მტკივაა, მთელი სხეული მტკივა…

ნუთუ არ გეცოდება დედა რომელმაც ცხრა თვე მუცლით გატარა,2 წელი ხელში აყვანილი დაგატარებდა… ასე უზომოდ როგორ შეგეძლო ტკივილი მიგეყენებინა იმ ადამიანზე რომელიც, შენს ტკივილზე ყოველ დღე ტიროდა, როცა ავად იყავი მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს და

საუბარი EX-თან (რწმენა, დაბრუნდები)

მე მწამს! მწამს რომ მოვა დრო და დაბრუნდები, ალბათ ყველა კაცს ყავს ქალი რომელიც ტკივა, მის გახსენებაზე სული უფორიაქდება და მიუხედავად იმისა რომ უკვე დაოჯახდა ჩუმად გულის ერთ კუნჭულში არსებობს ერთი რომელზეც ხანდახან ფიქრობს ხოლმე, ეს იმიტომ რომ

ვინც ეძებს, ის პოულობს...

ნელი სვლით მივიწევ წინ. ლოკოკინასავით ზურგით დავატარებ ჩემს სახლს. ვაპირებ ჩემი მინიატურული ნაბიჯებით მოვიარო მთელი დედამიწა, იმ იმედით რომ ვიპოვი. თუმცა უკვე მემძიმება მხრებზე ჩემი შემოდგომა, თავისი ქარით, გათელილი ფოთლებით, წვიმითა და უიმედობით,

ვეღარც მომაბრუნებს შენი სიყვარული მე!

სიყვარულმა, რომელიც შენ გაგაჩნია დათმობა გასწავლა... გაშვება გასწავლა. ფიზიკურად ძლიერ, მაგრამ სულიერად დაცემულ ადამიანად გაქცია. სიყვარული, რომელიც ჩვენ გაგვაჩნია პატარა ყუთში ჩავკეტე დ თან წავიღე... იქ, სადაც ძებნას ვერ დაუწყებ შენ...

შენზე ოცნება შემიყვარდა

როცა თვალებში მის თვალებში იკარგები მოსმენისას და აცნობიერებ რომ სიტყვა არ გაგიგია! შენზე ოცნება შევიყვარე მის მეტი არ დამრჩენია რა...

საუბარი EX-თან

გამარჯობა, გადავწყვიტე მოგწერო ესე ამ ფორმით იქნებ ოდესმე ნახო, ალბათ მიხვდები რომ ეს შენ გეძღვნება არც სახელს ვამხელ ამ ჩემს წერილში და არც რაიმე მინიშნება არ იქნება სხვა მკითხველისთვის მხოლოდ შენ უნდა მიხვდე რომ ეს შენ გეხება, უკვე 2 წელია ერთად

არ შემიძლია!!

არ შემიძლია უარი ვთქვა იმაზე რაც ადრე ღიმილს იწვევდა ჩემს სახეზე.ეს მოგონებები ჩემთვის ძვირფასია და არ მინდა ისინი გაქრეს.არ მინდა დამავიწყდეს მისი სახე,ხმა,ღიმილი.. არ მინდა დამავიწყდეს როგორ მიყვარს და ერთ დროს მასაც როგორ ვუყვარდი(( მისი

სიყვარულის ცრემლები

რა არის ცრემლი?მეცნიერების მტკიცებით,ის უბრალო ‘მარილიანი სითხეა’.მაგრამ არის რომ ის უბრალო?რა არის ცრემლი?მეცნიერების მტკიცებით,ის უბრალო ‘მარილიანი სითხეა’.მაგრამ არის რომ ის უბრალო? ცრემლი ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. არასდროს ვეთანხმებოდი

სიყვარული, რომელიც არ ჰგავს ზღვას

უცნობებით გარემოცულ სამყაროში თვალებს აქეთ იქით ვაცეცებ და ვხვდები, რომ მარტო არ ვარ. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ არ მეშინია... დაბრკოლებების არ მეშინია... სიყვარულის არ მეშინია და ვხვდები რომ ბედნიერი ვარ. გამვლელებს შორის ნაცნობ სახეებს ვეძებ, ვერ

დამთავრდა

ძალიან მენატრები,მიყვარხარ,მჭირდები, მაგრამ საკმარისია.დავდივარ მარტო უსასრულოდ ისე რომ მგონია ეხლა სადმე უნდა შემხვდე და მითხრა მიყვარხარ და დამიბრუნდი გთხოვ. მაგრამ უაზროდ და სულელურად მგონია ეს ყველაფერი მეც ხომ ვიცი რო ეს არ მოხდება არასდროს.