ფერადი ფიფქების დაცემა ნაწილი - მეოთხე

უეცრად და მარტოსულად, გარეთ თვალი მოჰკრა მასზე უფრო ტანჯულ სულს. მივიდა მასთან. მის გვერდით დაჯდა — წამიც არ იყო გასული, რომ უეცრად აორთქლდა.

შეპყრობილი (დასასრული)

თვალს ვახელ და უცნაური შეგრძნება მეუფლება, ხელ-ფეხი გაკოჭილი მაქვს.... დაბმული მდგომარეობაში ვიმყოფები სადღაც ბინძურ ადგილას.

გოგონა სიზმრიდან ნაწილი1

ღამის ბურუსში გახვეულ ქალაქში ცივი სიო დაჰქროდა, ბიჭის ფანჯრებს ეამბორებოდა და თან მიმავალ ფიქრებს უტოვებდა ლუკა კი, სიზმრების უსაზღვრო სამყაროში ჩაძირული, მოსვენებას ვერ პოულობდა. მისი შფოთიანი სუნთქვა ოთახის სიჩუმეს არღვევდა, რაც იმის მანიშნებელი

ნისლისფერი-ნაწილი1

თვალები დავუხუჭე ძალიან მაგრად, ძალიან მაგრად. მინდოდა გონება გათიშულიყო და მხოლოდ სიცარიელე ყოფილიყო. „სამყარო მეღადავება ნამდვილად“

ფერადი ფიფქების დაცემა ნაწილი - მესამე

უმოწყალო, მარტოსულ უცხო მიწაზე, ბრწყინვალებას მხოლოდ მაშინ იპოვი, როცა ირწმუნებ, რომ ის მუდამ შენთანაა. სხვაგვარად, მარტოსული ადამიანი ვერასოდეს იგრძნობს ბრწყინვალებას.

შეპყრობილი (თავი მერვე)

როგორ მიჭირს დილით ადრე გაღვიძება, ეს მაღვიზარაც არ აპირებს გაჩერებას.... სხვა გზა არ მაქვს უნდა ავდგე, გავემზადო.

ჩვენი ბედნიერი სახლი. თავი 5

“ვფიქრობ, მაგრამ…” პირველად შებრუნდა მოსაუბრისკენ მაია. “შენი თვალები…აღარ შემომხედო ეგრე.” ამ სიტყვებით გამოწვეულ ყრუ ტკივილს უიმედო ჩაცინება მოჰყვა.

შეპყრობილი (თავი მეშვიდე)

დავასრულე ირაკლისთან საუბარი და სხვენში ავედი საიდანაც დამნაშავე ფანჯრიდან გაიქცა, თანამშრომლები იქაურობას ჩხრეკენ, მე კი ვიკითხე მათი მიმართულებით, რაიმე ხომ არ უპოვნიათ?!... მათგან ერთ ერთმა მიპასუხა რომ რაღაც ჩანაწერები იპოვნეს და კიდევ

მწვანე ლაქა ( თავი 23)

Სამი თვეა უკვე ჩემი და ვაჟას ცხოვრებაში ბედნიერებამ ფეხი ზედმეტად რომ მოიკიდა

ჩვენი ბედნიერი სახლი. თავი 4

*** მე თუ ვერ, იმედია ჩემი ხმა მოგწვდება და გაგაღიმებს. თუ არ შემომხედავ, უბრალოდ მომისმინე. მალე გაგივლის... ***