მაპატიე მე დღეს აღარ მიყვარხარ

ირაკლი მაპატიე კარგი? მაპატიე რომ შენს ცხოვრებაში შემოვიჭერი მაპატიე, რომ ცხოვრება უბრალოდ აგირიე მაპატიე, რომ ყოველთვის შენს საქმეებში ვერეოდი მაპატიე, რომ უბრალოდ ცხოვრებას გიმწარებდი არ გიყვარდი, მაგრამ ეჭვიანობის საბაბს მაძლევდი

სიზმრის თეორია (4)

ნეტავი ვინაა ასეთი ხე ეგ სიმპათიური ტიპი, შენ რომ ვერ დაკერავ, საქალბატონევ?! – სერიოზულობით აწია წარბები ზემოთ და ძლივს დალაგებული სახით მიაჩერდა სირცხვილისგან ფერებგადასულ ანას, რომელიც ერთს ფიქრობდა: „შენ არ იყო ეგ „ხე“ ნეტავ და...“.

პლიაჟის რომანები გრძელდება?! (თავი 6)

დაარიგა ავიღე ხელში კარტი და პირი დამრჩა ღია არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ხან თორნიკეს ვუყურებდი ხან კარტს. მკითხველი რომ არ დავაბნიო გეტყვით რა მოხდა. ხომ ვთამაშობდიტ სამი კარტით ხოდა ავიღე ეს კარტი და დამხვდა წარწერით “მიყ ვარ ხარ“ ანუ სამ კარტზე იყო

ფიფქის ეფექტი [თავი 6]

-ეს მხოლოდ მაშინ, თუ გულამდე მომწვდები! -ეს როგორ გავიგო?-ხელები ჩამოიღო აცრემლებულმა. -მე ცოცხალი არ უნდა ვიყო, დარია!-მკერდში კიდევ ერთხელ დაუარა ტკივილის ტალღამ. შუბლზე ოფლმა დაასხა, თავს ძალა დაატანა და განაგრძო.-ძმაკაცმა მიხსნა.

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 7-8

თვალების გახელას ვცდილობ, მაგრამ რაღაც მძიმედ მაწვება თვალებზე,ვგრძნობ დამძიმებულ ქუთუთოებს. რამოდენიმე წუთი ისევ თვალდახუჭული ვიწექი,მაგრამ სად? სად ვარ? ან გუშინ ვინ წამომიყვანა? ამის გაფიქრებაზე გული

“მოთამაშე”: მკვლელი (8)

ირაკლის სახლიდან მოშორებით გადმოვედით მანქანიდან. მან კიდევ ერთხელ დაურეკა მამამის და დარწმუნდა რომ მის ოთხაში ჯერ არავინ შესულიყო. მე დამავალა, უკანა ეზოდან მის ოთახში გადავმძვრალიყავი და საწოლის ქვემოთ დამალული ყუთი სასწრაფოდ

ტფილისური სიყვარული

ძველი თბილისი, მდინარის რაკრაკი ყოველთვის სასიამოვნო და მუსიკალურია, სადაც თითოეული ბგერა, რაღაც არომატულს და საოცარს გამოანათებს. მტკვრის ერთ დაჩუხჩუხებას, იქვე პატარა დუქანთან მჯდარ მეარღნის მიერ სასიამოვნო და ტკბილ ხმებად აჟღერებული არღნის უამესი

ნაპოვნი ყელსაბამი • თავი 3 •

თავი საშინლად მძიმე მაქვს და უსაშველოდ მტკივა. რა მოხდა გუშინ? ტკივილს მუცლის არეშიც ვგრძნობ. თვალი გაახილე, მეგი. ქუთუთოებზე ლოდები მადევს, მაგრამ ვახერხებ და თვალს ვახელ. უცხო ოთახში ვარ. იდაყვებს ვეყრდნობი და წინ ვიწევი, რათა

სიჩუმე (სრულად)

-ძალიან ლამაზია, ნოე. - ფიქრებიდან მიმტანის ხმამ გამოარკვია. - ესეც გამოფენისთვისაა? -ეჰ, მარიკუნა, რა კარგი იქნებოდა რომ მცოდნოდა ვინ არის? - ფოტოს თვალი მოსწყვიტა და გოგონას გაუღიმა. -უცნაური ადამიანი ხარ, ნოე. შენი გადაღებული არ არის ეს ფოტო?

ოცნებები ხდება (სრულად)

ისსს, რომ დავინახეე...ღმერთო, უბრალოდ ვერ ავხსნი რა მაგარი გრძნობა იყოოო..ცრემლები წამომივიდა და თან მეცინებოდა... ვეღარ გამეგო ვტიროდი , თუ ვიცინოდიიი...ბოლოს ანდრიას მივეხუტე...მთელი კონცერტის განმავლობაში ენდისთვის თვალი