მკითხაობა გვირილაზე

მახსოვს ბავშვობაში საათობით ვიჯექით ვარდისფერ ღრუბლებზე და მზის სხივებს ვიყოფდით.ხან თმას მიწეწავდი,რომ შენივე თითებით დაგევარცხნა.ამ დროს ისე მეკიდებოდა ლოყებზე ალმური,როგორც ზღვას ეწვის პირი,როდესაც საღამოობით მზეს ყლაპავს.ერთხელაც ,,ჩაჭრობანა“-ს

პარადოქსული ბედნიერება

გვირილის ფურცლებმა შენი სიყვარული დამიმტკიცეს, იქნებ და მათაც მომატყუეს შენსავით, როგორ შეიძლება ვენდო თეთრ სიფრიფანა ფურცლებს, რომლებიც არხეინად გადაიხრებიან ხან ერთ ხან მეორე მხარეს, მათ რა იციან სიყვარული. უბრალოდ ზოგჯერ გვარწმუნებენ თავისი

სიყვარული

სიყვარული..... სიყვარული არის ყველაზე მრავალფეროვანი გრძნობა, გრძნობა რომელიც აკავშირებს ყველას და ყველაფერს ერთმანეთთან.

01.09.2016

ცხოვრება ისე გადის, თვალის დახამხამებას ვერ ასწრებ. გეგონება, ჯერ კიდევ გუშინ პატარა ბავშვი იყავი, როცა დღეს სიცოცხლეს ასრულებ. გეგმები ერთი მეორეზე მიყოლებული, მაგრამ დარჩენილი ცხოვრება უკვე აღარ გაქვს.

ფიქრებით აღსავსე დილა

ულამაზესი და მშვენიერი დილა. დილადაწყებული შენზე ფუქრებით. ყოველი დილა ლამაზია შენზე ფიქრით , მაგრამ დგევანდელ ცას სხვა ხიბლი აქვს. უკიდეგანოდ ცისფერი შიგადაშიგ ღრუბლიანი, მზის სხივების მცდელობა რომ გამოანათონ საიდანმე. აივანზე სიგარეტით ხელში,

შენ ჩემს დემონებს შემახვედრე...

გაღვიძებისთანავე მახსენდება ის, ვისაც უკვე 2 წელია ცხოვრება დავუკავშირე და ვისაც ყოველდღე ვხედავ, ვხვდები, ის ვინც ჩემს ცხოვრებას ფონად გასდევს, მახსენდება ნანგრევებად ქცეული ურთიერთობა რომლის გადარჩენასა და თავიდან აშენებას ვცილობ, მაგრამ რამდენად

შენ ყველგან ხარ

საკუთარ სახლშიც კი სული მეხუთება, აქაც ყველგან ხარ მოდებული, ყველა კუთხეში შენს სახეს ვხედავ. სადაც არ უნდა გავიხედო, სადაც არ უნდა წავიდე, რაც არ უნდა ვქნა, მაინც ყველგან ხარ.

გაბრაზებულ გულზე გაკეთებული ჩანახატი

როცა საყვარელი ადამიანის მიმართ არსებული ზიზღის მარცვალი შენში ნელ-ნელა გაიზარდა და ეხლა იბერება, იბერება და გახრჩობს, სუნთქვის საშუალებას გიზღუდავს... სიძულვილი მხედველობას გიბინდავს, სმენას გიხშობს..

ფიქრები მათთვის,ვინც ვერ წერს

ყურთასმენას მატარებლის ზუზუნის ხმა სწვდება.მას თან ერთვის იქიდან გამოსული ხალხის ყაყანი და კარების ჩხაკუნი.მერე ვაგონების ლიანდაგზე გასრიალება და ცოტა ხანში ეს ხმაც მიწყდება...მივეჩვიე ამ ყველაფერს.

უშენოდ მე დავიღუპე....

ეს მერამდენე ზაფხულის ღამე გაცივდა ჩემთვის. უკვე მერამდენე ღამე იყო , რაც დამივიწყე , რამდენმა ტკივილმა და ცრემლმა დაგვაშორა და გვატკინა გული. ისევ უმუზეზოდ ჩაფუქრებული იქ სადღაც მასთან ერთად ათევდი ღამეს. . მეკი გელოდი როდის შემიმხედავდი ძველებურად