ლამაზი სატყუარა(მეხუთე თავი)

ჩემი ცხოვრების თითოეული დეტალი თვალწინ მეშლება,მინდა ყველა კარგი მოგონება გავიხსენო,ყოველი წამი,წუთი.პირველი რაც მახსენდება ჩემი ოჯახია,დედა,მამა,ჩემი უფროსი და.მიაზე და ჯასპერზე ფიქრი საერთოდ არ მინდა.საკუთარ თავს ვატყუებ,ისინი

წერეთელი (მესამე ნაწილი)

ბევრი რამ მქონდა მოსმენილი სიყვარულზე და მაინც არ მეჯეროდა რომ სიყვარულის გამო ადამაინს ყველაფრის დათმობა შეეძლო,ის რომ როდესაც გიყვარს მზე სხვანაირდ ანათებს,დეედამიწა სხვანაირად ბრუნავს,ყველაზე ცივ და სუსხიან ამინდშიც კი შენ არ გცივა,რადგან ეს

უზომოდ შეყვარებული(7)

ბარბარე ბარბარე შეგიძლია ორი წუთით გამომყვე?სალაპარაკო მაქვს-გაიჟღერა დემეტრეს მკაცრმა ხმამ მე მისმა ნათქვამმა ძალიან დამაბნია და ალბათ სახეზეც გამომესახა ჩემი დაბნეულობა რადგან ჩემებმა "რამე ხომ არ ხდება"მზერით გადმომხედეს მაგრამ უცებ მოვეგე გონს

ტანგო ყინულზე (თავი პირველი)

სუსხიანი ზამთარი იყო მეორე სართულის აივანზე ვიჯექი ცხელ ჩაის ვსვამდი და თბჰილ ფინჯანზე გაყინულ თითებს ვითბობდი,თოვდა...როგორ მიყვარს თოვლი ვიჯექი და ვფიქრობდი რალამაზია ირგვლივ ყველაფერი თეთრი... და წმინდა მაგიდაზე დადებული დაკეცილი გაზეთი ავიღე...

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (12)

მეგობრები, კოცონი, გართობა და გიტარა - ეს ყველაფერი სწორედ ის იყო რაც მჭირდებოდა, არ მინდოდა ეს დღე დასრულებულიყო. - შეიძლება შენს გვერდით დავჯდე? ( ლუკა ) არაფერი არ მითქვავს, მინდოდა მიმეხვედრებინა, რომ მასზე ისევ

ამნეზია

პირველ ნააზრევს,ჩემგან მცდრად აღთქმულს, მმრავალი კაცი შეუცდენია, თითეულ მათგანს,სიმართლედ მცდარი, წარმოდგენები შეუძენია, ერთი შეხედვით ვინმეს შეცნობა, ამ ქვეყნად არვის არ შესძლბია,

ნათელი წერტილი (18 -19 თავები)

დათუნას დიდი მონდომებით ელოდნენ ჯიდაში. საკარნავალოდ მორთული დარბაზები. ბევრი ბუშტები, თავი არაბულ ზღაპარში მეგონა. ოჩოფეხებზე შემხტარი ჟონგლიორები, თოკზე მოსიარულე კასკადიორებით.

ჩემი ცხოვრება კაფიდან გამოსვლის შემდეგ

კაფიდან გასვლისას წინ ჩემმა ოცნების მანქანამ ჩაგვიარა ვუყურებ და ვფიქრობ როგორ მინდა ამ მანქანის ყიდვა თუმცა ძაანაც აღარ მივაშტერდი რომ მარიანასთანაც ცუდათ არ გამოსულიყო, ნუ რადგან ნორმალურად ვერ ვჭამეთ კაფეში შევთავაზე ჩემთან ავსულიყავით რაიმე

წვიმები. თავი 2

***დემემ მანქანა დიდ ეზოში შეიყვანა და გააჩერა, უზარმაზარი სახლის კარიდან წიწკინით გამოვარდა გოგო და დემესკენ დაიწყო სვლა ჩქარი ნაბიჯებით -აუუ ეხლა ამას რა აიტანს ტო(დემე) ჩაილაპარაკა დემემ და სიარულს უმატა ისე რომ არც გაუხედავს ლანასთვის -შენ რა

ზღვა

ზღვა უკიდეგანო, ტალღებს რომ მიაქნევს, ტალღები ჩქარ-ჩქარა ხმაურით მოჰქრიან, ტალღები ჰორიზონტს იმედებს უქარწ....ბს, ახსენებს იმ ქარებს, საღამოს რომ ჰქრიან. მერედა რად უღირს ქარს ერთი დაქროლვა, დაქროლვა ელვასა და ძალას ხლებული, ანდა მზეს რად