როცა მარტოობა გიზიდავს
ხშირად თავადაც ვერ ვუგებ საკუთარ თავს.. მეკითხებიან რაღაცას, მე კი არ მესმის, სად დაფრინავო, უკვირთ, რაზეც პასუხი არ მაქვს... ფიქრი ზედმეტად გიყვარსო, მეუბნებიან, არც მე ვეწინააღმდეგები... მე ხომ ფიქრზე შეყვარებული გოგონა ვარ...სად ხარ?
აივნის კარებს ვკეტავ. კალამს იქვე ვდებ ფურცლებთან, ხვალაც რომ დაგიწერო თავიდან წერილი. თბილ პლედს ვიხვევ, ჩაის ვიმზადებ და გელოდები. სად ხარ?დაშანტაჟებული მკვლელი 2
დაბოღმილი ვკეტავ სახლის კარებს, დაბოღმილი ვჯდები მანქანაში და ვარ ჩუმად აეროპორტამდე. მარკუსმა შემახსენა პასპორტის შესახებ, თორემ უკან მოგვიწევდა მიბრუნება და სავარაუდოდ, მე კიდევ ერთ სილას ვიგემებდი.ნანგრევებში ჩაფლული რეალობა
მხოლოდ ცრემლებს შეუძლიათ წალეკონ სიყალბე, გადარეცხონ მიწისძვრის ნაშთები. თვალწინ რჩება სიყალბისგან განძარცვული რეალობა, ჯალათად რომ აღიმართება, სიბნელეში გტოვებს, თითქოს ოთახში შუქი ჩაგიქრეს. რჩები იქ,სადაც ჰაერიც კი არაა წმინდა. მტვრის ნაწილაკებიშენი ადამიანი^^
მერე მატულობდა ფიფქი და ათოვდა თბილისს^^ ათოვდა წყნარად..მთელი გამეტებით.. თითქოს ფიფქები სიყვარულს ლამობდნენ...სიყვარულს წინასწარმეტყველებდნენ...ერთმანეთისკნ ილტვოდნენ და ცის უკიდეგანო სივრცეში იკარგებოდნენ...რაღაც მათ აშორებდათ. რაღაც უხილავი..შემიცანით!
ერკე მიდასს ყველაფერი აქვს უკვე რაც სჭირდება, ნიჭი სიყვარულის და მადლობის გამოხატვისა ამბობს რაც ითქვა, გულში ის შანსიც დიდად მცირდება, შენს სამყაროში ისევ შენივე თავი რომ შეგყავს.არსებობს კი, იდეალურობა?!
ახლა, რომ ვუფიქრდები იდეალურობა სადღაც არარსებულ სამყაროში გადახვეწილა. არაფერი აღარ არის იდეალური, ფერადი, ლამაზი და იაგუნდისფერი. მახსოვს პირველად რომ შევეჩეხე იაგუნდისფერ თვალებს, ის დღე სადღაც კუთხეში ჩალექილა ჩემს მეხსიერებაში. ვუმზერდი დანაცრისფერი ქალაქი
ალბათ არ ვინანებ, როდესაც დავტოვებ ყველაფერს. ჩავალაგებ ბარგს და უბრალოდ გავქრები ნაცრისფერი ქალაქიდან, რომელშიც მტვერი დაედო ადამიანობას. მოშავო სილუეტები მოჩვენებებივით დაძრწიან ჩაბნელებულ ქუჩებში. განუწყვეტლივ ისმის ხმაური, უცნობების ტირილშერეულიარაქისის კარაქი
ვწევარ,სიცხე საფეთქლებს მიხვრეტს და არც გაღებული ფანჯარა შველის რამეს.მძიმედ ვსუნთქავ.ოფლი კისრიდან ჩამომდის და მკერდზე ჩერდება.ძუძუებს შორის მიდის და ჭიპთან უჩინარდება.ვწევარ და სუნთქვა მიჭირს.ალბათ ტემპერატურა უფრო მაღლა ამივიდა,მე კი ვერმინდა, სიბნელეში მივიმალო...
მინდა, სიბნელეში მივიმალო, სადაც არავინაა და არაფერი სიცარიელი გარდა; სადაც მეცოდინება, რომ მარტო ვიქნები და არავის მოსვლას დაველოდები; სადაც, მივხვდები, რომ არავინ მყავს საკუთარი თავის და უფლის გარდა. სხვა ვეარვინ დამეხმარება და ვერ გამომიყვანსტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.