Dream! (თავი 4)

ტასოს ყოველთვის უნდოდა სვანეთში წასვლა , ხოლო ახლა როცა გაიგო რომ შანსი ქონდა წასულიყო უფრო მეტად მოუნდა . ოთახში ჩამწკრივებულიყვნენ და საუბრობდნენ. _ხო სოფელი მაინც სხვაა , თან თუ შორსაა და ცოტა ხალხია( ლაზარე) _ჰმმმ, ჰო აბა , ეხა კი მასე ამბობ

შენ შემცვალე (სრულად)

- ყველაფერი დამთავრდა, ამის გაკეთება საჭირო არ არის. - ვუთხარი მშვიდად. - შენთვისვე აჯობებს აქედან წახვიდე, არმინდა გავნო, თანაც პოლიცია ალბათ გზაშია დრო გაქვს რომ გაიქცე და ციხეს ხელიდან დაუსხლდე. - ციხეში მე კი არა შენ წახვალ, შენ გაბრო მოკალი ! -

Ange ardent (1)

-სერიოზულად? კარგიი რა ხომ შევთანხმდით რო დაუთოვება და სახლის დაწმენდა შენზე იყო და მე მხოლოდ დაგვა და ჭურჭლის რეცხვა მიწევედა. რა პონტია - ღმერთოოოოო რა დაგიშავე.. ეხლავე , ეხლავე

შემთხვევითი არჩევანი(ნაწილი6)

ვნებიანად მიკოცნიდა ტუჩებს, ვიგრძენი როგორ გამიხურდა სხეული. ხელი მაისურის ქვეშ შემიცურა და ზურგზე აასრიალა. გონება დამებინდა, ვეღარ ვაცნობიერებდი რას ვაკეთებდი უბრალოდ ავყევი და არ მადარდებდა რა იქნებოდა შემდეგ. უცებ მოყდა ჩემს ტუჩებს და დაბინდული

3.მხიარული რომანი

მთაში დილა ნისლიანი გათენდა. ჯერ კიდევ წვიმის სუნი და სიგრილე იდგა ჰაერში. ბექა ტახტზე საცოდავად მოკუნტულიყო და ამცივნებდა, თეკლა მუხლუხოსავით დაგორგლილიყო ზეწრებში, გიოს ძალიან უშფოთველად ეძინა. ზოგადად სახლში ძილის ერთნაირად მძიმე და

ლელო (თავი 6)

დილის შვიდ საათზე გამეღვიძა. არც თავი მტკიოდა და არც არაფერი. ნაბახუსევი, ე.წ. “პახმელია” არასოდეს მაქვს. ავდექი, შარვალი ამოვიცვი და სამზარეულოში გავედი. ამ დროს ბებოს ყოველთვის ღვიძავს. ტელეფონი ავიღე და დავურეკე. როგორც ჩანს, მაინც და მაინც დღეს

ასეც ხდება ხოლმე (მეთორმეტე თავი)

პატარა ფიფქები ეცემოდა მათ სახეზე.. თბილისის ქუჩები თეთრ სამოსს იცვამდა... გაღიმებულები მიუყვებოდნენ ქუჩას.. იმ წამს არავინ და არაფერი აღელვებდა ნიკოლოზს.. ნიდა კი ნიკას საქციელზე ფიქრობდა და ვერ გაერკვია რა ხდებოდა მის თავს.. -გციავა? სიჩუმე

შენ შემცვალე (Chapter 20)

დილით ბექას სხეულში აბლანდულს გამომეღვიძა. თავი ოდნავ წამოვწიე და ჩვენს სხეულებს რო შევხედე სიცილი ამივარდა. პირზე ხალი ავიფარე და ისევ ბექას სხეულში ავიხლართე. ცოტა მოვშორდი და მისი იდეალური ნაკვთების შესწავლა დავიწყე. ღმერთო ნამდვილი სრულყოფილებაა

ზოგი ჭირი მარგებელია ! (1 თავი)

ნინი ადექი გაგვიანდება! - გაკიოდა მთელ სახლში დეიდაჩემი -5 წუთიც რა -ამოვიკრუსუნე და ძილი გავაგრძელე -კარგი რა ადექი. მე სამსახურში მაგვიანდება შენ კიდევ სკოლაში. გთხოვ პირველი დღეა და დღეს მაინც ნუ აწიკვინებ შენს დამრიგებელს -ხმა მესმის უკვე ჩემი

წეროები

არავინ არავის არ ჰგავს. -როგორ არა. მე, ნიკოლოზი, დათუნა სულ ერთნაირად ვთამაშობთ ხოლმე, შენ კიდე საერთოდ არ გინდა ჩვენი თამაშები და ყველთვის უცნაურად ლაპარაკობ. -მე მხოლოდ იმას ვამბობ რასაც ვფიქრობ. -და ეს აზრები ჩვენსას არ ემთხვევა. -შეუძლებელია