოდ როგორ შეგეძლო ტკივილი მიგეყენებინა იმ ადამიანზე რომელიც, შენს ტკივილზე ყოველ დღე ტიროდა, როცა ავად იყავი მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს და

საუბარი EX-თან (რწმენა, დაბრუნდები)

მე მწამს! მწამს რომ მოვა დრო და დაბრუნდები, ალბათ ყველა კაცს ყავს ქალი რომელიც ტკივა, მის გახსენებაზე სული უფორიაქდება და მიუხედავად იმისა რომ უკვე დაოჯახდა ჩუმად გულის ერთ კუნჭულში არსებობს ერთი რომელზეც ხანდახან ფიქრობს ხოლმე, ეს იმიტომ რომ