გაქცევა ....... არასდროს გამიშვა .....#1

ცხოვრებაში პირველად, და ვატყიბ რომ ბოლო არიქნება, ჩემი როგორც ქალის , არსებობა მეზიზღებოდა. უაზრაოდ გადაპრანჭული და ყურებამდე გაკრეჭილი სახეები. ვითომ ბედნიერი თვალები და სრული სპეკტაკლი... დილიდან სრული ქაოსი , ისეთი ფილმებში , რომ აჩვენებენ .

ნუთუ ასე ძნელია დავიწყება

ჰეილი გეიდის უნივერსიტეტში მხოლოდ უცნაურ ბავშვებს იღებენ. აქ არიან მომავალი მსახიობები, მწერლები, მოცეკვავეები, არქიტექტორები, მეცნიერები. ეს ის უნივერსიტეტია სადაც თითქმის მთელ სასუალო სკოლის მეათე კლასს უნდა ჩაბარება. -გიო,აბა რაზე აპირებ

დაბრუნება

სამი წლის უკან -შენი დანახვა აღარ მინდა ვერ გიტან (ვუთხარი თვალებაცრემლიანებული) -არა! არა! ამას ნუ ამბოფ მე მემართლა შემიყვარდი გესმის ნასია მიყვარხარ(მეუბრებოდა და სახელ მთლიანათ მიკოცნიდა) -თავი დამანებე!( ვუთხარი და ხელი ვკარი..იქვე დაგდებულ

მარტოსულობის უპირატესობა(თავი 3)

საღამოს ყველა ერთად შემოვიკრიბეთ ტელევიზორთან, მამამ პატიების მიზნით გადაწყვიტა დასასვენებლად გავეშვით ზღვაზე, ძალიან გამეხარდა, შემდეგ გავიდა სხვა ოთახში და რამოდენიმე წამის მერე შემოვიდა დედას საყვარელი ყვავილებით და შოკოლადებით ხელში, ეს

არ მოკვდები (თავი 8)

ლიკაც გამოვიდა ოთახიდან, ჩაშავებული თვალებით, სახეზე სუ თეთრი და დაჯდა ანდროს წინ. -ყავა დალიე ლიკუშ, წნევა გექნება დაბალი -არ მინდა, არ ვსვამ ყავას -ეგ კაია მარა ეხა დალიე. ექიმ ქალს მე უნდა გასწავლო ეს? -აუ მეზარება -მე დაგისხავ, საშინლად

ჯანდაბა! (18)

-შენ რაღაც ხარ დოქტორო ბოროტებავ!-სუნთქვა გახშირებულმა ძვლივს ამოიჩურჩულა ჩემს ტუჩებში.-რაღაც,რაც მაიძულებს ვიყო ისეთი,როგორიც ახლა ვარ! არ მინდა შენგან შორს ყოფნა!-ცხვირი ცხვირზე მომადო და საყვარლად გამიხახუნა. -ნუ იქნები-მეც ჩუმად ვუჩურჩულე და

შემოდგომასავით ქალიაო, ამბობენ ჩემზე...

გავხედავ ხოლმე იმ სარკმლიდან, ქუჩაში მოსიარულე ქალებს, გაზაფხულებსა და ზაფხულებს, ხანდახან ზამთარიც ჩამოივლის, დინჯი, ამაყი ნაბიჯებით, მაგრამ შემოდგომას არასდროს ჩამოუვლია. ვიცი, ვიცნობდი.

ლექსი

სულ უეცრად გამახსენდი მარტოდ. გადაჩეხილ ნაგებებს ვერ ავუარე გვერდით. უეცრად შემაცია, და სადღაც გამიყვანა შორს ფიქრებმა წამით. ისევ დაგეძებ ,სადაც შენი სუნი ტრიალებს გარშემო. სათითაოდ ვითვლი ნაბიჯებს ,თუ სადამდე მომიწია შენამდე მოსვლა.

შემთხვევითი სიყვარული-ნაწილი 7

მე და იოანე. ტიალ მინდორზე. ეს იყო ჩემთვის დიდი ბედნიერება. ჩვენ ისეთი ბედნიერები ვიყავით, წინ ცისარტყელა გადაჭიმულიყო და ზემოდა. დაგვცქეროდა. იოანემ შემომხედა და კოცნა დააპირა, მაგრამ ერთმა ფაქტმა შეუშალა ხელი. გამომეღვიძა. ეს რა სიზმარი იყო?

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VII)

სევ ეს უედურებით აღსავსე ისტორიებია, ბებია მართალი იყო, ეს ადამიანი უბედურების სათავე იყო, მაგნიტივით იზიდავდა ყველაფერს რასაც ადამიანის განადგურება შეეძლო. როგორ შეეძლო ნორმალურ ადამიანს ამდენი ტკივილის ატანა, ეს უბრალოდ წარმოუდგენელი იყო, ჩაი