შემოტევა

ჩემი დაბადების დღიდან ბუნებრივია, ვერ დავიწყებ ისტორიას. და თუ ხვდებით იმიტომ რომ ჩემი ბავშვობა ისევე, როგორც ყველას ძალიან ბუნდოვნად მახსოვს. ისე რომ ვთქვა არც არაფერი მომხდარა, იმ საოცარ დღემდე განსაკუთრებული ჩემს ცხოვრებაში. არასდროს დამიგეგმავს

ძველი პიანინო - 7

რთული წელიწადი დაუდგა ფიფოს. ერთი საქმე არ ჰქონდა ბოლომდე მიყვანილი, რომ მეორე სხვა ახალი ემატებოდა და ამ მატებაში გაუხსნელი ძველი საქმეების გროვას ბოლო არ უჩანდა. ვერაფერს თავი ვერ მოაბა, ყოველი ახალი საქმე ახლებურად და წინანდელზე უფრო მეტად იყო

კედების ქურდი (სრულად)

ყოველ კვირას ყიდულობდა, აღებული ხელფასიდან ფულს ცალკე დებდა, აგროვებდა და ყოველ კვირაში ახალ, ორიგინალ კედებს ყიდულობდა, 2 წელზე მეტი აგროვებდა კედებს...165 ცალი შეაგროვა Nike-ები, ყველა ორიგინალი, ყველანაირი, ახლა კი...ახლა კი გაგიჟებული დაიარება

მარტო (თავი 4)

თავბრუ მეხვევა, ყბაზე კიდევ უფრო მაგრად მიჭერს ცალ ხელს და პირს რაც შეიძლება ღრმად ვაღებ - მსიამოვნებს, მტანჯველად მსიამოვნებს ეს შიშიც, ზეწოლაც, ეს ტკივილიც ყბებში რომ ვგრძნობ. რამოდენიმე წამში ენაზე ისეთ წვას ვგრძნობ, რომ უცბად თვალებს ვახელ,

იტალიური ეზო. (მეორე თავი)

ღამის სამი საათი. ალბათ ეს ის დროა, როდესაც ადამიანები ჩვენ ცხოვრებაზე ჩავფიქრდებით, ვიფიქრებთ ჩვენს წარსულზე და ბოლოს ცრემლიც კი წამოგვივა მონატრებისგან, სინანულისგან ან სიყვარულისგან. ღამე, ჩვენ ყველანი ყველაფერს სხვანაირად ვხედავთ, უფრო

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 5)

მთელი სისწრაფით გადმოვხტი მანქანიდან და ღრმად ამოვისუნთქე.. გული საშინლად მქონდა აჩქარებული.. ხელები მიკანკალებდა და მეშინოდა გული არ წამსვლოდა.. მხოლოდ ის კადრი თუ როგორ მოსრიალდა გუგას მანქანა... გულზე ხელი მივიდე და თვალები დავხხუჭე და მისი

არჩევანი(თავიXII)

– ბიჭებო,იმედია გიტარის წამოღება არ დაგავიწყდათ.. – არა ,რას ამბობ,ეგ როგორ დაგვავიწყდებოდა,ერთხმად უპასუხეს. – მოდი ცეცხლი ავანთოთ და ცოტა გავერთოთ-თქვა მარიმ. ასეც მოიქცნენ.დაანთეს კოცონი და შემოუსხდნენ გარშემო,თუმცა ყველა არა.კოტე ხეზე

ლელო (თავი 3)

ფეხი გადმოყოფილი ჰქონდა საბნიდან. სხვა შემთხვევაში დავუტოვებდი, მაგრამ ახლა სიცხე აქვს. გავასწორე, უკან საბანი კარგად დავაფარე და კარი გამოვიხურე. ტელეფონი არ გამითიშავს. უცებ ალეს ძილნარევმა ხმამ ჩამიდუდღუნა. - ჩემზეც ასე იზრუნვებ ხოლმე? - უაზრო,

"ილიანი" (თავი 2)

სასტუმროში საკმაოდ გვიან მივედით, სხვებთან შედარებით ბოლოები, ბათუმიდან ქუაისში იქედან კი თბილისში რასაც მთელი დღე დასჭირდა. როგორც იქნა რეგისტრაცია გავიარეთ და გასაღებებიც მივიღეთ. ეზოდან სიცილი და ხმამაღალი საუბარი ისმოდა თუმცა მე და ნათიას ახლა

შეგეჩვიე XIII

-ის ვერ შეძლებს იოანე რომ ყველას აუკრძალოს შენი აყვანა. არაჩვეულებრივი რეზიუმე გაქვ. უიარს არსად არ გეტყვიან. -რა მარტივად უყურებ ყველაფერს. -ვცდილობდი როგორმე გამემხნევებინა მაგრამ მისი აზრზე მოყვანა ვერ შევძელი. დიდხანს ვიჯექით ორივე ხმა